Aşk Ateşi

Giriş

CEMRE

Bizimkiler köşede konuşuyordu...yanlarına gidip arkadan Serkana yaklaşıp ellerimle gözlerini kapadım...

Serkan : kim olabilir ki? Tabi ki baş belam Cemreee

Cemre : baş belan öyle mi?

Serkan : öyle (gülerek)

Güney : tabii baş belasısın kızım.. sürekli Serkan'ın peşinde dolaşıp onun kısmetini kapatıyosun

Serkan : ben halimden memnunum kardeşim...

Cemre . bak gördün mü? O da memnun...

Cemre gülerek Serkana sarılır... Serkan da ona güler...

Güney : ee akşam geliyosun dimi kardeşim?

Serkan : yok be kardeşim, bana göre değil biliyosun

Güney : bir gün şu ağır abi hallerinden çık be kardeşim, bak güzel kızlar olacak...

Serkan : yok abi, sınava çalışıcam zaten...

Güney : abi şuan hiç çalışmadan girsen 90 alırsın zaten, daha ne kasıyosun?

Serkan : biraz daha çalışıp 100 alırım işte kardeşim...

Güney : iyi, sana test kitaplarınla iyi eğlenceler... Cemre gelir benimle... gelirsin dimi Cemre?

Cemre : üf naapıyım ben orda? Hem sen Sena ile birlikte değil misin? Onunla gitsene

Güney : ayrıldık biz onla

Cemre : ne zaman?

Güney : dün

Serkan : sen de gömlek değiştirir sevgili değiştiriyorsun kardeşim...

Güney : senin gibi oturup kalsa mıydım oğlum? Bana göre değil bu işler...

Serkan : aşık olmadan nasıl oluyo?

Güney : belki de aşık olmamak için yapıyorumdur...

Cemre : neyse...Serkan, birlikte ders çalışır mıyız? Ben düşük almıştım geçen sınavda...

Serkan : olur... annem de sevinir seni görünce...

Serkan kabul edince ister istemez mutlu oldum. Sonunda baş başa kalabilecektik... Akşama ne giysem?

SERKAN

Boşuna başımın belası demiyorum bu kıza, deli kız... ben kabul etmesem, edene kadar başımın etini yiyecekti, sonunda da kabul ettirecekti, zaten hayır diyemiyorum ki bu kıza.... Defne'den farkı yok benim için, sadece Defne pek bize bulaşmaz, kendi arkadaşlarıyla takılır. Defne evdeki kardeşim, Cemre de dışarıdaki kardeşim...

Sınıfa gittiğimizde fizikçinin yanında bir kız vardı, Eylülmüş ismi, yeni gelmiş okula... fazla incelemeye gerek yok, ilk bakışta burslu olduğu anlaşılıyordu. Gidip ön çarprazıma yani Cemrenin yanına oturmuştu. Güney de gözünü dikmiş kıza bakıyordu, muhtemelen bir sonraki avı o olacaktı. Kız Cemreye elini uzattı, Cemre küçümseyici bir bakış atıp bakışlarını çevirdi... ah Cemre ah... bir an hiç düşünmeden kıza elimi uzattım, sanki elinin boşta kalmamasını ister gibi...

Serkan : ben Serkan... memnun oldum.

Eylül : Eylül...

Serkan : bunlar da Cemre ve Güney...

İkisine de bakıp dişlerini göstermeden gülümsedi ve önüne döndü... neden ağzından adı dışında tek kelime çıkmamıştı. Ben de kendimi derse verdim...

GÜNEY

Cemre partiye gitmeyecekti, tabii gitmez, Serkan gitmiyo çünkü... moralim alt üst olmuştu. Onlar o kadar yakındı ki, kıskanıyor muydum? Ne alaka? Belki biraz. Serkan utangaç bir çocuk, bu taraklarda da bezi yok, o yüzden bir türlü açılamıyor Cemreye. Açılsa da kurtulsam, en azından sevgilisi var derim. Ama şimdi böyle bana bu kadar yakınken yüzüme bir kez gülmemesi çok koyuyo be... sonra Serkan şu yeni gelen kızla konuşmaya başladı, daha doğrusu konuşmaya çalıştı çünkü kız onun suratına bile bakmıyordu. Vay be! Serkan Özgün'ün suratına bile bakmaya tenezzül etmeyen biri varmış..  kız, ismimi öğrendikten sonra bana bakıp gülümsedi, sonra da önüne döndü. Acaba akşamki partiye davet etsem gelir mi? Gelse Cemre kıskanır mı beni onunla görünce? Kendine gel Güney.... Kızı düşünüp bunun imkansız olduğuna kanaat verdim. Kız şişe dibi bir gözlük takıyordu, üstü başı eski püsküydü ve saçını özensiz bir şekilde toplamıştı. Dişlerinde tel olsa tam olucak... belki de vardır, dişlerini hiç göstermedi ki...

EYLÜL

Buraya çok büyük hayallerle gelmiştim. Az kişilik sınıflarda okuyacaktım, mükemmel bir eğitim alacaktım falan... ama okulun kapısından içeri adımımı atar atmaz küçümseyici bakışları hissettim üzerimde. Hiç birine bakmadan müdürün odasına gittim ve sınıfımı gösterdi. Birkaç kişi üzerimdeki kıyafetler hakkında konuşup gülüyordu, aldırmadım. Yanına oturduğum kız da bana iğrenerek bakıyordu resmen... gözlerime bakarak benimle iletişime bir tek kişi geçti, o da arka çarprazımda oturan çocuktu. Suratımı görünce muhtemelen ilk ve son konuşması olacaktı... ister istemez, koca bir senenin burda nasıl geçeceğini düşünmeye başladım...

Eveeet, merhaba, çok istek geldi, ilk bölümü attım. Bölümler seyrek gelicek, öyle Yeni Başlangıçlar'daki gibi her gün en az bir bölüm gibi bir durum yok bunda. Neyse sözü uzatmıyorum. Nasıl buldunuz? Yorumlarınızı bekliyorum 💛