Aşk Ateşi

89.Bölüm

CEMRE
Aslında ilk Serkan'ı aradım ama açmamıştı. Nazan hanımı arayıp tüm aileyi buraya yığmak istememiştim. Serkan'a mesaj attım ama bakmıyordu bir türlü. Ama yanımda birini istemiştim. O bir türlü ısınamadığım Miray'ı da aramaya niyetim yoktu, bu yüzden tek çare Eylül'ü aradım....

Telefonu açtı ama sesi ağlamaklı geliyordu... benim gibi...

Cemre : şey ben aslıda seni aramak istememiştim ama birine ihtiyacım var, aklıma sen geldin...

Eylül : söyle Cemre

Cemre : Güney... Güney çok kötü Eylül... ameliyattan yeni çıktı ama durumu iyi değil diyorlar... ya ölürse?

Eylül: şey, nerdesin sen? Ben gelicem

Ona hastaneyi söyledikten bir saat kadar sonra gelmişti ama benden de berbat göründüğüne eminim. Gözleri kan çanağı olmuş, saçlarını toplamamıştı bile....

Cemre : geldiğin için sağol...

Sarılıp ağlamıştım.

Cemre : ölmez dimi Eylül? Ölmesin noolur

Eylül : iyi olcak merak etme. O seni bırakıp gitmez

Cemre : gitmez dimi?

Eylül: gitmez...

Biraz geçtikten sonra Serkan gelmişti koşarak...

Serkan : uyuyordum, aradığını görmedim Cemre. O nasıl? Kardeşim nasıl?

Cemre : bilmiyorum! Bilmiyorum... kötü diyorlar, herşeye hazırlıklı olun diyorlar... ne yapacağımı şaşırdım Serkan... korkuyorum

Serkan : kahretsin!

SERKAN
Mesajı görür görmez hastaneye nasıl geldiğimi bilmiyorum... hemen oraya gittim, Eylül de ordaydı...

Cemre zorla doktordan izin almıştı ve Güney'in yanına yoğun bakıma girmişti. Biz de Eylülle yalnız kalmıştık. Yüzü önüne eğik olsa da berbat görünüyordu. Güney'i bu kadar sevdiğini tahmin etmezdim, benim vurulmama bile bu kadar üzülmemişti sanırım...

Belki de hormonlardı onu bu hale getiren...

Serkan: iyi olacak, ağlama bu kadar...

Cevap vermedi. Yanına oturduğumda bana döndü ve hızlı bir hareketle benden uzaklaştı...

Serkan: şey ben....

Yüzü dikkatimi çekmişti. Morluk muydu onlar? Kesinlikle morluktu...

Serkan: bu ne Eylül?

Eylül: ne ne?

Serkan : bu morluklar... o mu yaptı?

Hızla ayağa kalktı, kaçar gibi bir hali vardı, kolundan tuttum ama o hızlıca çekti...

Eylül: dokunma bana! Dokunma dokunma dokunma!

Yere çöküp ağlamaya başladı. Ne yapacağımı şaşırdım.

Serkan: sakin ol. Benim ben, Serkan... sana birşey yapmam ben

Eylül: dokunma bırak noolur bırak...

Kendinde değil gibiydi... sinir krizi geçiriyor gibiydi

Serkan : bunu sana o mu yaptı? Kocan mı yaptı bunu Eylül?

Cevap vermedi

Serkan : o yaptı dimi? Nasıl yapar ya?! Nasıl sana el kaldırır?! Ben de seviyor, önemsiyor zannetmiştim

Eylül : sus noolur sus

Elleriyle kulaklarını kapadı

Serkan : başka bir yerine zarar verdi mi? Söyle Eylül söyle... Söyle de cezasını vereyim

Eylül: hayır dur... noolur... o yapmadı... ben... ben şey... düştüm

Serkan : yalan atma bana Eylül! O şerefsiz yaptı bunu! Sakın bana onu savunayım deme!

Ağlamaya başladı...

Serkan: tamam şey... bağırmak istemedim. Özür dilerim... Eylül... başka bir yerine zarar verdi mi? Noolur bana doğruyu söyle

Cevap vermedi. Demek ki yapmıştı şerefsiz! Kim bilir nasıl dövdü kızı...

Serkan : nasıl yapar bunu yaa? bir de muhtemelen hamilesin...

Kendinden emin bir şekilde hızlıca cevap verdi...

Eylül: hamile falan değilim...

Sonra durdu, tereddüt etti. Sessizce söyledi ama duymuştum...

Eylül : değilim ama... ama dünden sonra şüpheliyim

Ne demeye çalıştığını anlayamadım...

Serkan : ne demek bu şimdi? Dünden sonra şüpheliyim derken....

O sırada telefonum çaldı. Reddedip Eylül'e döndüm...

Serkan: Eylül... ne demek bu? Anlat bana

Birşey söyleyecek gibi oldu. Ama benim telefonum yeniden çalmaya başladı... dayanamadım açtım.

Serkan :  efendim?!

Tevfik : Serkan nerdesin? Eve gel çabuk

Serkan: gelemem baba... Güney çok kötü... hastaneyiz biz. Cemre burda.. başka kimseleri yok zaten. Bırak da ona des-....

Tevfik : oğlum bitti... herşey bitti buraya kadarmış...

Serkan: ne demek şimdi bu?

Tevfik : battık... paramız kalmadı. Son paramızla yeni bir ev aldım. Yarın taşınıyoruz....

BayanYazar___
eysercilerrr
eyserciyazar 💜
En kötü bölüm 88'di, sizi temin ederim o kadar kötüsü yok depoda 😂🙈