CEMRE
Aslında ilk Serkan'ı aradım ama açmamıştı. Nazan hanımı arayıp tüm aileyi buraya yığmak istememiştim. Serkan'a mesaj attım ama bakmıyordu bir türlü. Ama yanımda birini istemiştim. O bir türlü ısınamadığım Miray'ı da aramaya niyetim yoktu, bu yüzden tek çare Eylül'ü aradım....Telefonu açtı ama sesi ağlamaklı geliyordu... benim gibi...
Cemre : şey ben aslıda seni aramak istememiştim ama birine ihtiyacım var, aklıma sen geldin...
Eylül : söyle Cemre
Cemre : Güney... Güney çok kötü Eylül... ameliyattan yeni çıktı ama durumu iyi değil diyorlar... ya ölürse?
Eylül: şey, nerdesin sen? Ben gelicem
Ona hastaneyi söyledikten bir saat kadar sonra gelmişti ama benden de berbat göründüğüne eminim. Gözleri kan çanağı olmuş, saçlarını toplamamıştı bile....
Cemre : geldiğin için sağol...
Sarılıp ağlamıştım.
Cemre : ölmez dimi Eylül? Ölmesin noolur
Eylül : iyi olcak merak etme. O seni bırakıp gitmez
Cemre : gitmez dimi?
Eylül: gitmez...
Biraz geçtikten sonra Serkan gelmişti koşarak...
Serkan : uyuyordum, aradığını görmedim Cemre. O nasıl? Kardeşim nasıl?
Cemre : bilmiyorum! Bilmiyorum... kötü diyorlar, herşeye hazırlıklı olun diyorlar... ne yapacağımı şaşırdım Serkan... korkuyorum
Serkan : kahretsin!
SERKAN
Mesajı görür görmez hastaneye nasıl geldiğimi bilmiyorum... hemen oraya gittim, Eylül de ordaydı...Cemre zorla doktordan izin almıştı ve Güney'in yanına yoğun bakıma girmişti. Biz de Eylülle yalnız kalmıştık. Yüzü önüne eğik olsa da berbat görünüyordu. Güney'i bu kadar sevdiğini tahmin etmezdim, benim vurulmama bile bu kadar üzülmemişti sanırım...
Belki de hormonlardı onu bu hale getiren...
Serkan: iyi olacak, ağlama bu kadar...
Cevap vermedi. Yanına oturduğumda bana döndü ve hızlı bir hareketle benden uzaklaştı...
Serkan: şey ben....
Yüzü dikkatimi çekmişti. Morluk muydu onlar? Kesinlikle morluktu...
Serkan: bu ne Eylül?
Eylül: ne ne?
Serkan : bu morluklar... o mu yaptı?
Hızla ayağa kalktı, kaçar gibi bir hali vardı, kolundan tuttum ama o hızlıca çekti...
Eylül: dokunma bana! Dokunma dokunma dokunma!
Yere çöküp ağlamaya başladı. Ne yapacağımı şaşırdım.
Serkan: sakin ol. Benim ben, Serkan... sana birşey yapmam ben
Eylül: dokunma bırak noolur bırak...
Kendinde değil gibiydi... sinir krizi geçiriyor gibiydi
Serkan : bunu sana o mu yaptı? Kocan mı yaptı bunu Eylül?
Cevap vermedi
Serkan : o yaptı dimi? Nasıl yapar ya?! Nasıl sana el kaldırır?! Ben de seviyor, önemsiyor zannetmiştim
Eylül : sus noolur sus
Elleriyle kulaklarını kapadı
Serkan : başka bir yerine zarar verdi mi? Söyle Eylül söyle... Söyle de cezasını vereyim
Eylül: hayır dur... noolur... o yapmadı... ben... ben şey... düştüm
Serkan : yalan atma bana Eylül! O şerefsiz yaptı bunu! Sakın bana onu savunayım deme!
Ağlamaya başladı...
Serkan: tamam şey... bağırmak istemedim. Özür dilerim... Eylül... başka bir yerine zarar verdi mi? Noolur bana doğruyu söyle
Cevap vermedi. Demek ki yapmıştı şerefsiz! Kim bilir nasıl dövdü kızı...
Serkan : nasıl yapar bunu yaa? bir de muhtemelen hamilesin...
Kendinden emin bir şekilde hızlıca cevap verdi...
Eylül: hamile falan değilim...
Sonra durdu, tereddüt etti. Sessizce söyledi ama duymuştum...
Eylül : değilim ama... ama dünden sonra şüpheliyim
Ne demeye çalıştığını anlayamadım...
Serkan : ne demek bu şimdi? Dünden sonra şüpheliyim derken....
O sırada telefonum çaldı. Reddedip Eylül'e döndüm...
Serkan: Eylül... ne demek bu? Anlat bana
Birşey söyleyecek gibi oldu. Ama benim telefonum yeniden çalmaya başladı... dayanamadım açtım.
Serkan : efendim?!
Tevfik : Serkan nerdesin? Eve gel çabuk
Serkan: gelemem baba... Güney çok kötü... hastaneyiz biz. Cemre burda.. başka kimseleri yok zaten. Bırak da ona des-....
Tevfik : oğlum bitti... herşey bitti buraya kadarmış...
Serkan: ne demek şimdi bu?
Tevfik : battık... paramız kalmadı. Son paramızla yeni bir ev aldım. Yarın taşınıyoruz....
BayanYazar___
eysercilerrr
eyserciyazar 💜
En kötü bölüm 88'di, sizi temin ederim o kadar kötüsü yok depoda 😂🙈
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Aşk Ateşi
Teen FictionÇocukluktan beri arkadaş olan 3 arkadaş, Serkan, Cemre ve Güney... Ve onların hayatlarına dahil olup tüm dengeleri bozacak yeni insanlar...