121.Bölüm

275 30 12
                                    

SERKAN
Ayrılıp odama geçtim, o da peşimden gelmişti...

Eylül : Serkan, nooluyo?

Serkan: Eylül... sen burda yat canım, ben salonda uyuycam

Eylül : Serkan... neden kaçıyosun benden?

Serkan: korkuyorum çünkü Eylül. Hem de çok. Senin o halini gördüm Eylül... o pislik seni enkaza çevirdi. Ben... ben seni zor topladım. Şimdi korkuyorum... yine o hale gelmenden... onları yeniden yaşamandan korkuyorum... psikologun dediği gibi yavaş yavaş olacak herşey...

Birşey söylemeden sarıldı bana...

Eylül : her seferinde saçma sapan şeyler söyleyip seni üzüyorum dimi? Sen beni böyle düşünürken, ben neler yapıyorum... ben olsam bana dayanamaz çoktan giderdim. Sen nasıl katlanıyorsun?

Serkan: çünkü seviyorum...

EYLÜL
Alnımdan öptü... odadan çıkacaktı ki ona seslendim...

Serkan : efendim?

Eylül; ben bu elbiseyle mi yatıcam?

Üzerime baktı ve düşündü...

Serkan : hımm... hayır... benimkilerden verebilirim, biraz büyük olur ama...

Eylül : olsun...

Pijamaları verip odadan çıktı. Ben de pijamaları giyip yatağa uzandım. Aynı onun gibi kokuyordu. Bu kokuyla uykuya daldım...

CEMRE
Sabah sıcaktan bunaldığım için uyandığımda bu sıcaklığın sebebi anlamıştım. Güney beni sarmış, adeta nefes alacak boşluğum kalmamıştı. Onu uyandırmadan yataktan kalkmaya çalıştım ama bu çok zordu...

Tam ayağa kalktığımda bir el beni tuttu ve yeniden yatağa çekti...

Cemre : ay!

Güney : kocana Günaydın öpücüğü vermeden bu yataktan kalkabileceğini mi sandın küçük hanım?

Cemre : küçük hanım mı? Delirdin mi Güney? Yaşıtız biz...

Güney güldü...

EYLÜL
Sabah kalktığımda Serkan hala uyuyordu. Salondaki ufacık kanepeye sığmak için büzülmüş, uyuyordu... yanına gidip onu izledim. Son zamanlarda çok saçma davranmış onu üzmüştüm. Hatalarımdan ders almamıştım. Annemi düşündüğüm için ne hale gelmiştim, şimdi de onun babası... artık birileri iyi olsun diye uğraşmayacaktım, sadece bu adamı mutlu edecektim...

Serkan : izlemeye doyamadın bakıyorum...

Eylül : hih! Sen uyanık mıydın?

Serkan : sen kapıyı açtığından beri...

Gülümsedim..

Serkan : ne düşünüyodun bana bakıp bakıp?

Eylül : şey...

Serkan : nooldu Eylül?

Eylül : şey.. evlenelim mi biz artık?

Serkan : ne?

Eylül : duydun işte. Evimiz var. Ben de çalışırım, kirasını masraflarını öderiz. Hatta buna bile gerek yok, benim zaten evim var...

Serkan : iç güveysi ol diyorsun yani...

Eylül : tamam peki.. burası iyi...

Serkan : ne zaman peki canım?

Eylül : hemen... yani ilk tarihte.

Serkan : ama hiç hazırlığımız yok... gelinlik, takım elbise falan...

Eylül : bunların hiçbirini istemiyorum...

Serkan gülümsemişti...

Serkan : nasıl istersen. Kahvaltı edelim de gidip gün alalım o zaman...

Eylül : olur...

Serkan : şey Eylül...

Eylül: efendim?

Serkan : pijamaların yakışmış...

O arkamdan kahkaha atarken ben de kendimi mutfağa atmıştım...

GÜNEY
Cemreyle dışarı çıkmış dolaşıyorduk ki Serkan aradı...

Güney : kardeşim kusura bakma şimdi karımlayım. Ayıp etmek istemiyorum ama sonra mı konuşsak? Hani sen depresyon-...

Serkan : kardeşim bana demiştin ya ne ihtiyacın varsa söyle diye, onun için aradım ben.

Güney : haa tamam o zaman başka kardeşim. Söyle hemen halledelim.

Serkan : bir elbise istiyorum kardeşim. Beyaz bir elbise.

Güldüm...

Güney : naapçan oğlum elbiseyi? Kendine istemiyorsun herhalde....

Serkan : dalga geçme be kardeşim... iyi ki birşey istedim...

Güney : tamam tamam... pardon

Serkan : yarına lazım. Yani çok acil. Yarın sabah elimde olmalı.

Güney : sen ciddisin... oğlum alırım tamam da kime neden alıyorsun onu anlamadım

Serkan : of... Eylüle kardeşim...Eylül için istiyorum. Yarın nikahımız var, Kadıköy evlendirme dairesinde. Yengeyi de al, gel... Elbiseyi sakın unutma... çok önemli...

Serkan telefonu yüzüme kapatmıştı...

Cemre : nooluyo Güney?

Güney : bunlar bizden de deli...

Cemre : noolmuş?

Güney : yarın evleniyorlarmış... Serkan beyaz bir elbise istedi...

Cemre : aa! e alalım o zaman... Eylülle ölçülerimiz aşağı yukarı aynı, gidip seçelim bir tane, ben denerim...

Güney : hazır alışverişe çıkmışken sana da bir gelinlik mi baksak?

Cemre : ben kendi gelinliğimi kendim dikerim canım...

Vapura binip adadan ayrıldık...

Aşk AteşiHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin