Aşk Ateşi

85.Bölüm

2 gün sonra / Nikah Günü

CEMRE

Bugün nikah günümdü, sevdiğim adam beni affetmiş, beni sevdiğini söylemiş ve benden habersiz en yakın güne nikah tarihi almıştı. Şuan öyle mutluyum ki... tam nereye ait olduğumu bilemez bir haldeyken o benim ailem olmuştu. Sadece iş resmiyete dökülecekti.

Okuldan birkaç arkadaş, Ece, Serkan ve Miray gelmişti. Başka kimseye de ihtiyacımız yoktu zaten. Eylül bana her ne kadar iyi davransa da bu sefer onu çağırmayacaktım. Serkan'ın daha fazla üzülmesini istemiyordum. Zaten o da annesiyle uğraşırken benim nikahıma gelmezdi herhalde...

Nikah memuru geldiğinde dejavu olmuştum. Güney ise yanımda huzursuzca kıpırdanıyordu... yeniden hayır dememden mi korkuyordu acaba?

Nikah Memuru : hazırsanız başlayalım. Sözü fazla uzatmıyorum. Siz Cemre Derinoğlu, Güney Ertürk'ü eşiniz olarak kabul ediyor musunuz?

Bu sefer coşkuyla söylemiştim...

Cemre : evet!

alkış sesleri gelmişti.. gülerek Güney'e baktım...

Nikah Memuru : peki siz Güney Ertürk, Cemre Derinoğlu'nu eşiniz olarak kabul ediyor musunuz?

Güney bana baktı önce... içimi bir korku kapladı. Ya o da bana oyun oynuyorsa, ya bunların hepsi bir oyunsa ve o da beni nikah masasında terkederse?

Bana bakıp beklediği her saniye içimdeki korku büyüyordu...

Güney : evet! Evet ediyorum!

Rahatlamıştım... nefesimi sesli bir şekilde dışarı vermem Güney'in dikkatini çekmişti...

Bana verilen evlilik cüzdanını elimde salladım...

Bir adeti yerine getirip önce davranarak Güney'in ayağına bastım, ama o şaşırmak yerine bana gülümsemişti...

Serkan : tebrikler... çok mutlu olun

Güney : sağol kardeşim. Darısı başınıza

Serkan gülümsedi sadece. Mirayla çıksa da aklı hala Eylül'deydi biliyorum. Ama zamanla unutacaktı...

Güney beni öperken alkış sesleri yükselmişti, sanırım hiç bu kadar mutlu ve huzurlu olmamıştım...

EYLÜL

Annemle hastanede kalmıştım bugün. Bu tedavi onu çok yoruyordu ama sonu güzel olacaktı, biliyorum.

Mesude : kızım, hadi eve git dinlen sen...

Eylül : olmaz annem, Mert zaten tüm gün çalışıyor, o gelemiyor yorgunluktan. Babam desen zaten hayatta gelmez. Ben seninle kalıcam annecim..

Mesude : Allah Ferit'ten razı olsun, herşeyi karşılıyor...

Eylül : sen bunları düşünme annem...

Mesude : öyle deme yavrum, bu devirde onun gibisine rastlamak zor, kendini ne güzel yetiştirmiş, çok iyi çocuk maaşallah..

Eylül : öyle...

Mesude : ilk başta karşı çıktım ama galiba yanıldım kızım. Tabii bu kadar çabuk beklemezdim ama yine de iyi,hayırlı bir kısmet çıktı karşına.

Başımla onayladım onu..

Sabah eve gittiğimde Ferit'in anne babasını gördüm evde...

Sabiha : oo gelin hanım teşrif edebildi.. nerden geliyosun gelin hanım?

Eylül : annemle hastanede kaldım Sabiha hanım...

Sabiha : iyi mi anan bari? Onca tedavi oluyo, iyidir herhalde...

Eylül : olucak inşallah...

Ferit : Eylül'e soracağına, bir ara ziyarete gidebilirsin anne...

Ziya : gideriz gideriz...

Sabiha : ee, bu evdeki eksiklik ne zaman dolucak?

Ferit : ne eksiğimiz var anne?

Sabiha : çocuk tabii ki... nerde bizim torunumuz?

Öksürdüm.. ne torunundan bahsediyordu bu kadın?

Ziya : aynen oğlum, otuzuna geldin, ben senin yaşındayken çoktan 10 yaşında çocuğun babasıydım...

Ferit : anne, baba, sakin olun, daha yeni evlendik..

Sabiha : ay yoksa sen kısır mısın?

Suratıma sinirle baktı... Ya sabır...

Eylül : öyle olsam naapıcaksınız Sabiha hanım? Boşatacak mısınız?

Sabiha : yok kız, bu oğlan senden kolay kolay boşanmaz. Ama kolayı var, alırım senin yaşlarda bir kızı getiririm eve. Aslan gibi bir evlat verir oğlumun kucağına...

Ferit : anaaa! Yok artık...

Eylül : Ferit, ben biraz uykusuzum, içerideyim. Size afiyet olsun...

Bu muhabbete canım sıkılmıştı. Ailesi torun torun diye baskı yapıyordu. Haksız da sayılmazlardı, oğulları 30 yaşındaydı. Ama ben hala öğrenciydim. Zaten anne olmaya hazır mıydım? Üstelik Ferit'ten... Bu durum canımı fazlasıyla sıkmıştı. Ferit baba olmayı isterdi herhalde, hakediyordu da, bu adamdan çok güzel baba olurdu. Ama ben ona bu istediğini veremezdim. Ve ben onu böyle oyalarken, o burda baba olabileceği zamanları kaybediyordu...