GÜNEY Sahiden evleniyorduk, bana birisi, çok değil bundan sadece birkaç ay önce Cemre Derinoğlu ile evleneceğimi söylese muhtemelen benle kafa bulduğunu düşünürdüm hatta evlilik benim için evlilik bile başlı başına imkansız bir olaydı ama bu sefer öyle değildi. Sahiden evleniyordum...
Serkan'ı nikah şahidim seçmiştim, umarım Cemre de birini bulmuştur. Çünkü en çok istediğim şey, bu günü sorunsuz bitirebilmekti...
Serkan : vay be... Güney Ertürk evleniyo
Güney : bana da hala garip geliyo be oğlum...
Serkan : sevdiğin kızla evleniyosun işte, ne mutlu sana
Güney : aynen... harbiden sana nooldu abi? Kendi derdimden seni unuttum...
Serkan : muhtemelen şu anda Eylül kocasının yatağına kahvaltısını götürmekle meşguldür...
Güney : sen de tutup kolundan kaçırsaydın kızı abi. Madem bu kadar seviyosun, neden durup evlenmesine göz yumdun ki? Yakışıklısın, zenginsin... hatırladığım kadarıyla Nazan teyze de seviyodu Eylülü
Serkan : o seviyo da aşk yok aşk... kız benden nefret ettiğini söyledi. Naapsaydım abi? Kaçırıp benden daha da nefret etmesini mi sağlasaydım? bırak en azından birbirimizi gördüğümüzde konuşacak kadar bir ilişkimiz olsun...
Güney : gelicek mi nikaha?
Serkan : Cemre haber verdim, sana uyar mı demişti. Kocasından izin aldıysa gelir...
Hazırlandıktan sonra nikah masasına oturdum. Nikah memuru da gelmişti, Cemrenin hazırlanıp gelmesini bekliyordum...
SERKAN Nikah şahidi olarak masada yerimi almışken birinin yanıma oturduğunu farkettim...
Eylül : nooldu niye öyle bakıyosun?
Serkan : hiç...
Eylül: ben de Cemrenin nikah şahidiyim Güney...
Serkan : ah tabii taze evli çiftimiz uğur getirir kesin...
Eylül : sıra da sana gelir inşallah dicem ama sen anca kızları sarhoş et yatağına at... bu kafayla biraz zor
Gözlerimi devirdim... yine aynı konu... ne yapsam, ne söylesem, niyetimin aslında bu olmadığını ona anlatamıyordum...
Güney : Cemre nerde Eylül?
Eylül : hazırlanıyo, sen git ben de şimdi geliyorum dedi bana
Güney : iyi tamam...
Eylülün parmağında yüzük pas pas parlıyorken yanımda birinin olmasını diledim...
Gelenler oflayıf puflamaya başlamıştı...
Biraz sonra Eylülün parmağındaki yüzüğüyle oynayıp durduğunu farkettim...
Serkan : alışamadın mı?
Eylül: neye?
Serkan : yüzük... oynayıp duruyosun da...
Eylül: hayır ama alışıcam...
Serkan : şurda kaç gün oldu, çok değişmişsin...
Eylül: evlilik değiştiriyor demek ki insanı...
Serkan : yeni kıyafetler, yeni imaj... sana şu kıyafeti giydirebilmem için yıllar geçmesi lazımdı herhalde
Eylül: öf... sen de hiç değişmemişsin...
Serkan : nasıl yani?
Eylül: hala densizsin, hala kızlardan izin almadan onları birden öpüp duruyorsun...
Sırıttım...
Serkan : kıskandın mı sen? Geçen gün Miray'ı öptüm ya...
Serkan : aaa unutabilmem mümkün mü? Parmağındaki yüzük resmen evliyim diye bağırıyo... annem ve Defneyle hayırlısı olsuna geliriz artık. Ev hediyesi ne istersin? Lazım birşey söyle ki işinize yarasın
Eylül : ha ha ha... başka işin gücün yok, kadınlarla ev oturmasına mı geleceksin? Altın günü de yapalım istersen?
Gözlerimi devirdim...
Güney : abi, nerde kaldı bu kız? Bu kadar uzun sürmez herhalde...
Eylül: ben bakayım istersen Güney
Güney : çok iyi olur... sağol ya...
Eylül : aa gerek kalmadı, geliyo
Cemre geliyordu. Hemen nikah masasına oturmuştu o da... onlara bakıp imrendim... biz de Eylülle böyle olabilirdik. Böyle nikah şahitleri olarak değil de gelin ve damat olarak...
GÜNEY Cemreye doğru fısıldadım...
Güney : aşkım nerde kaldın? Hiç gelmeyeceksin sandım...
