Aşk Ateşi

111.Bölüm

MERT
Kader ağır adımlarla salona geldi ve benden uzak bir köşeye oturdu...

Kader : noolacak şimdi?

Mert : ben gerçekten eve nasıl geldiğimi bile hatırlamıyorum...

Kader : ben getirdim ama sonrasını ben de hatırlamıyorum...

Mert : ben çok özür dilerim Kader... çok...

Kader : benim suçum... hiç özür dileme...ben gidelim dedim oraya...

Mert : yine de bu olmamalıydı.. şimdi değil. Ben böyle bir insan değilim, böyle bir adam değilim ben, hiç de olmadım ama...

Kader : olan oldu Mert... herşeyi ben kendim yaptım...

Mert : o adama benzedim

Kader : kime?

Mert : babama...

Kader : hayır... sen onun gibi değilsin... sen bana el kaldırmazsın, asla yapmazsın

Mert : bugün bu oldu... ya yarın da korktuğum başıma gelir sana birşey yaparsam... affedemem kendimi Kader... şuan bile iğrenç hissediyorum kendimi...

Kader : sen beni sevmiyor musun?

Mert : seviyorum

Kader : ben de seni seviyorum... önemli olan bu, tamam mı?

Mert : sizinkiler duyarsa...

Kader : benimkiler kendi hallerinde, benim halimi hatrımı bile sormazlar Mert... kaldı ki bunu öğrenip hesap mı soracaklar?

Mert : of naaptım ben?

Kader çekinerek Mert'in yanına gitti ama Mert onu itiyordu... Kader zorla da olsa sarıldı ona...

CEMRE
Güney için kahvaltı hazırlamış, yatağa kadar getirmiştim... öperek uyandırdım ve tepsiyi ona uzattım...

Güney : aa bu ne?

Cemre : sana kahvaltı hazırladım...

Yüzü düştü...

Güney : bunu benim yapıyor olmam lazımdı...

Cemre : sen hele bir ayaklan, her gün isterim, acısını çıkartırım

Güney gülümsedi...

Güney : her sabah hazırlarım...

Cemre : ee ben acıktım, bana da yedirir misin?

Güney elleriyle bana reçelli ekmek hazırlayıp yedirdi... öğlene kadar onunla yatakta keyif yapmıştık...

SERKAN
Eylül'ün masadaki elini tuttum...

Serkan : anne, ben Eylül'e evlenme teklif ettim, o da kabul etti...

Defne : ne?! Gerçekten mi?

Serkan : evet...

Nazan : hayırlı olsun oğlum...

Annem pek bir neşesiz söylemişti. Neden ki? Eylül'ü seviyordu o da, bunca zaman hep korumuş sahip çıkmıştı ona. Ama şimdi o içten halinden eser yoktu

Serkan : bir sorun mu var anne?

Nazan : yok ben sevindim de...

Eylül: Tevfik bey dimi?

Nazan : evet kızım...

Defne : babamdaki inatı anlamıyorum. Ya işte biz de artık eskisi gibi zengin değiliz ne villamız var ne hizmetlilerimiz... hala neyi düşünüyor?

Nazan : bu sefer sorun o değil Defne.

Eylül: sorun ne Nazan hanım?

Annem bana baktı uzun uzun. Dile getirip söyleyemese de ben ne düşündüğünü anlamıştım...

O sırada kapı açıldı, babam gelmişti...

Tevfik : oo, ben gelsem yemek için yüz saat beklerim, bu kız gelmiş yemekler önüne serilmiş...

Eylül: ben gidiyordum zaten...

Kalkacakken elini tuttum ve onu geri oturttum...

Serkan: hiçbir yere gitmiyorsun

Eylül: Serkan...

Tevfik : Serkan sen ne yaptığını sanıyorsun oğlum? Bu kızın nasıl bir kız olduğunun farkında değil misin sen?

Serkan : nesi var Eylül'ün? O iyi kalpli, akıllı... bizden çok da kötü değil durumları...

Babam Eylül'ün elindeki yüzüğe bakıyordu. Eylül saklamaya çalıştı ama o çoktan görmüştü. Hemen yanına gelip yüzüğe baktı ve onu parmağından çıkarmaya çalıştı...

Defne : baba naapıyosun?

Serkan : baba bırak! Naapıyosun sen?!

Tevfik : asıl sen naapıyosun? Evlenecek misin onunla?!

Serkan : evet... sen ister kabul et, ister etme, evlenicem. Zaten bu çok önceden olacaktı ama olaylar farklı gelişti...

Tevfik : buna izin veremem! Çocuğumun bu kızla hayatını karartmasına müsaade edemem

Defne : neden ya? Neden istemiyorsun? Naaptı sana bu kız?

Tevfik : başka adamlarla para için yatıp kalkmış bir kızı ben oğluma gelin almam, duydunuz mu beni?!

Eylül elimi elinden sertçe çekerek ağlayarak sofradan kalktı...

Serkan : onun hakkında düzgün konuş! Ayrıca evlenicem baba. Sen ne dersen de!

Tevfik : git o zaman!

Nazan : ne?!

Tevfik : madem beni ezip geçecek, gitsin. Ya beni dinler ayrılırsın ondan, ya da tek bir çöp bile almadan bu evden çeker gidersin Serkan.

Of sonraki bölüm fena 🙊 atsam mı atmasam mı bilemedim.

Bu bölümün ithafı da BayanYazar___ 'a olsun o halde 💜