Aşk Ateşi

128.Bölüm

CEMRE
Anne olacaktım...Güney komadayken çok istemiştim çünkü Güney'in öleceğini, yaşamayacağını düşünmüştüm, ondan bana bir  parça istemiştim. Ama şimdi ben halen üniversitede okuyordum, Güney ise yeni iyileşmiş ve çalışıyordu. Yapabilir miydim? Güney böyle birşeye hazır mıydı? Daha geçen gün çocuk için sonra demişti... ama ben şimdi hamileydim...

Güney : sakın Cemre... aldırmayı aklından bile geçirme...

Cemre : sen istiyor musun ki?

Güney : tabii ki kızım, benim çocuğum o, öldürecek değilim...

Güneye sarıldım... madem o da istiyor, bu bebeği doğuracaktım...

Güney : baba oluyorum! Baba!

Deli gibi bağırıyordu etrafta... herkes de ona bakıyordu

Cemre : Güney bağırmasana!

Güney : baba oluyorum ben baba!

Amca : hayırlı olsun evladım...

Teyze : Allah analı babalı büyütsün evladım...

Ben utançtan yerin dibine girerken bu deli etrafta bağırıp duruyordu...

Cemre : yürü Güney yürü... hadi gidelim artık burdan..

Güney : dur ben Serkan'ı arıcam... bu durumda o da nooluyo? Amca oluyo dimi?

Gülmeye başlamıştım...

Güney : Serkan kardeşim... iyi iyi iyiyiz biz... amca oluyosun oğlum amca! Serkan amca! evet evet hamile... bebeğimiz olacak oğlum... Cemre hamile... sağol kardeşim çok sağol... senden yardım alıcam, sonuçta doktor sayılırsın sen. Sen bana öğreteceksin ne yapmam gerektiğini falan...

Cemre : Serkan sen boşver onu, delirdi o, kendinde değil şuan...

Güney telefonu kapatıp beni arabaya bindirdi...

Cemre : nereye gidiyoruz?

Güney : eve... dinleneceksin...

Cemre : ya gerek yok...

Güney : nasıl yok.. hastaneden yeni çıktık, dinleneceksin kızım. Konu kapanmıştır, tartışma istemiyorum...

Cemre : düğünüme de sedyeyle gideyim istersen, ne dersin?

Güney : yok, sedye olmaz...

Cemre : oh, şükür kendine geldin...

Güney : tekerlekli sandalye.. benim sandalyem vardı zaten, onunla gidersin... ya da daha iyi bir fikrim var...

Cemre : offf... neymiş o?

Güney : düğünü iptal edelim..

EYLÜL

Cemre hamileymiş, Güney Serkan'ı arayıp söyleyince öğrenmiştik. Güney aşırı heyecanlıymış, Serkan onun haline gülüp duruyordu...

Serkan : Serkan amca diye bağırdı resmen kulağımın içine... deli çocuk..

Eylül : ya... ne güzel.. o zaten bebek istiyordu...

Serkan : aa söylüyo muydu?

Eylül : Güney komadayken, ben de işte... şüpheleniyorken Cemre bana bebek istediğini söylemişti...

Serkan : haa... e tabi kaç sene geçti üstüne...

Eylül : yani.. Güney de çalışıyo zaten..

Serkan : okusa ne olacak ki? Okurken çocuk olmaz mı?

Eylül : olmaz tabi... şimdi Cemre nasıl zorlanacak kim bilir... düşünsene o halde okula gidip gelecek bir de.. neyse ki bölümü çok uğraştırmalı değil, oturup çizimini yapacak...

Serkan : en az üç senemiz var diyosun yani.. (sessizce)

Eylül : ne? ne üç senesi?

Serkan : hiç ya hiç.. yok birşey

Eylül : iyi, öyle diyorsan...

Serkan : ne güzel olur şimdi yumuk yumuk elleri...

Serkan anlatırken bile gülümsüyordu...

Eylül : çocuk bu... tatlı olur tabii...

Serkan : olur tabii, olmaz mı  ya...

Serkan bana bakıp duruyordu... o an jeton düşmüştü...

Eylül : ay anladım... anladım ben. Serkan öyle bakıp durma noolur, daha yeni evlendik biz..

Serkan : ne var ki yeni evlenmişsek... evliyiz, mutluyuz... bir de çocuğumuz olsa...

Eylül : daha çok erken Serkan..

Serkan : baksana Güneyle Cemre'ye.. bizimle yaşıtlar...

Eylül : sen Güney'i mi kıskandın?

Serkan : bilmem, belki... belki kıskanmış olabilirim...

Eylül : inanmıyorum sana, resmen çocuk gibisin...

Serkan : sen düşün bence...

Eylül : sonra... bi üç yıl falan sonra... (gülerek)

Serkan öfleyip televizyonu açmıştı...haline gülmeden edemedim...

GÜNEY
Cemre : oha yani Güney! Şey yapalım en iyisi, benim altıma bez bağlayalım, hatta şey, sonda en iyisi... sonra ben evden adım atmayayım, öyle dolaşayım, ne dersin?

Güney : bir de hizmetçi ayarlarız, tamam...

Cemre : e yuh yani Güney!

Güldüm...

Güney: şaka yapıyorum canım, o kadar da değil... ama Serkandan öğreniriz ne yapmalıyız ne yapmamalıyız...

Cemre : eyvah eyvah...

Güney : nooldu şimdi?

Cemre : 9 ay senle geçmez

Güney: bilinçli bir baba olucam...

Cemre : hı hı tabii...