Aşk Ateşi

79.Bölüm

CEMRE
Eylüllerin evine geldik, ufak, müstakil bir evdi. Madem adam bu kadar zengindi, neden böyle bir evde kalıyorlardı ki?

Eylül: şurda bir oda var, orda kalabilirsin...

Cemre : sağol

Ferit : siz rahatınıza bakın, ben babama gidicem canım, işler falan var...

Eylül : tamam, ben de biraz anneme geçicem zaten

Ferit gittikten sonra Eylül'e döndüm...

Eylül: seni yarım saat bıraksam sorun olmaz dimi?

Cemre : olmaz da nooluyo kızım sana?

Eylül: ne olmuş?

Cemre : Serkanla sevgili değil miydiniz siz? Nerden çıktı bu evlenme meselesi?

Eylül: Serkan bana büyük bir yanlış yaptı, ben de zaten ailemin onay verdiği Feritle tanıştım, konuşunca iyi biri olduğunu anladım ve evlendim, olan bu

Cemre : Eylül, bak Serkan ne yaptı bilmiyorum ama o senin bildiğin erkeklerden değil. Senelerdir tanıyorum ben onu, hiç bir kıza bakmadı bile.

Eylül: ya... geçen gün yeni sevgilisini sokakta öpüyordu ama...

Cemre : yuh! Yavaş! Serkan mı?

Eylül : o senin çocukluk arkadaşın düşündüğün kadar masum biri değil Cemre

Cemre : ne olursa olsun, Serkanın kötü birşey yaptığına inanmıyorum ben...

Eylül: Lütfen Ferit'in yanında da eski sevgilimden bahsetme Cemre

Cemre : tamam tamam...

Bu işte bir iş vardı. Ama Serkanı terketmesi için bir sebep bulamıyordum..

EYLÜL
Evden aldığım parayla annemlerin evine geldim. Babam yoktu, Mert annemin başındaydı annemse sessizce yatıyordu. Beni görünce gülümsedi...

Mesude : kızım...

Eylül: annem... nasılsın annem?

Mesude : iyiyim kızım iyiyim... sen düşünme beni

Eylül: nasıl düşünmem, aklım hep sende

Mert : vay vay vay... demek aklın onda... ondan mı Kader denilen o kız bile buraya senden çok geliyo?

Eylül: Kader mi geldi

Mesude : birkaç kez geldi sağolsun...

Annem acıyla inledi biraz...

Eylül: anne! Anne iyi misin?

Mesude : korkma kızım, arada oluyo böyle

Mert : bak anne, dayan, iki güne maaşım yatıcak, alıcam tüm ilaçlarını...

Mert'i kenara çektim...

Mert : ne var Eylül?

Eylül : al bu parayı (çantamdan bir tomar para çıkartıp ona uzattım)

Mert : bu ne?

Eylül: annemin ne ihtiyacı varsa al. Hangi ilaçlar alınacaksa, bir an önce içsin, ağrıları dinsin

Mert : senin paran bu evde geçmez küçük hanım. Anneme ben bakarım.

Eylül: inat etme Mert! Al şunu! Annemin halini görmüyo musun?

Mert istemeye istemeye parayı aldı...

Mert : annem için... 2 gün sonra ödicem paranı

Eylül: istemiyorum Mert. Annem için ben de birşeyler yapmak istiyorum...

Mert : sen kocanın altından çıkıp da kadının halini bile sorma, sonra onun için birşeyler yapmak istiyorum de dur...

Tokatı indirdim suratına. Gözlerimden yaşlar süzülürken ona diyecek bir söz bulamıyordum...

Eylül: özel hayatım seni hiç ilgilendirmez!

Mert : merak da etmiyorum. Düşünmek istemiyorum, çünkü düşündükçe deliriyorum. Kardeşimin bu hale gelişini görmek kahrediyor beni...

CEMRE
Evde biraz dolaşırken aklıma babam geldi. Acaba ne yapıyordu. Acaba Güney'e birşey yapar mıydı? Aklımda yüzlerce soru vardı, düşünmemeye çalışıyordum ama olmuyordu...

Güney'i aradım...

Cemre : Güney...

Ağlıyordum...

Güney : nooldu Cemre?

Sesi öyle soğuktu ki, ne söyleyeceğimi unutmuştum...

Cemre : Güney... benim sana çok ihtiyacım var...

Güney : nooldu?

Cemre : birşey olmadı... önce kaçırılma, sonra nikahta olanlar... ben çok korkuyorum Güney, çok kötüyüm...

Güney : nerdesin şimdi?

Cemre : Eylüller beni evlerine aldılar bu gecelik

Güney : şuan öyle sinirliyim ki Cemre... birşey söyleyip seni kırmak istemiyorum...

Cemre : Güney ben seni özledim...

Güney : en azından yarına kadar birbirimizi görüp konuşmasak daha iyi olucak Cemre...

Cemre : yapma noolur.. özür diledim

Güney : sen beni dinlemedin! Bana güvenmedin! Ben seni yıllarca sevdim Cemre, yıllarca! Hem de karşılıksız! Sense seni birkaç günde silebileceğimi düşündün.

Cemre : o zaman yine silemezsin. Sana ne yapsam, ne söylesem beni terkedemezsin!

Arkadan gülüşme sesleri geliyordu. Bir kız sesi geldi kulağıma, Güney'e sesleniyordu...

Güney : şimdi kapatmam lazım...