The Fuckboy's Girl (COMPLETED)

/Chapter 117: Caught In The Act/

A/N: Nakakapagod din palang mabuhay sa mundo noh? Na-feel niyo rin ba 'yan minsan? Hays.

Kung wala siguro akong hilig sa pagsusulat marahil ay na-depress na ako. Anyways, nawa'y magustuhan niyo ang kabanatang ito. Don't forget to vote guys!♥
------------------------------------------------------

Nyle

Kailangan pa ni Dad manatili ng ilang araw sa ospital for further examination. Sabi naman ng doctor medyo umaayos na naman daw ang lagay ni Dad. 'Yung pinoproblema na lang namin ngayon ay kung papaano namin masasabi sa kanya na wala na si Mommy. Siguro raw aftershock ng pagkaka-coma niya na may mga bagay siya na hindi naaalala but eventually daw ay babalik din ito.

Umuwi muna ako sa mansion para ihatid si Sophie at para makapagpalit na rin ng damit kasi marami pa akong nakatambak na trabaho sa VGC. Kailangan kong matapos ang mga 'yun kasi baka nextweek ay lumipad na kami ng pamilya ko papuntang Boston. Doon kasi ako magpapagaling. Tiwala naman ako sa mga doktor ko na matutulungan nila ako. They are the best in colon cancer treatment.

Nagpaalam na kami kay Dad at Heath at palabas na kami ngayon ni Sophie ng ospital. Sa totoo lang ayoko nang pumunta pa sa ospital. Kahit saang sulok kasi dito may maririnig kang umiiyak. I hate fatality. I hate death. Nalulungkot ako kapag may mga namamatay. Although it's part of life pero ang sakit diba kapag nalulungkot tayo?

"Babe, ang lalim ng iniisip mo ah..." sabi bigla ni Sophie habang magka hawak-kamay kami

"Ha?? Ah wala 'to. Iniisip ko lang 'yung proposal ko sa mga Singaporean investors..." dahilan ko na alam ko namang hindi makakalusot kay Sophie

"Sus. Kilalang-kilala na kita. Ano ba 'yun? Sige na Babe...sabihin mo na sa'kin..." tumigil siya sa paglalakad at nag-pout na parang bata

"Alam mo Babe? Ang cute-cute mo talaga. Pakurot nga..." sabi ko sabay kurot sa magkabilang pisngi niya

"Sige na Babe...sabihin mo na..." hindi niya talaga ako titigilan unless I tell her everything

Napabuntong-hininga ako bago nagsalita. Okay fine. Hindi talaga ako makakawala kay kumander eh.

"Fine. I asked Heath to replace me for a while..." sabi ko

"Really? So anong sabi niya? Pumayag ba siya? Bakit, when are we leaving?" napakamot na lang ako sa walang prenong mga katanungan ng asawa ko

Damn. She is so freakin' cute.

"Nextweek na daw magsisimula ang treatment ko so baka this Friday ay umalis na tayo. Will it be okay for you?" agad na tumango si Sophie

"Oo naman. Dapat na agad kang magpagamot kasi kung patatagalin pa natin ay baka lumala pa 'yan..." sabi niya which made me pinch her nose

"That's my wife. Hayyyy...ano na lang kaya ang gagawin ko kung wala ka? Ikaw na 'yung happy pill ko, ikaw pa 'yung source of strength ko, tapos ikaw pa 'yung fighting ninja ko. You are my everything Babe..." sabi ko na agad namang nagpakilig sa kanya

"Huy, baka maihi ako bigla ha. Dapat pala nag-diaper ako..." sabi niya pa and I leaned forward to kiss her forehead

"You made me who I am, baby. I won't be Nyle Venereza if I don't have a Sophie Sanchezo-Venereza. I love you until my last fart..." bigla siyang tumawa at hinampas ako

Sus. Kinikilig lang 'to eh. HAHAHAHA.

"I love you..." sabi ko ulit sa kanya

"I love you too..." and that is the best sentence I've ever heard in my life