Mr. Billionaire, Don't English Me [ON-GOING]

Mr. Stranger 16:

Pagpapatuloy...

ELIZABETH VILLATORTE POV:)

Lumabas na ako ng apartment at sumusunod naman si Ros sakin.

"Don't go with me. My supervisor will be mad at me if you come with me childish like you." Sabi ko sa kanya. Siguro naiintindihan naman nya ang english ko. Bahala na!

"I want to go with you." Pamimilit nito at parang bata na nagmamakaawa ito halos ngumunguso pa ang labi nito.

"No, no. My boss will be mad at me." Sabi ko lang sa kanya at naglakad na papuntang hagdan para bumaba na.

"But I want to go with you. Please, Lady Beth?" Pamimilit lang nito nang pababa na kami ng hagdan."Promise, I will behave there, just give me a chance to go with you." Parang bata na nagmamakaawa ito halos hawakan na niya ang manggas ng T-shirt ko.

"A-YAW!" Tanggi ko pa rin at nagpatuloy lang sa paglabas ng apartment.

Nang malapit na ako sa kalsad, doon huminto sa pagsunod sakin si Ros at nagsalita ng mahinahon.

"I want to convey you. I want to fetch you. I want to see you go on your work. If I won't do this, I will be crazy waiting for you," napatigil naman ako."In just a minute that I can't see you, I'm totally worried. If you eat your lunch in exact time or you are tired working. I'm worried about you." Seryosong pahayag nito.

Ewan. Napa-estatwa nalang ako sa narinig kong sinabi ni Ros. Ramdam at rinig ko ang puso kong kumakalabog na naman na parang ewan. Feeling ko sasabog na ito sa lakas ng beat nito.

Dahan-dahan ako lumingon sa kanya at nanlalaki pa ring mata na nakatingin ako kay Ros. Maamong mukha ang nakita ko mula sa kanya. Nakikita kong parang isang ganap na binata na siya sa ekpresyon niya ngayon. Kahit sa sinabi niya, walang tonong pagkabata o laro-laro. Mukhang seryoso siya at napaka-swabe ng pagkakasabi niya.

Sa nakikita ko ngayon, hindi siya yung Ros na isip-bata. Isang Ros na binatang-binata na talaga at seryoso sa sinasabi niya. Gumuguwapo siya sa paningin ko pag ganito ang mga sinasabi niya.

Yung mga sinabi niya, parang kumikislot ang puso ko na halatang kinilig sa sinabi nito. Dapat di ko lagyan ng meaning iyon pero dahil traydor ang puso ko, kinikilig pa rin sa sinabi nito sakin.

"Can I go with you?" Napaka-guwapong boses na saad nito.

Wala akong magawa kaya napabuntong-hininga nalang ako. "Sige na nga."

"Yehey!" Masayang sabi nito na bumalik na naman sa pagka-isip bata nito. Nagtatalon-talon ito sa tuwa.

Lumapit na ito sa kinaroroonan ko habang may mga ngiti sa mga labi.

"Okay. If we are in my work, go home. Just remember what we will ride and what place we go home. Okay?" Sabi ko sa kanya.

"Okay!" Tuwang-tuwa sagot agad nito sabay nag-'OK' Sign pa siya.

"Lets go! Maybe I will be late." Yaya ko na sa kanya.

"Yehey!" Parang bata na tuwang-tuwa pa rin na sabi nito at sumunod na sakin.

MANDY YU POV:)

Nagmamadaling pumasok agad ako sa loob ng conference room. Akala ko late na ako kasi may nakabunggo akong lalaki kanina. Ang badoy ng porma niya. Pambahay kasi yung damit niya. Naka-sandong puti siya at nakapantalon na kupas na may butas sa tuhod.

Guwapo sana siya kaso ang pangit ng porma niya.

Naupo na ako sa upuan at binati ng good morning si Tito Cedric at Papa.

"Goodmorning."

"Goodmorning too." Bati ni Tito Cedric sakin at ngumiti ng mahina.

Tumango lang sakin si Papa. Ganyan naman yan sakin si Papa. Enemy kami lagi nyan. Di kami nagkakasundo kahit sa isang bagay man lang.