Lethal Game: To Kill or Die

Chapter 70 - Hell Night

   Jane's POV
   

I am in a dark place, nawawala at hindi makagalaw sa kinatatayuan ko. Nasaan ba ako? Bakit hindi ako makagalaw.
   
"Hey Mom" tawag ng isang bata na malayo sa akin.
   
Napaluha ako ng sunod sunod, tuloy tuloy at hindi ko mapigilan.
   
"Mom I miss you" sabi ng bata na mas ikinalungkot ko.

Bigla siyang tumakbo at hahabulin ko na sana nang magising ako dahil sa panggigising ni Abigail sa'kin.
  

"Goodness buti gising ka na" Nag aalala niyang saad kaya napangiti ako at umupo sa kama.

Napahawak ako sa pisngi ko dahil may tulo ng luha.

"Ano bang napapanaginipan mo? Did you dreamed about your son again? Tawag tawag mo kase siya" Aniya.

If you are wondering. Oo may anak na ako. Kung buhay lang siya ngayon maybe he is 4 years old now. Maaga akong nagkaanak pero nung inilabas ko siya, pinapatay kami ni Principal at ang masakit lang don ay hindi ko man lang nahawakan ang anak ko. Pagkatapos ng pagpapasabog nila sa BU akala ng lahat patay na ako. 2 months pregnant ako ng pasabogin nila ang BU. Iniligtas ako ni Jarvis at nagsakripisyo ng buhay. Pagkaalis ko sa paaralan na to akala ko safe na ako at hindi na nila ako mahahanap pa pero nagkamali ako, lumipas ng maraming buwan ay pinamanman na pala nila ako at doon ay nahanap ako ng mga kampon ni Principal. At nung manganak na ako doon na sila sumugod at ipinapatay lahat ng tao na nandoon. Hindi ko alam kung anong nangyari na non basta pagkagising ko nasa kwarto na ako ng parents ko at sinabi nilang patay na ang anak ko dahil sumabog na ang hospital na yun. Ang daming nadamay na tao sa ginawa nila at higit sa lahat dinamay nila ang anak ko. Hinding hindi ko sila mapapatawad at gaganti ako!

Hindi ko alam ang eksaktong nangyare noon. Wala akong malay, hindi ko alam kung paano kami sinugod, kung paano nila pinasabog ang hospital. Paano na ako lang ang nailigtas at hindi ang anak ko? Kahit na tanungin ko ang mga to sa magulang ko ay wala silang alam! Ang sama sama kong Ina sa anak ko. Hindi ko man lang siya nailigtas at naprotektahan! What kind of mother I am? I'm so stupid.
       
"Yah, 'till now I still dream about my son, hindi ko alam kung bakit ko siya bigla biglaang napapaniginapan kapag may mangyayaring masama" napapaisip ko.

"Hindi kaya ipinapahiwatig niya na maging matapang ka para sakanya?" Suhestiyon niya.
   
"Baka nga Tama ka...Ang pinagtataka ko lang bakit sa panaginip ko malaki na siya and he's calling me? Hindi kaya buhay siya? Pero kung buhay siya, nasaan siya? Okay lang ba siya?" Naprapraning na yata ako.
         
"I don't know either, diba sabi mo nailibing na siya? Tinignan mo ba ang nasa loob ng kabaong? Siya ba talaga ang nandon o kaya naman dinaya nila?" Saad niya.
  
"Hindi dahil hindi ko kinayang makita ang kalagayan nito" Malungkot kung sabi.
   
"Hayst! Tahan na Jane, ipapaimbestiga natin pagkaalis natin dito" Wika niya at yinakap ako.

Tumango ako at pinunasan ang mga luha ko.

   

--*-*--
 
 

Calix POV

Gusto ko sana na pagkasapit ng gabi, masabi ko ang nararamdaman ko kay Eloisa. Hindi na bale kung mabusted man ako ang importante masabi ko. I want to spend my whole time na kasama siya ngayon, hindi ko alam kung hanggang kelan ako mabubuhay, pwedeng katapusan ko na mamaya.
   
Naglakas loob ako at pinuntahan si Eloisa sa upuan niya. Nandito kami ngayon sa loob ng silid at may klase, last period.
   
"May sasabihin ako" Bungad ko at hinila siya palabas na hindi ko hinintay ang sagot niya.
  
Pagkalabas namin sa silid. Tahimik ang paligid at walang pagala gala na estudyante. Binitawan ko ang kamay niya at halata kong nakatingin lang siya sa'kin.