Lethal Game: To Kill or Die

Chapter 62 - Revenge

Jazlene's POV

"Hays! Nasaan na ba kase si Hannah?" Napabuntong hininga ako na tanong ko sa sarili ko habang kanina pa lakad ng lakad at naghahanap halos halughugin ko na ang buong campus. Sa laki naman ng paaralan na to, makakaya ko bang libutin para hanapan lang siya? Baka abutin pa ako ng umaga! Hayss, hayaan na nga.
     

"Ouch!" Napahimas ako sa noo ko dahil sa pagkakabangga sa puno. Aiyst! Tanga naman.

   
Pagkadating ko sa likod ng campus ay nahanap ko na siya, nakaupo sa isang bench dito at nakasandal ang ulo sa pader habang nakapikit ang mga mata. Lumapit ako at umupo sa tabi niya. Naramdaman niya ang paglapit ko kaya unti unti niyang iminulat ang kanyang mata.
   

Simula nong wala na siyang maalala, palagi nalang siyang ganito, hindi umiimik, gustong mapag isa, ayaw ng maingay at minsan masungit, ay hindi pala masungit na pala siya matagal na. Pero naninibago kami sakanya.
   
    
Wala siyang alam na na-amnesia siya and no one try to tell her dahil may mabigat na parusa ang kung sino man ang magsasabi maliban lang sa amin.
       

~Flashback~
   

Pinatawag kami ni Neithan sa Clinic kaya agad kaming pumunta doon at nadatnan siyang umiiyak while holding Hannah's hand na inilapit niya sa bibig nito. Halos kumirot ang puso ko habang pinagmamasdan namin silang dalawa. I am just afraid para sa kanilang dalawa. Habang Naalala ko ang masasaya nilang samahan at kung ano na ang mangyayari kapag magising na si Hannah ay mas lalo kong ikinalungkot.
   
   
Agad na pinunasan ni Neithan ang luha niya at pilit na itinago ang kalungkutan sakanyang muka. His eyes was full of concern, pain and tiredness. Ilang araw na din siyang hindi natutulog kahit na magprisinta kaming magbantay kay Hannah pero hindi niya gusto, well naiintindihan ko siya dahil siguro sa nangyari nung napabayaan namin si Hannah noon at nakuha ni Drake. Hindi ko inakala na traydor pala si Drake, nagkakagusto pa naman ako sakanya.
          

"I want the both of you to take care of Hannah at sana this time huwag niyo na akong bibiguin" He sight at hindi ko man napansin na nasa harap na namin siya nang dahil siguro malalim ang iniisip ko kanina. "Gusto ko na gawin niyo lahat ng makakaya niyo para protektahan siya...At dapat wala siyang alam na na-amnesia siya. Let her remember everything kapag naayos ko na"

  
"Ang alin Neithan?" lakas loob ko na tinanong dahil sa curious talaga ako kahit na alam kung sasagutin niya ako ng 'it's none of your business!" Kabisado ko na diba pareho lang kase minsan ang sinasagot nila ni Hannah.

   
"It's non of your business" Aniya. Napatangu nalang ako "May inutusan na ako na magbanta sa lahat ng studyante dito sa campus to shut their mouth about this and also about the relationship we have" Hindi man niya sabihin pero ramdam ko ang lungkot sa kanyang boses habang sinasabi yun.

   
"Lalayuan mo na ba talaga si Hannah?" Eloisa asked at nagbabasakaling magbago ang isip niya pero malabo na.
  

"I need to do this for her own sake...I don't want to put her life to risk" Seryosong sambit niya na namamaga ang mata niya but still gorgeous man na kinababaliwan ng mga babae dito sa campus.
  
   
"Magigising na siya mamaya and I need to go now" Sambit niya at humarap kay Hannah. Hinaplos niya ang buhok ni Hannah at hinalikan sa noo, his tears fell again, nagpapakita siya ng kahinaan sa harap namin. Kitang kita ko kung gaano niya kamahal si Hannah.
  

"I'm sorry for doing this Darling, forgive me for what I need to do...I love you and still inlove with you no matter what life takes us, no matter how it is risk...Lalayuan kita for temporarym I promise babalik ako" He hold Hannah's hand bago umalis kasama ang mabigat na nararamdaman.
  
  
~End of flashback ~