Soğuk Ateş - Neva (Tamamlandı)

Bölüm 68

                      -leynaaad'a ithaf edilmiştir-

İçerden boğuk mırıltıların duyulduğu salonun kapısını açmadan önce kafasını toparlayabilmek amacıyla bir iki saniye durmuştu Neva. Ancak hemen arkasından gelen Demir'in belli belirsiz iç çekişiyle hazırlıksız yakalanıp irkildi. Hızlıca döndü. Derin düşüncelere dalmış olan genç adam da onun bu hareketiyle irkilmişti. Sorarcasına baktı. "Buna daha ne kadar devam edeceksin?" dedi genç kadın yarı huysuz yarı eğlenen bir sesle.

"Neye..?" diye sordu Demir. Şaşkınlıkla karışan yüzünden gerçekten de soruya bir anlam veremediği açıkça anlaşılıyordu.

Kıpırtısız duran Neva tek kaşını kaldırmakla yetindi. Genç kadının gizemli pırıltılarla parlayan gözlerine kısacık bir süre takılı kaldı Demir. Sonunda meseleyi anlayınca da dayanamayıp bir kez daha iç çekti. "Elimde değil..." diye itiraf etti kırık dökük bir sesle. "O kadar garip duygularla doluyum ki... Sanki içimde bir şeyler her an taşacakmış gibi... Yine de ne söylersem söyleyeyim hislerimi tarif edebilmem mümkün değil... Çok değişik, nasıl desem..."

Genç adam kaptırmış gidiyordu ki "Aman..." dedi çabucak Neva. "Tarif etmeni filan istemiyorum. Sadece içerde de buna devam edecek misin diye merak ettim o kadar..."

Bir an için sesi soluğu kesilen Demir en sonunda kabullenmiş bir gülüşle karşılık verdi. "Bana hiç güvenmiyorsun, değil mi?" Duruşunda nasıl bir karşılık alacağını biliyormuş gibi garip bir kırılganlık seziliyordu. Ancak Neva sadece tereddütle bakınca şaşırdı. "Bana güveniyor musun?"

"Düşünüyorum..."

"Neyi düşünüyorsun..?" diye heyecanla atıldı genç adam. Sesi umutla dalgalanmıştı. "Bana güvenip güvenemeyeceğini mi..?"

"Hayır." dedi genç kadın yarı dalgın bir ifadeyle. Gözlerindeki pırıltılar bir an için donmuştu nedense. Arkasından yeniden canlanırken bakışları Demir'in merakla aydınlanan yüzüne takıldı. "Sana güvenmek konusunda kendime güvenip güvenemeyeceğimi..."

"Ha..?" diye soludu Demir. Yüzü duyduklarının etkisiyle tamamen karışmıştı. "Bununla ne demek istediğini..."

İlginç bir şekilde, iç geçiren Neva oldu bu sefer. "Biraz karışık biliyorum ama başka türlü nasıl açıklanır..." Bu sırada Demir hevesle genç kadına doğru bir adım atmıştı. Bir anda ne söylediğinin farkına varan Neva "Neyse..." diye atıldı. "Şu anda önemli olan bu değil zaten. Hatırlarsan daha yapmamız gereken..."

"Nasıl önemli değil..." dedi Demir. Heyecandan sesi kısılmıştı. "Bu mesele her şeyden önemli..."

Konuşurken o kadar yaklaşmıştı ki nefesinin dokunuşunu saçlarında hissetmeye başlamıştı genç kadın. İrkilerek gerileyip kapıya dayandı. Birden fazlasıyla gerilmişti. Daha biraz önce meseleyi karıştırma diye genç adamı azarlamış olan kendisiydi. Oysa şu anda girilmemesi gereken yola adım atmak üzere olan da kendisiydi. Yanlış kapıyı çaldığına inanamıyordu. "Demir..." dedi uyaran bir tonla. Aynı anda da yaslandığı kapı pat diye açılıverdi. Geriye doğru sendelerken küçük bir şaşkınlık çığlığı yükseldi. Kim..? Neva sanki böyle bir şey olacağını önceden hissetmiş gibi atılıp belinden yakalayan Demir'in güçlü göğsüne çekilirken hayretle döndü. Nermin ağzı açık bir vaziyette, elinde tabak ve bardaklarla dolu bir tepsiyle öylece bakıyordu.

"Hanımefendi..." diye sızlandı genç kız. "İyi misiniz..?"

"İyiyim." dedi genç kadın nefes nefese. Demir'in mengene gibi sıkan kolundan kurtulabilmek için uğraşırken gülmeye çalışıyordu. "Bence bu şekilde buluşmaya bir son vermeliyiz, ne dersin?"