Soğuk Ateş - Neva (Tamamlandı)

Bölüm 67

-emineozcelikk'e ithaf edilmiştir-

Karşılaştığı yoğun ilgiden yorulan Emir, başını Yazgül'ün omuzuna dayamış ağırlaşan göz kapaklarını kapatmamak için direniyordu. Neva, Yazgül'e yaklaşıp kısık bir sesle en kısa zamanda geleceğini söylerken Demir oğlunun başına minicik bir öpücük kondurdu ve "Üzgünüm evlat..." diye fısıldadı.

O sırada Gülperi, Melike'nin Kemal ile cenaze hakkında yaptığı konuşmayı büyük bir dikkatle dinliyordu. Her nedense salondakileri hayrete düşürecek şekilde meseleye karışmamayı tercih etmişti. Demir'in boğuk fısıltısı dikkatini çekince o yana baktı. Yüzünde hafif özlemle karışık buruk bir gülücük şekillenmişti. Ancak küçük Emir'in babasının ilgisini takmadan Yazgül'ün kucağına rahatça yerleştiğini görünce neşelendi. Demir'in iyice karışan suratını seyretmek keyfini yerine getirmişti. Ufaklık babasından bir çırpıda yüz çevirmesine rağmen annesinin sesine anında karşılık verince bakışları merakla Neva'ya yöneldi. Buraya gelirken her şeyin kolay olacağından ve istediğini sorun çıkmadan alacağından emindi. Kısa bir süre öncesine kadar da böyle düşünüyordu. Ancak şu anda genç kadına bakarken işin biraz zora girdiğini de anlamıştı. Kolay olmayacaktı ama hoşuna gideceği de kesindi. Çünkü Gülperi çatışmalardan ve mücadeleden özellikle zevk alırdı.

İlgiyle parlayan gözleri iyi geceler turuna başlayan Emir'i kısa bir süre takip etti sonra da bir şekilde rakibi haline gelen Neva'ya döndü. Genç kadın Melike'nin yakınına oturmuştu. Sessiz duruşundan onun da tıpkı Gülperi gibi araya girmeyi uygun bulmadığı anlaşılıyordu.

&&&

Her olasılığa hazırlıklıydı Neva.

Nasıl bir sonuç istediğini de çok iyi biliyordu. Ancak yine de içinde bir yerlerde arada sırada dalgalanan endişe hissini de görmezlikten gelemiyordu. Etrafında destek için toplanan sevgili insanların varlığı çok rahatlatıcı olmalıydı aslında. Ama bu şartsız destek bir anlamda her şeyi kolaylaştırırken diğer yandan da bir şekilde zorlaştırıyordu. Buzun üzerinde yürümek gibiydi. Sanki birazcık zorlarsa ya da yanlış bir adım atarsa tüm dengeler değişecek ve yanındakileri de felaketine sürükleyecek gibi hissediyordu.

İşte bu yüzden Kemal Bey'in desteğini almak gerçekten de önemliydi. Hatta elzemdi. Her ne kadar başından beri Melike konusunda temkinli davransa da nihayet yanında olmaya karar vermişti. Niye böyle olduğunu henüz anlayamamıştı. Ancak eğer yaşlı adam kendisinden farklı düşünüyorsa bir bildiği var demekti. Ya da kendisinin göremediği bir ayrıntı...

Melike'yi alacağını söylediğinde ve ölmek üzere olan adama sözünü verdiğinde Kemal Bey hemen yanındaydı ve yardım etmeye hazırdı. Kararını kabul etmeye hazır olmasa da, düşündüğü şeyi beğenmese de kendisini sonuna kadar destekleyen insanlarla çevrili olmak harika bir duyguydu. Bir o kadar da korkutucu... Beraberinde kesinlikle müthiş bir sorumluluğu da getiriyordu. Halasının evinden ayrıldığı günden sonra yavaş yavaş sevdiği insanlarla birlikte hareket etme becerisini de kazanmaya başlamıştı. Kendine zarar vermeden ya da kendisinden dolayı kayıp yaşamalarına izin vermeden...

Ama bu meselede çok dikkatli olmak zorundaydı. Gülperi Taşkın çarpışmadan isteğinden vaz geçecek bir kadın değildi. Tamam... Daha önce onun nazik bir kadın olduğunu söylerken gerçekten de bunu kast etmişti. Ancak gerçekler de ortadaydı işte... Görüşme sertleşebilirdi. Çünkü kendisi de geri çekilmeyi düşünmüyordu. Özellikle de Melike kalmak istediğini söylerken... Ama Demir'in, ailesinin ya da arkadaşlarının ikisi arasında bölünmesini de istemiyordu. Hele hamile olduğunu bile bile meydan savaşına gider gibi salona giren Senem'i mümkün olduğunca çatışma alanından uzak tutmaya kararlıydı. Kemal Bey de devreye burada giriyordu işte. Sevdiği insanları ikilemde bırakacak bir duruma gelirlerse sert darbeleri karşılayacak ve gerektiğinde çekinmeden geri fırlatabilecek tek kişi....