ÖLÜM OYUNU SERİSİ 1, 2 Ve 3

Parçalanma 23. Bölüm

Bu bölümü çok sevgili okurum nurayozgecacar 'a ithaf ediyorum ❤

Geçmiş o kadar da geçmiş değildi..

Bir İzcinin laneti, en acı anlarını bile dün gibi hatırlayabilmesiydi..

Gözlerini yumdu. Akıp giden mesafeleri zamanla harmanladı. Burnuna gelen koku Koru'nun kokusuydu. Yetimhanedeki arkadaşlarının neşe dolu sesleri kulaklarını dolduruyordu.

Suna..

Hatın..

Gülfiya..

Asile..

Nigar..

Humar..

Emina..

Hepsinin sesini tek tek ayırt edebiliyordu . Kaç yıl geçmişti?

Çocuktu. Koxie kadar küçüktü. Pek katılmazdı oynayan arkadaşlarına. Bakü'de bulutları, koruyu, sokakları izlerdi genelde. Kendisini terk eden ailesinden nefret ederek harcardı tüm zamanını.

Fevvareler Meydanı.. Bakü'nün en canlı yeri.. Yetim ve öksüz Hazar'ın en hayran olduğu yer..

Burnunun direği sızladı. Özlemle, insan olarak yaşadığı günlere özlemle.

Liseyi düşündü. O'na aşık aşık bakarken nasıl da dalıp gittiğini. İçinde tutamadığı her şeyi günlüğüne bir bir nasıl yazdığını. Balkar'ın denizler kadar mavi gözlerini..

Bisikletle çarptığında içinden kendine küfürler ederken bile Balkar'ı nasıl izlediğini..

İlk aşk unutulmazmış derler. Unutamamıştı hiç bir zaman. Hayal dünyasında hep pişmanlığı hep  ızdırabı olmuş okyanus gözlü sevgilisini. Kendisi yüzünden hayattan kopan hem de çok erken kopan biriydi Balkar. O yüzden kalbi iflas ettiğinde, en büyük yumruydu boğazında.  Aldo'nun ruhuna işkence edebilmek için kullandığı kişi bu yüzden Balkar'dı. Hazar'ın ruhunu okumuştu. En büyük acısını satır satır okumuştu..

Yine de düşününce aşık oldum diyemiyordu. Neden mi? Çünkü önce  hayalinde gördüğü ve seslendiği O adam, aşka dair, sevdaya dair bildiği her şeyi alt üst ettiği ve yeniden öğrettiği için.

O adam dediği Elayas'tı. Balkar boğazında yumru iken Elayas içindeki en derin oyuk, durmak bilmeyen kanamasıydı. Elayas yeni evdi. Elayas, yanaklarından süzülen yaşların narince silinmesi ve silen eller tarafından yüzünün şefkatle okşamasıydı.

Balkar çocukluğuysa Elayas tüm hayatıydı. Balkar dinlendiği limansa Elayas özlemini duyduğu dingin okyanustu.

Daha iyi anlıyordu artık. Sevdiklerini neden sevdiğini, kaybettiklerini neden özlediğini. Elayas, insan olduğunu hissettiren yanıydı. Yeri geldi ölümüne sevdi yeri geldi nefret etti. Zaten nefrette sevgi de insan olmanın kanıtı değil miydi? Elayas olmasa insan gibi hissedemezdi..