ÖLÜM OYUNU SERİSİ 1, 2 Ve 3

Uyanış 1. Bölüm

KHONA TOPLULUĞU- İLK ZAMANLAR

Varlıklar dünyası olarak tanıdığımız güç sahibi insanlardan öncesi, daha dünya üzerine inmeden evveli..

O güçler kendilerine KHONA TOPLULUĞU derlerdi. Bildiğimiz bir biçimleri veya bir şekilleri olmadan önce bir ışık hüzmesi şeklinde seyahat ederler ve evrende tutunacak potansiyel bir güç ararlardı. Yıldızlar, gezegenler ve bilmediğimiz bir çok türe tutunsalar da dünya yüzeyine indiklerinde gezdikleri tüm yerleri unutup sonsuza kadar var olmak istedikleri yeri bulduklarına inandılar.

Tmavy'nin saf kötülüğün sembolü olan güçlerini tek darbeyle paramparça eden Adaletin gücü Ghataka Kendi ruhunu dört parçaya bölerek insan bedenlerine tutundu. Kimsenin aynı anda ateşe, suya, toprağa ve havaya hükmetmesini istemiyordu. Yüz yılda belki daha uzun sürede bir gerçekleşebilecek olan ihtimal dışında hiç bir insan tam Ghataka güçlerine sahip olamayacaktı. Onlara Melez Ghataka'lar denecekti. En adili buydu işte.

İnsan bedenine tutunma sırası İzcideydi artık. Merhametin temsilcisi en merhametli ruha tutundu. Dileği tüm merhametli ruhlara ulaşmaktı elbette, yüzyıllarca.. İzcı'nın sağdık yoldaşı Hisçi  de tutunmayı gerçekleştirdi.

Zaman Arsızı hızın ve sabrın kudretini insanlara aktarırken öfkenin ve kandırmacanın temsilcisi Hayalbaz onu takip eden sıradaki Khona varlıktı.

İnat, Hırs ve savaşçı ruha buyuk bir ahenkle sahip olan salini ve aynı özellikleri itinayla taşıyan ikizi Göçebe seçimlerini zor da olsa yapmıştı. 

Loket.. Kibirle bastan aşağı boyanmış varlık, insanlara tepeden bakarken gözüne yüksek bir dağı kestirmişti. Aciz ve ölümlü olan zayıf et yığını,  onun sonsuz yaşam hevesini karşılayamaz ve her şeyden önemlisi doymak bilmeyen kibrini canlı tutamazdı. Sonrasında insanlar onu bir madalyon olarak taşıdığında ilk vereceği his elbette kibir olacaktı.

İnsan bedeni denen et yığınından ziyade onlar, sonsuz parıltılı ruhlara tutundular. Göz kamaştırıcı güçleri bünyesinde toplayan ruhu ev olarak seçip yerleştiler.

Her ne kadar güçlerini aktarmış olsalar da, yönetici her zaman insanın kendi ruhu olmuştu.

Zamanın birinde..

Tmavy ablası Kronali'ye hiddetle seslendi. Sesi çatırdayan dalları andırıyordu. Rahatsız edici ve bir o kadar da korkutucu. Yediremiyordu kendine olanları.

"Neden? Allahın cezası neden? Koskoca evren  ve biz içinde toz zerreciği kadar önemsizken neden? "

Soluğu kesilmişken gözlerinde yanan alev yeniden yükseldiğinin habercisi idi. Kronali'nin bıkkın gözleri kardeşinin alev parçalarını andıran hınçlı bakışlarıyla buluştu. Tam konuşacakken önemsiz diye geçirdi içinden. Ne anlatılabilirdi bu kadar sığ düşünen bir varlığa? Önemsiz.. kendisi koymuştu adını aslında. Bu kadar önemsizken neden bu çırpınış? Neyi ele geçirecek kime hükmedecek sanki? Önceki gece Ghataka'nın Tmavi'ye vurdugu darbe geldi bir an gözlerinin önüne. Yapacagi katliamları engellemek için tüm gücünü hiçliğe savuran güçlü bir darbe ve Tmavy'nin bedeninden kopan her ışık tanesinin zayıflayarak söndüğü o an.. İzci'nin geleceği görmesi sayesinde bir dolu kötülüğü savurduğu an..

" Benim gücümü, kudretimi bunlar mi hak ediyor? Asla! "

Tmavy'nin bakışları bir grup insana dönmüştü. Onları anlayamamış belki de zayıf bulmuştu. Hepsine hükmedecek kadar kudretli görüyordu kendisini. Nitekim Ghataka engel olmasaydı yüzyıllarca sürecek bir esaret ve kıyım bekliyordu bu her şeyden bi haber hayatlarına devam eden ruh sahibi varlıkları. Dudakları umutsuzca aralandı:

" Sırf sen istiyorsun diye koca gezegeni senin ellerine bırakıp gidemeyiz. "

Sözü bir anda kesildi. Kardesi dişlerini  sıkarken tıslamayı andıran kelimeler boşlukta kaybolup gitti.

" Vazgeçmeyeceğim. Saf kötülük elbet beni çağıracak Kronali. İşte o zaman sen bi bok yapamayacaksın. Kendinden parçalar kopararak geriye aldığın her hayat döngüsü seni bir gün yok edecek ve benim devrim başlayacak."

Zamanı geri alabilmek ne demek ki? Yaşanmış tüm olayları, kaybolan hayatları, savaşları, buluşları, aşkları, nefretleri, hastalıkları, doğal afetleri ve aklımıza gelebilecek her şeyi bir anda yok saymak. Başa, yeniden doğuşa dönmek. Belkide yeniden doğuş hatta bir Uyanış. Aslında Kronali'nin yüzyıllardır süzülen ışık parçası bedeninden kopan bir bir huzme. Kısacası onu öldüren bir darbe.

Kardeşi vazgeçmeden alabildiği kadar başa alıp her seferinde bir umutla yeniden deneyen Kronali son damlasına ramak kala Hazar'ı bulmuş, yeniden denemiş ve kardeşi tam yok olmuşken Hazar'ın masumlarını kurtarmak adına kendi Khona topluluğunu dünyadaki insanlardan ayırmıştı. Kısacası varlıklar artık Hazar ve Elayas'ın hafızasında kalmıştı. Şimdilik..

Herkese özlemle ve sevgiyle merhaba!

Özlediniz mi beni? Ben inanılmaz özledim. Yazmak meğer ne güzel şeymiş.. 

Uyanış oldu 3. Kitabımızın adı. Beğendiniz mi?

Çok ara vermiş ve klavyesi hayli tozlanmış bu yazarın kusuruna bakmayın. Yorum ve eleştirilerinizi dört gözle bekliyorum canlar ..

Sonraki bölümde görüşmek üzere..