* 4 Yıl Sonra *
"Kalk şu yataktan artık Kutay!"
"Hıfmhf..."
Yasin, bir yandan koca bebeğinin üzerindeki pikeyi çekiştirirken bir yandan da ayılması için onu omzundan dürtüyordu. Tam on beş dakikadır fosur fosur uyuyan adamı kendine getirmeye çalışıyor ancak Kutay'ı, kendisinden sonra en çok sevdiği şey olan uykusundan ayırmayı bir türlü başaramıyordu. Yaş aldıkça Kutay'ın uykusuna olan düşkünlüğünde bir artış gözlemliyordu Yasin.
Gözlerini devirip son çare olarak başucundaki sürahiyi kafasından aşağı boşaltmaya karar verdiği ve sürahiye uzandığı esnada, Kutay sanki ne yapacağını hissetmiş gibi omzunda duran elini tutup hızla çekerek Yasin'i üzerine düşürmüş ve hain planını uygulayamadan ona engel olmuştu.
"Biliyordum böyle yapacağını." Nihayet bal gözlerini saklandıkları yerden çıkarıp sevdiği adamın yeşil gözleriyle buluşturduğunda sitemli bakışları üzerinde buldu Kutay.
"Bana başka çare mi bırakıyorsun? On saattir seni ayıltmaya çalışıyorum. Kalk artık, bir saate burada olurlar."
Kutay, sevgilisinin sitemli sözlerini biraz bile umursamayarak kollarını üzerinde uzanan bedene sardı ve burnunu boynuna sürtüp onu kokladı.
"Saat kaç?"
"Dokuz buçuk olmak üzere." Yasin, kolundaki saatine bakarak cevapladığında Kutay onu serbest bıraktı ve kendisi de doğrularak gerindi.
"Aradılar mı?" Esneyerek sordu.
"Evet. Kalk çabuk, rezil olacağız. Ne biçim ev sahibiyiz anlamadım ya, insanlar o kadar yoldan geliyorlar ama benim sevgilim yataktan mabadını kaldıramıyor."
Kutay, Yasin'in söylenmelerini dinlerken çarpık bir gülümsemeyle başını tavana çevirdi ve derin bir nefes alıp verdikten sonra yeniden orman rengi gözlerin sahibine baktı.
"Yasin, yaşlandıkça çenen düşmeye başladı senin bir tanem. Sen böyle bir adam değildin, eski Yasin'imi geri ver bana."
"Şimdi de beni mi beğenmez oldun? Sen kendine bak be, seni yataktan kaldırana kadar akla karayı seçer oldum artık! Kart horoz seni!"
Kutay kendini tutamayıp kahkahayı basarken Yasin yanına uzanıp yastığı kaptı ve hırsla sevgilisinin kafasına geçirdi.
"Çık şu yataktan!" Yastığı bir kere daha kafasına vurduktan sonra hışımla odadan çıktı, Kutay'ın kulağına gelen tıkırtılardan anladığı kadarıyla mutfağa inmişti.
Kutay gülümseyerek başını iki yana sallarken bir kez daha gerinip yataktan kalktı ve duş almak için banyoya girdi. Bugün, uzun bir aradan sonra ilk defa yakın arkadaş grubuyla bir araya geleceklerdi ve Yasin'in kız kardeşi de ailesiyle birlikte yeni evlerine doğru gelen yoldaydı.
Yasin'in hâlini anlıyordu Kutay, uzun zamandır görmediği sevdiklerini göreceği için ziyadesiyle heyecanlıydı.
İki yıl önce sezonun bitimine son iki maç kalmışken ciddi bir sakatlık yaşamıştı Yasin, ameliyat olmuş ancak spora devam ederse sakatlığın nüksetmesi ve kalıcı hasar bırakması riski olduğunu öğrendiklerinde, istemeye istemeye basketbolu bırakmak zorunda kalmıştı.
İlk birkaç haftada bu durumu sorun etmiyor gibi görünüyordu ancak bir akşam Kutay maçtan eve döndüğünde, Yasin'in koltuk değneği kullanması gerektiği hâlde değneksiz bir biçimde kalkıp yürümeye çalıştığını görür görmez ona koşmuş, panikle ne yaptığını sormuştu.
Yasin daha bir adım bile atamadan Kutay'ın yardımıyla tekrar koltuğa oturduğunda öfkeli bir biçimde sağlam olan bacağıyla önündeki sehpayı tekmelemişti.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Son Top | bxb |
General Fiction"Bitime bir saniyeden az var beyler. Bu maçı alın, dileyin benden ne dilerseniz." Molanın sona erdiğini belirten ses duyulduğunda tüm gözler onun, onun gözleriyse kendisinin üstündeydi. Sahaya dönmeden önce kulağına en iyi arkadaşının sesi doldu. "S...