Siyah İnci

64●•

Bir hafta önce karanlıkta sığındığım ateşe şimdi daha anlamlı baktığımda bir balon gözümün önünde uçup gitti. Sönerken çıkardığı rahatsız edici cıyaklayan sesiyle yerimde zıpladığımda anca daldığım o korku dolu anlardan sıyrıldım. Korkudan baş parmağımla damağımı iterken Onur balonun peşine koşup yere düşmeden yakaladı. Susturamadan iyice öterek balon elinde söndüğünde yavaşça bana doğru döndü. Gülümseyerek ve masum olmaya çalışarak suratıma baktı.

"Özür dilerim çileğim, elimden kaçtı." Açıklamasıyla sıyrılmaya çalıştığında derin bir nefes verip yerimden kalktım.

Benim kadar büyük olan balonu elime alıp gözüne sokar gibi uzattım.

"Dana gibi yaparsan elinden kaçması normal olur boklu. Az daha küçük yapın şunları. Eğer biri patlar..." Tam o anda Doruk'un elinde genişlemekten can çekişip patlayan balonla sözüm yarım kaldı. Kulaklarım acı çekerken bir kez daha yerimde sektim. Bir hışım dönüp sinirle baktığımda o da şok olmuş şekilde elleri havada kalarak beni karşıladı.

"Evet, patlarsa ne olur demiştin? Duyamadım da." Dişlerini sıkarak gülümsediğinde sinirlenmem için beni teşvik etti. Gözlerimden ateş saçsamda tepkim gülümsemek oldu.

"Oh, çok şükür ki elindeki balon patlamış. Bende içi sırf hava dolu olan kafan patladı sanmıştım. İnan bana çok korktum." Elimi göğsüme koyup yalandan üzülen suratıma uygun derin bir nefes verdim. Kaan perdeye asmak için çıktığı merdivende kahkaha atarken Onur tükürerek güldüğünden o anda şişirdiği balon yine elinden uçtu.

Kulağım alıştığından gözümün önünde cırlayan balona tepki bile vermezken Doruk gözlerini kısarak üzerime doğru geldi.

"Demek öyle aç kurt. Peki, balon gözünün önünde patlarsa ne olur biliyor musun?" Yerde şişirdiği devasa pembe renkli balonu eline aldığında yüzüm anında şekil değiştirdi. Rolleri değişirken korkudan gözlerim irileşerek geriye doğru adım attım. "Dur ben söyleyeyim. O çok değerli beynin benim nefesimi nüfus edecek. Sonra ateşli nefesim sayesinde bayılırsın falan...Gerisini ben bile hayal edemiyorum."

İntikamla kavrulan gözleriyle üzerime doğru gülerek yaklaştığında geriye doğru adım atmam vücudumun duvara çarpmasıyla son buldu.

"Tamam artık şaka yapmayalım. Onu uzak tut benden Doruk." Elimi havaya kaldırıp uzaklaşması için tembih ettiğimde bu sefer kahkaha atan oydu.

"Daha demin şaka mı yapmıştın? Oysaki korktuğuna yemin edebilirim." Beni taklit edip eline göğsüne koyduğunda kaşlarımı çattım. Lafımı iyi oturtmuştu. Diğer elinde kalan balonu inadına yaklaştırmaya devam ettiğinde Onur önüme siper oldu.

"Sen şimdi onu patlatmadan buradan gitmezsin. Onu değil beni zehirle." Kollarını açıp Doruk'a dalga geçerek teslim olduğunda içim rahatladı. Onur'un arkasına ne zaman sığınsam tehlike sanki bana ulaşmayacağını hissediyorum. Bu küçüklüğümden gelen güven duygusuydu. Şu anda balon patlasa bile beni o kadar etkilemeyeceğine eminim. Bunun verdiği rahatlıkla gülümseyerek suratına baktım.

Doruk, Onur'un dalgasıyla yüzünü astığında balonu yere fırlattı.

"Hadi oradan lan. Sende beyin mi var ki zehirleneceksin?" Beni alaşağı etme planı dağıldığından morali bozulurken yine kahkaha atan bendim. Onur inkar etmek yerine omuz silkerek önümden çekildiğinde uçan balonunu yerden alıp yine şişirmek için ağzına götürdü.

"Nehir oradan baksana. Yamuk duruyor mu?" Kaan merdivenin en üst basamağından seslendiğinde başımla onaylayıp camekanın karşısına geçtim. Deri koltuğun arkasından bir kez daha hayranlıkla karşımdaki görüntüye baktım. Ortada şöminenin taşları dışında ful camla kaplı olması dışarıda sonbaharın özgür kıldığı yaprakların uçuşmasını bile tam olarak görmeni sağlıyordu. Normalde beğenmediğim bu mevsim bile bu görüntüyle şahane duruyordu. Yanlardaki dev siyah perdeler sanki amacı dışında sadece süs olarak orada yer ediniyordu. Dikkatimi Kaan'ın boydan boya astığı 'İyi ki doğdun prenses' yazısına veremeden Doruk yanımda bitti.