Siyah İnci

70●•

Kulağımda anlayamadığım seslerin gürültüsü artarken göz kapağımı daha fazla aralamak istedim ama başaramadım. Ağzıma dolan o kadar kelime vardı ki sıraya girmekten birini bile çıkaramadım. Karşımdaki siyah incilerde öfkenin o koyu tonu sahipken elime gelen güçle uzanıp son haline oranla uzamış sakallarına dokunmaya çalıştım. Tam yaklaştığımda kapının çarpma sesiyle aklımdaki görüntü dağıldı.

"Annem geldiği için odama geçtim. Onların yanında tartışmak istemiyorum Ahmet. Hatta bu konuyu artık hiç konuşmak istemiyorum." Damla, kısmaya çalıştığı ama başaramadığı sesiyle kafama çekiçle çakarken dişlerimi sıkıp dün geceyi düşünmekten bir süre sıyrıldım. "Hayır, hala uyuyor. Dünü hatırlar mı bilmiyorum ama sanmıyorum. Keşke ben de hatırlamasıydım ve onun o suratını görmeseydim."

Nefes almadan öfkesini dile getirdiğinde kimin hakkında konuştukları aşikâr olduğundan kulak kabartmaya çalıştım. Başımda zonklayan ağrı olmasaydı bu daha olası olurdu tabii.

"Bak görüntüsü gözümün önüne geldi yine delirmek üzereyim. O ne hakla Onur'a kızabiliyor ya? Sen kızı bırak git birde orada yalnız bıraktı diye Onur'a posta koy. Başka isteğiniz paşam?" Kısık tabirinden iyice uzaklaşan sesine birde ayağını yere vurması Damla'nın Cankat'a fazla öfkelendiğinin kanıtıydı. Dün gördüğüm siyah incilere dair aklımdaki hatıra sadece birkaç saniyelik kısımdı. Gerisi bende karanlığa ve sabah Damla'nın yatağında uyanmamla sınırlandı. Damla'nın sözleri ise uyandığımı bilmesin diye kafamı gömdüğüm yastıkta kaşlarımı çatmamı sağladı. Cankat Onur'a kızmış mıydı?

"Sanki Nehir onun yüzünden bu hale gelmemiş gibi. Ah valla dün tutmasaydınız onu öldürebilirdim." Ayakları bir ileri bir geri yaparak zeminde çıkardığı ses bile ilgimi dağıtırken bir anda durdu. "Saçmalama Ahmet. Onun o hali beni hiç ilgilendirmez. Nehir sırf hala ona inanıyor diye beklemesine müsaade etmiştim ama 'benden uzak olacak' demesiyle aldattığına iyice inandım."

Benden uzak olacak. Böyle mi tembihledi arkadaşlarımı? Dişlerimi sinirden gıcırdatacak kadar sıktım.

"Yaptıkları ve söyledikleri arasında tezatlık mı var? Hayır Ahmet, yok işte. O sadece Nehir'i görüp kurtardığını sandığı için Onur'a öyle demiştir. Kızı önemsediğinden değil. Öyle olsaydı bakışlarından..." Duraksadığında aslında onunda sözlerine tezat hissettiğini anlayacak kadar ses tonunda yakaladım. "Her neyse. Nehir'in onun geldiğinden haberi olmayacak. Zaten çekip gidecekmiş yeniden. Cehenneme kadar yolu var."

Yeniden gidecek. O halde neden geri geldi ki? Cansu'yu da geride bıraktığı için ona bakmaya gelmiş olabilir. Evet, seni görmek için değil Nehir. Senden uzak olacak. İsteği bu.

"Ah, sinirimden uyuyamadım bile ve sabah sabah sen beni iyice gerdin Ahmet. Arkadaşında şüphelendiğin şeylerle bana gelip savunma. Benim için o bitti. Nehir'i bu kadar yıkan birinden nefret etmemem için bir neden bile yok. O yüzden sende sus artık. Yoksa bizim aramız açılacak haberin olsun." İyice köpürmüş sesiyle son noktasını koyup telefonu kapattığında gözlerimi istemsiz araladım. O an benim uyandığımı gördüğünde tam tahmin ettiğim gibi gerilmekten kızaran suratıyla afalladı. Elindeki telefonu cebine sokarken yanıma birkaç adımda geldi.

"Uyandırdım mı seni? Ben Ahmet'le şey..." Yatağın kenarına oturduğunda yalan söylemeye hazırlandığını dudağını dişlemesinden belliyken yorganı sinirden sıkan elimi başıma götürdüm. Şakaklarıma parmağımı bastırdığımda kalçamı kaydırıp oturmak için yatağın başlığına yaslandım.

"Ahmet'le kavga ediyordun." Cümlesini tamamladığım da masum şekilde suratıma bakıp başını sallayarak onayladı. Sırf Cankat'ın beni aldattığını düşündüğü için Ahmet'e soğuk davrandığı dönemdi onun için bu iki ayım. Aslında Cankat'a öfkelenmesinin diğer nedeni de buydu. Kendisi de aldatılmış hissetti. Cankat'ın aşkına inandığı halde bunu yapması Ahmet'in de yapacağını düşünmekten oda zor bir döneme girdi. Sırf bunu bastırmak için yutkunup konuştum. "Yapma Damla. Bunu konuştuk ama..." Kelimeyi toparlamayacak kadar yorgun sesime karşı elini kaldırıp omzumu ovaladı.