SANA YENİLDİM (KİTAP)

44.BÖLÜM

Bölüm BESTSELLER grubundan polyannnaaa222 ' e geliyor.

İYİ OKUMALAR...

🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁

Evine birkaç dakika kala arabada yükselen telefon sesiyle şaşıran Mehmet, sesin geldiği torpidoya doğru uzanıp telefonu aldığında ekranda gördüğü Reşat yazısı ile cihazı konaktakilerin torpidoya koyduğunu anladı. Hapisten çıkar çıkmaz büyük bir yangının ortasında kalan adam kendisine telefon almaya fırsat bulamamıştı.

Benliğini saran evladını sonsuza dek kaybetme korkusuyla derin bir nefes alıp, titreyen bir ses ile "Efendim Reşo!" derken kötü bir haber almamak icin Rabbine yalvardı.

" Bulduk çiçaaaam bulduk . Hasan Baran Hürrem teyzenin kucağında mışıl mışıl uyuyor " diyerek bağıran Reşat'ın sesi çocuklar gibi şendi.

" Na- nasıl buldunuz ? Nerede buldunuz ? Durumu nasıl iyi mi ?"

" Sen aklın sıra bizi atlatıp çıktınya evden , senden hemen sonra Safiye'den mesaj geldi. Rahmetli Hasan dayımın mezarındayız. Oğlunu görmek istiyorsan sorularını sonraya saklada bir an önce buraya gel."

" Gelmem mi Reşo'm gelmem mi . Elif'imde bende kavuşalım artık yavrumuza..."

Biten görüşmenin ardından yılların yorgunluğu ve özlemi yüreğine ağır gelen Mehmet gözyaşları içinde Yaradana şükretti. Kaybettiği ne varsa bir bir geri sunuyordu hayat . Bir tek eksiği kalmıştı yorgun yüreğinin ayağa kalkabilmesi için. Canının canına karıştığı , gözlerine , sesine , kokusuna , tenine , her bir zerresine hasret kaldığı Elif'i...

Yüzsüz olurdu her zaman kullar haketsede açardı ellerini semaya haketmesede. Çok şükür yüzü ak olarak açmıştı ellerini Rabbin'e Mehmet. Sakinleşmek için yol kenarında aracını durdurup ellerini göğe çevirdiğinde dudaklarından dökülenler bir aşığın en güzel duasıydı belkide.

" Rabbim , Elif'imi ömrüme geri bağışla. Senden sonra bir onu sevdim bir onu bildim yarama merhem. Ana diye layık gördüğün nefsinin esiri bir kadındı öksüz büyüdüm. Baba diye layık gördüğün zulme , haksızlığa dilsizdi yetim büyüdüm. Abla diye layık gördüğün kulların annelerinin kararmış kalbini kendine miras bildiler, kimsesiz büyüdüm.

Bir Elif'le tamam oldum. Bir Elif'le huzuru tattım. Senin rızana , yasaklarına göre sevdim helalim bildim . Sabırla bekledim . Lütfun başımüstüne layık gördün canıma yoldaş eyledin. Bir gün kırmadım , incitmedim kadınımı senden emanet bildim.

Şu fani dünyada tadabileceğim tüm güzellikleri önüme serdin , helalinden rızık , namuslu bir eş ve sağlıklı evlatlar verdin. Belki veripte imtihan ettiğini geri alıp sabrımı denedin. Belki iyi günde ettiğim şükürlerimi kötü günümde de duymak istedin. Senden gelen sefa gelmiş hoşgelmiş. Veren Sensin alan Sen.

Sen verdin Elif'imi bana , yine Sen aldın onu himayen altına. Emanetimi geri ver Ya Rab. Ben Elif'imi çok özledim. Şu günahkâr gönlüme ağır geliyor artık sevdiğimin hasreti ..."

Gözyaşları içinde ettiği dua Yaradan'ın katında kabul görür mü bilinmese de , bilinmezliğe tüm benliğiyle amin dedi gözleri ağlamaktan kançanağı dönmüş olan âşığına hasret maşuk.

Ellerini yüzüne sürüp duasını bitirdikten sonra aracını hareket ettiren hasret yüklü babanın heyecanı , sevinci her bir saniyede katlanarak artıyordu. Canından kanından olan , varlığından dahi bihaber yaşadığı oğlunu ilk kez görecek olmanın heyacanıyla kalbi göğüs kafesini parçalayıp kanatlanmak istiyordu. Nasıl atmazdı ki o kalp. Adı üstünede baba yüreğiydi...