SANA YENİLDİM (KİTAP)

64.BÖLÜM

Bölüm güzel yürekli bir periye geliyor . Sana Yenildim'imi kendi kitabında okurlarına duyurdu. Desteğine minnettarım.

Çok teşekkürler kurgular_perisi .

İYİ OKUMALAR...

🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁

Dolan gözlerini elinin tersi ile silen çobanda hafif bir tebessümle başını sallayıp, "Hep yanındayım, iyi misin ablanı çağırmamı ister misin " dedi fısıltıyla.

"İyiyim sadece çok yorgunum, gerçekte de böyle baksan keşke. Sever gibi." dedikten sonra  küçük bir kıkırtı yükseldi Zühre'nin dudaklarından. Hala kendisini bir rüyanın içinde sanıyordu.

Yüzündeki buruk tebessüm giderek büyüyen genç adam, yastığa serilmiş altın başakları okşayıp "Gerçeğim ben Botan Yıldız'ım, korkak ve aptal bir çobanım belki ama gerçeğim." dedi pişmanlıkla, susarak severken korkak bir kalbe acı çektirdiğini görememişti.

"Söz ver uyanınca burada olacaksın." diyen Zühre gözlerini güçlükle açık tutuyordu. Uykuya teslim olmak için küçük bir söz bekliyordu yeşilleri.

"Söz veriyorum, burada olacağım."
"Türküde isterim zahmet olmazsa çoban efendi."
"Sesim kurban olsun sana Botan Yıldız'ım ne zahmeti..."

Sustu Botan, kırgın türküler de peri kızının affetmesi ile çıktılar Neşet Ertaş'ın tahta bavulundan. Gözleri kapanana kadar sessizce geceye karıştı çobanın türküsü.

"Senin galbin benim galbim, sana malumdur her halım. Kaçma benden nazlı gülüm, kaçma benden nazlı gülüm. Sen benimsin ben seninim, sen benimsin ben seninim..."

Gün ışığının odaya dolması ile gözlerini kırpıştırarak aralayan genç kız hızla doğruldu yerinden. Botan'ı aradı yeşilleri heyecan ve umutla ama çobanın hayali bile yalancıydı. Boğazına oturan yumru ile gözleri dolarken komodinin üzerindeki sayfa ile "Geldin mi Çoban!" diye mırıldandı titreyen bir sesle.

Okuduğu her bir kelime ise dün gecenin gerçek olduğunu fısıldıyordu korkak peri kızına.

"Sen geceye tutsak bir yıldız
Ben sana meftun bir çoban
Senin tuksaklığının sona erdiği gün
Delice akacak sakın sularım
Yeşillerin bi benim toprağımda kök salar
Baharda, yazda, kara kışta
Her mevsimde bana açar çiçeklerin
Her rüzgarda bana dökülür yaprakların
Kimi zaman güneş değer dallarına
Kimi zaman damlalar düşer gövdene
Kartaneleri sana hasret, tıpkı benim gibi
Güneşin sana hayran, tıpkı benim gibi
Yenildim saçlarına, yeşil harelerine, ışığına
İnan ve yenil bu yalancı çobana.

Botan Yıldız'ım şantiye deki yokluğum fark edilmeden dönmek zorundaydım, dedem her gün Şadi Bey'le görüşüp rapor alıyor sağ olsun. Uçağım saat 07:15' te, telefonum kapalı olacak merak etme..."

Duvarda asılı şirin beyaz ferforje saate bakan genç kız uçağın kalkış saatine bir buçuk saat olduğunu görür görmez yataktan fırlayıp gardrobundan aldığı kıyafetlerle odadan çıkarken banyoya ilerledi ve boynundaki kolyenin varlığını hatırlayarak yüzünde oluşan büyük tebessümle hazırlanmaya başladı. Çok geçmeden odasına döndüğünde çantası ve telefonunu alarak sessizce ayrıldı evden. Apartmandan koşarcasına hızlı adımlarla çıkıp taksi durağına vardığında derin bir nefes alıp sıradaki araca bindi ve "Havalanı lütfen." diyerek arkasına yaslandı.

Ablasını endişelendirmemek için  Botan'ı yolcu etmeye havaalanına gittiğine dair bir mesaj attı. Sabahın erken saatleri olduğu için yollar sakindi ve trafiğe takılmadan kısa süre içinde havaalanına ulaşmışlardı. Ücretini ödediği taksiden hızla indiğinde giden yolcu kapısını arıyordu gözleri. Telefonundaki saati sürekli kontrol ederken yolcuların beklediği kısma varmıştı. Yeşilleri büyük bir heyecanla sırtı dönük bir halde karşısındaki adamla ayaküstü sohbet eden Botan'ı buldu, ileri atılıp sesleneceği anda ise gördüğü kişi ile zaman durdu sanki, kalbi ise uçurumdan yuvarlanarak paramparça oldu.