Sevdiğini incitmeden yüreğinde taşıyabilen merhametli Mehmet,
Mahcup Emine'ye gördüğü ilk anda vurulup bir ömür gözüne başka göz değmeyen, damarlarındaki asi kanla dolup taşan meczup Hamza,
Genlerinde var olan aşk ateşini sırça bir köşk gibi yüreğin...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Su ve Reşat'ın hikâyesini anlatan kurgum Amirin Kızı'na kütüphaneleriniz de ve okuma listeleriniz de yer verirseniz çok mutlu olurum.
🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁
"Botan hadi abim toparlan artık." diyen genç adam kardeşinin bakışlarındaki acıyı silebilmek için elinden geleni yapsa da her seferinde çaresizlik ve suskunluk duvarına çarpıp duruyordu. Aşılmaz devasal duvarların her bir tuğlasında ise sevdiğini kaybetmekle sınanan bir çobanın korkuları, gözyaşları vardı.
"Yengem ellerinden kayıp gitseydi ne yapardın abi? Çıkmaz sokaklardan oluşan bir labirente hapsoldu zihnim. Her zerreme bir anı bırakıp beni yokluğuyla sınıyor peri kızım..." dedikten sonra başını eğerek ellerinin arasına alan Botan, ani bir çıkışla oturduğu koltuktan kalkıp şimşeklerin öfkesini gece karalarına sığdırdı.
"Aklım almıyor abi, aklım almıyor. Aldığı nefese muhtacım, gülüşüne muhtacım, gecelerce yıldız kaysında peri kızımı dileyeyim diyen çocukluğum, gece ayazında donan ellerim ona muhtaç ama o gitmeyi seçiyor. Hemde Kürşat için, Zeynep için. Peki ben..."
Odanın içinde dönüp duran tükenmiş adama adım adım yaklaşan Bedo, kardeşini tanıyamıyordu. Dicle Nehrinin sakin akan kolu Botan, insanı sürükleyen bir akıntıyla ölümü çağırıyordu.
"Mesele Kürşat veya Zeynep değil biliyorsun."
"Bilmiyorum abi hiçbir şey bilmiyorum. Bildiğim tek şey kayan her yıldıza emanet ettiğim duamın ellerimden yitip gitmesi. Nedenleri beni ilgilendirmiyor, gitti beni diri diri mezara sokacağını bilerek, gitti..."
Fırtına da yönünü yitirmiş bir denizci gibi dalgaların insafına kalan Botan, odadan çıkmak için hareketlenirken üzerindeki gelinliği andıran örtü ile süslenmiş yatağı buldu bakışları. Zühre'si için, gelini için süslenmişti. Ruhunu dağlayan acıyı kelimelere dökmek yerine ilk kez ellerine emanet etti. Sert adımlara kapıdan uzaklaşıp yatağa yaklaştı ve üzerinde ki örtüyü kavrayarak yere savurdu. Kırık beyaz dantellerle süslenmiş örtünün ardından eline geçen herşeyi paramparça olan kalbi gibi kırıp geçti.
Peri kızı ile seçtiği abajurlar, makyaj aynasının önündeki irili ufaklı şişeler, kara esaretten kurtulan sarı tutamları tarayacak inci süslü tarak... Zühre'nin küskün yeşillerinin değdiği ne varsa bir bir veda etti kurulan hayallere suskun bir çobanın ellerinde...
