Sevdiğini incitmeden yüreğinde taşıyabilen merhametli Mehmet,
Mahcup Emine'ye gördüğü ilk anda vurulup bir ömür gözüne başka göz değmeyen, damarlarındaki asi kanla dolup taşan meczup Hamza,
Genlerinde var olan aşk ateşini sırça bir köşk gibi yüreğin...
Bölüm nurefsanaknc 'ye geliyor. Kendisi genç bir yazar kardeşimiz iki güzel kurgusu var. Bir bakın derim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İYİ OKUMALAR...
🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁
Zaman değil midir şu anı düne, dünleri ise acı tatlı anılara emanet eden? Kimsenin gücü yetmez hayattan tek bir saniyeyi dahi avuçların da tutmaya. Birbirine kandan değil gönülden bağlı olan üç çocuğun dünleri sırtlarında yarınları ise can parçaları evlatların da idi.
Mehmet'in hafıza kaybı numarası Botan ve Bedo kardeşler için bol acılı geçse de herkesin yüzü gülüyor dillerde ise Bedo'nun yanık mısraları dolanıyordu.
Acılı damat eziyetin den alınlarının akı ve damgalanmış tüysüz göğüsleri ile çıkan ikili geride kalan üç günün ardından insan içine çıkacak kadar kokusuz bir nefese kavuşmuşlardı. Bilye göz ve Bedo cephesinde ise işler traji komikti.
Kocasının göğsündeki Zümra yazısını görmek isteyen genç kadının ısrarı, Bedo'nun aleme yeterince madara oldum göstermem memişlerimi isyanı ikili arasında tatlı bir inatlaşmaya dönüşmüştü.
Üzerindeki ince pikeye kundak misali sarılan adam, odadan içeri süzülen ışık ile rahatsızca kıpırdattı kirpiklerini. Arkasında hissettiği hareketlenme ile ise düzenli nefesler eşliğinde yeniden yumdu gözlerini. Boynuna kadar çektiği pikenin yavaş yavaş üzerinde sıyrılması ve tişörtünden içeri süzülen ürkek dokunuşlarla gülmemek için dişlerini alt dudağına geçirerek hareketsizliğini korudu. Anlaşılan meraklı karısı o yazıyı görmek için uyuyan, savunmasız bir deveden faydalanacak kadar bilye gözlerini karartmıştı.
Teninde usulca gezinen ince parmaklar göğsünü bulduğunda ise daha fazla tutamadı kahkasını. Gür sesi odada yankılanırken ateşe değmiş gibi sıçrayarak yataktan düşen bilye göz ile hızla ayaklandı. " Çanak çömlek sağlam mı? Zayiat verdik mi? "
Kalçasındaki ağrıyı duyduğu sözlerin verdiği kızgınlık ile unutan Zümra, " Sana da çanağına da. Tilkiye demişler bokun ilaç, gitmiş denizin ortasına sıçmış. Senin ki de o hesap. O geceden beri kıyafete karşıyım diyen adam bu sıcakta lahana gibi sarmalanıyor. Ne var yani baksam bir kere!" dedi sinirli bir sesle.
"Dur dur dur. Hangi geceden beri?" "Şey, yani, hani varya işte o gece." "Ha hatırladım. Sen elinde tüfek kapıma dayanıp beni şeyettiğin geceyi diyorsun." "Ben mi seni şeyettim, ettiysem de ettim. Hem seninde gönlün varmış. Yoksa iki metre herifi nasıl şeyedeyim. " "E ne demişler tüfek icat oldu mertlik bozuldu yer elmam. " " Deve tabanı." "Söyle tüfekli hatunum söyle." "O tüfek varya o tüfek." "Ee ne olmuş o tüfeğe?" "O tüfeğe değil birazdan sana birşey olacak. Allah'ın arsız devesi!" diye bağıran Zümra ayağa kalkıp duvarda asılı olan tüfeklerden birini alarak kocasına doğrulttu.
