ေကာင္းက်ိဳးမေပးေသာ သမီးပ်ိဳ
အခန္း(၄၀၃)
ေက်ာင္းကို သူမျပန္ေရာက္ေတာ့ ေနမြန္းတည့္ေနပါၿပီ။ ေန႔လည္စာစားၿပီးတာနဲ႔ ရွန္ယန္ေရွာင္က ဒီေန႔ခင္းမွာ ေလးဌာနကိုသတင္းပို႔ရန္အတြက္ ျပင္ဆင္ရန္အလို႔ငွာ အေဆာင္ကိုျပန္လိုက္ပါတယ္။
သူမအေဆာင္ကို ျပန္ေရာက္ကာစမွာပဲ အျပင္ထြက္မယ့္ လင္းရႊမ္နဲ႔ဆံုသြားပါတယ္။
အတန္ၾကာမေတြ႔ခဲ့ရေသာ အခန္းေဖာ္ကိုေတြ႔လိုက္လို႔ လင္းရႊမ္အံ့အားသင့္သြားကာ သူ႔မ်က္လံုးေတြထဲမွာက စိတ္လႈပ္ရွားမႈေတြနဲ႔ ေရွာင္ဖယ္မႈေတြရွိေနပါတယ္။
"ရွန္..ရွန္ဂ်ဴ မင္းျပန္လာၿပီေပါ့"
လင္းရႊမ္ဟာ မူမမွန္စြာေျပာလိုက္သလို သူ႔မ်က္လံုးေတြကိုလည္း ေရွာင္လႊဲေနခဲ့ပါတယ္။
လင္းရႊမ္ရဲ႕ ပံုမွန္မဟုတ္တဲ့အျပဳအမူေၾကာင့္ သူမ သိလိုစိတ္ျဖစ္ေပၚသြားေပမယ့္ အခုမွျပန္ေရာက္ကာစျဖစ္တာေၾကာင့္ လုပ္စရာေတြရွိေသးတဲ့အတြက္ အေရးတယူမလုပ္ေတာ့ဘဲ ျပန္ေျဖလိုက္ပါတယ္။
"အင္း ငါ အခုပဲ ျပန္ေရာက္တာေလ"
လင္းရႊမ္က ေတာင့္ေတာင့္ႀကီးျပံဳးလိုက္ပါတယ္။
"အဲ့ဒါဆို...မင္းအရင္...အရင္...ငါစာၾကည့္တိုက္ကို ယူစရာရွိလို႔ သြားယူလိုက္ဦးမယ္"
ရွန္ယန္ေရွာင္က လင္းရႊမ္သြားလို႔ရရန္ ေဘးကိုတိမ္းေပးလိုက္သည္။ အဲ့ဒီေနာက္ အခန္းထဲကိုေ၀့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ တန္နာဇီကုိမေတြ႔ရတာနဲ႔ ဖြင့္ဟေမးလိုက္ပါတယ္။
"နာဇီဘယ္သြားတာလဲ။ ေန႔ခင္းပိုင္းဆို အခန္းထဲမွာ ဒီေကာင္အိပ္ေနၾကမဟုတ္လား။ ဒီေကာင္ဘယ္လစ္သြားတာလဲ"
ေတာ္၀င္ရိုလန္ေက်ာင္းမွာ တန္နာဇီဟာ သူမနဲ႔မခြဲမခြာ အၿမဲတမ္းလိုလို တပူးပူးတတြဲတြဲရွိေနၾကျဖစ္လို႔ သူမျပန္ေရာက္တဲ့အခါ ဒီေကာင့္ကိုမေတြ႔ရတာ တစ္မ်ိဳးႀကီးျဖစ္ေနပါတယ္။
