On His Pillow

35

Merhaba! 👋🏼

Finale son beş bölüm kaldığını söylemiş miydim? 

Sevdiğim bir kitaba daha final yapacağım için üzgünüm. 😭

SeYoung'u ve diğerlerini seviyordum, ayrılmak zor benim için. 

Neyse...

Hadi keyifli okumalar.

1 yıl sonra...

Yarın büyük gündü. Üniversiteden mezun oluyordum. Artık aile işimizde görev alacağım, sorumluluklarımın daha da artacağı bir döneme giriyordum. 

Dolabımın kapısında asılı olan takım elbisem ve mezuniyet cübbemin önünde durmuş geride bıraktığım okul hayatımda yaşadığım acı tatlı olayları düşünüyordum. Onca iz bırakan hatıram vardı üniversiteye dair. 

İnancımı tamamen kaybettiğim anda aşık olmuştum. Bu aşkla beraber de en yakın arkadaşımın rutin yaşantısından vazgeçip ülke değiştirmesine neden olmuştum. Tüm olumsuz çıkışlara, yorumlara rağmen aşkıma sahip çıkıp SeYoung'un elinden tutmuş ve herkesin karşısında durmuştum. 

Şurası kesindi ki, SeYoung'la geçen üç yıl okul hayatımın en hareketli yılları olmuştu. 

Odamın tıklatılan kapısı ile bakışlarım o yöne döndü. Annem içeri girdiğinde yüzündeki gurur ifadesi hoşuma gitmişti. "Benim bebeğim, ilk göz ağrım kocaman adam oldu ve üniversiteden mezun oluyor. Tanrım! Ağlamamak için kendimi zor tutuyorum." 

Kollarını iki yana açıp yaklaşan annemin kucaklaşma istediğine cevap verip ona sıkıca sarıldım. Uzun zaman sonra bu denli yakın ve samimi oluyorduk. 

"Büyükbabamla konuştun mu anne? Yemeğe SeYoung ve ajummanın da katılması için onu ikna ettim de, lütfen!" 

Annemin bakışlarındaki mutluluk yerini endişeye bırakmıştı. "Büyükbabanı biliyorsun Taehyung, ne kadar inatçı olduğunu da... Zaten SeYoung burada kalıyor diye fazlaca sinirli, bir de yemek işini çıkarıp büyükbabanı deliye döndürmeyelim tatlım. Tamam, SeYoung'u seviyorum, hatta senin tekrar bu evde kalmanı sağladığı için ona minnettarım da ama büyükbabanı ikna edebileceğimi sanmıyorum. İlle de tutturdu sadece aile üyeleri olacak diye." 

Annem bir konuda haklıydı. Büyükbabamın SeYoung'un teyzesine, dolayısıyla tüm aile üyelerine karşı ekstra bir öfkesi ve olumsuz bakışı vardı. Ama bu yemek de benim mezuniyetim için veriliyordu ve hem ajummanın hem de sevgilimin o yemekte, yanımda olmasını istiyordum. 

"Ajumma beni büyüttü, kardeşlerimi büyüttü. Tabii ki aileden. SeYoung da sevgilim, gelecekteki eşim. Yani hem SeYoung hem de ajumma yemeğe katılacaklar, yoksa ben de yemeğe gitmem." 

Rest çekmeden istediğime ulaşamayacaktım sanırım. "Bunu büyükbabama sen söylemezsen ben söylerim." 

Annem çaresiz görünüyordu. Ne biricik oğlunu üzmek istiyordu ne de kayın pederini sinirlendirmek. "Tamam, babanla konuşurum. O konuşsun bir de." 

***

Derece ile mezun olmuş, okulun başarılı ilk elli öğrencisi arasına girmiştim. Ailemin yüzündeki gurur ifadesi misli misli mutlu olmama neden oluyordu.