On His Pillow

66 Özel Bölüm (Bebek)

Merhabaaaa 👋🏻

Hadi başlayalım.

Zevkle okumalar.

*

Namjoon'un Anlatımından; 

"Neyi yapabilirsin?"

YuRi mutfakta bir sağa bir sola yürüyor "yapabilirim, ne kadar zor olabilir ki, evet, kesinlikle yapabilirim" diye söyleniyordu.

Söylediklerinin tek bir kelimesini dahi anlamamıştım. Ama tabii ki tahminlerim vardı. 

YuRi'nin beden dili stresli olduğunu anlatıyordu. 

Ve az önce masadaki konuşma nedeniyle stresli olduğunu az çok tahmin edebiliyordum. Çünkü dedem beni de germişti. 

Düşüncemde yanılmadığımı anlamak için "neyi yapabilirsin?" diye sordum mutfağa girer girmez.

Oradaki varlığımı arkasını döndüğü anda anlayan SeYoung ise kendinden emin bir tavır ve ses tonuyla "Bebek!" dedi.  "Evliliğinizin meyvesi; elleri ayakları tombul minik, sevimli varlık!" 

Şaşkınlıkla YuRi'ye döndü bakışlarım. Ciddi olamazlardı. Çocuk sahibi olmaktan bahsediyorlardı. Oysa ki bizim evlilik işine girme amacımız belliydi.

"Saçmalamayın!" diye çıkışıverdim sesimi alçak tutarak, olayın anlamsızlığıyla. "Evliliğimiz sahte olabilir, ama bir şekilde bir bebek bulup sahte ebeveyn olamayız. O kadar ileri gidemeyiz." 

YuRi ise mutfak tezgahına kalçasını dayamış endişeyle bakıyordu yüzüme. "Bir şey yapmamız gerek Namjoon. Varis muhabbeti bir kere açıldı mı sonu gelmez. Bitmeyecek bu, emin olabilirsin." 

Bu oyuna başlarken bebek konusu hiç aklıma gelmemişti. Bu kadar salak olabildiğime inanamıyordum. 

Oysa ki bu işe girişirken her şey çok mantıklı gelmişti. Çünkü karşımdaki kadın da tıpkı benim gibi baskı altında hissetmekten sıkılmış ve yorulmuştu. 

Onu ve kendimi düşündüğümde, yapmak istediğim teklifi fazlaca mantıklı bulmuştum o anda.

Çünkü...

YuRi çok hoş bir kadındı; kültürlüydü, zekiydi, oturmasını, kalkmasını, nerede nasıl konuşması gerektiğini bilen biriydi. Onunla vakit geçirmekten, sohbet etmekten çok hoşlanmıştım da. Hatta bütün hayatımı onunla aynı evde geçirebilirdim. 

Hala onun hakkındaki bu düşüncelerimde sabittim. 

Ama an itibariyle YuRi için ben tam olarak neydim, nasıldım, bilmiyordum. 

Tamam, birçok özelliğimiz, huyumuz birbirini tamamlasa da kimi yerlerde ayrılıyorduk. Zaten yüzde yüz aynı olmamız da beklenemezdi. 

Mesela, balayına gittiğimiz otelde YuRi aynı yatakta yatmayı istememişti. Ve hala ayrı yataklarda uyuyorduk.

Ya da onu bir kere bile öpmemiştim. Arkadaş çevresinde ya da aile içerisinde yakınlaşıyorduk, onu yanağından öpüyordum ama bu sadece ve sadece durumu çaktırmamak içindi.

Evde ise birlikte yemek yiyor, vakit geçiriyorduk ama ayrı yatıyor, kendi özel alanlarımıza saygı gösteriyorduk. 

Bizimkisi ev arkadaşlığından başka bir şey değildi esasında. 

O nedenle de Dedemin bu bebek çıkışı ikimiz için de rahatsız edici olmuştu, bunu görebiliyordum. 

"Ne yapabiliriz ki YuRi? Evcil hayvan almıyoruz eve. Bir bebekten, bireyden bahsediyoruz!" Sesim fazlaca