On His Pillow

32

Merhaba! 👋🏼

Alın bakalım yeni bir bölüm...

Keyifli okumalar.

Okulum yaz tatiline girmiş, Jimin ile ilişkim bitmiş, Taehyung ile yeni ve ciddi bir ilişkinin arifesindeyken Seul'den ayrılma vaktim gelmişti. Namgu'ya, ailemin yanına dönmeliydim.

Bunca kalp kırıcı olay yaşadıktan sonra her şeyden uzaklaşmak en mantıklısıydı ayrıca. 

Taehyung'a Namgu'ya gideceğimi söylediğimde heyecanlanmış ve kardeşlerini de alıp hep birlikte gitmeyi teklif etmişti.

Gerçeği söylemek gerekirse benim de hoşuma gitmişti bu teklif. Yaz boyunca Taehyung'dan ayrı olma düşüncesi nefes almamı engelliyordu adeta.
Namgu'da her günü birlikte geçirebilme şansına sahip olmak harikaydı. 

Bu tekliften hoşlanmayan biri varsa o da EunJin'di. Evinden, odasından ayrı kalmaktan hoşlanmıyordu, düzeni bozulsun istemiyordu. Ama Taehyung aklına koymuştu bir kere Namgu'ya gitmeyi. EunJin ne kadar söylense de nafileydi. 

JongGyu için ise sorun edecek pek bir şey yoktu. Oyuncakları yanında olduğu sürece sorgusuz her yerde yaşayabilirdi. Teyzemse yazı memleketinde geçireceği için mutluydu. 

Kısacası EunJin dışında herkes bu yaz tatilinden memnundu.

Eşyalarım çabucak toparlanmıştı, bu benim için kolay olmuştu çünkü Jeju'dan döndükten sonra valizimi boşaltmamıştım bile. 

Çoktan hazırdım yani. Sadece diğerlerinin toparlanmalarını bekliyordum. 

Teyzem bir oraya bir buraya koşturuyor, bir EunJin'in valizinin eksiklerini tamamlıyordu bir JongGyu'nun. JongGyu ise valizine kıyafetten çok oyuncak tıkıştırmıştı. O da yetmezmiş gibi sırt çantası da oyuncak doluydu. Onun vazgeçilmezleriydi oyuncakları.

Büyükbabalarının evinde kalacaklarını düşünecek olursak, onların bütün bir yaz boyunca Namgu'da kalabileceğini pek tahmin edemiyordum. 

Çünkü TaeHyung'un dedesi otoriter ve sert bir adamdı. Uzun süredir yalnız yaşamaya ve sessizliğe alışmıştı. Bir anda evde oluşan kalabalığa, gürültüye ne kadar tahammül edecekti merak ediyordum. 

Evdeki bu koşturmaca içinde aklım ise Jimin'deydi. Dünkü kalp acıtan yüzleşmemizden sonra nasıl olduğunu merak ediyordum. 

Fazla mı ileri gidiyordum bilmiyorum ama onu aramak, konuşmak istiyordum. Arkadaşımdı benim ve onu merak etmem son derece normaldi. 

Telefon rehberimde numarasının üzerine geldiğimde hala 'Sevgilim' olarak kayıtlı olduğunu görmek kötü hissettirmişti. Telefonuma numarasını o şekilde kaydetmişti, kendisi bizzat yazmıştı.

Birlikte geçirdiğimiz güzel zamanları hatırladıkça üzülüyordum. Kalbim Taehyung'u tercih etmişken ben bu kadar üzülüyorsam kim bilir Jimin ne kadar üzülüyordu?..

Kayıt ismini Park Jimin olarak değiştirdim. Arama tuşuna basarak telefonu kulağıma götürdüm. Çalıyordu, çalıyordu ama cevap veren yoktu. 

Artık vazgeçmiş telefonu kapatacakken nihayet Jimin cevap verdi.

"SeYoung?" Sesi boğuk ve çatallı geliyordu.