Kiralık Katil

Bıçakladım

1 Saat Sonra

Telefonu çalmaya başlaması ile durdu ve telefonuna gelen aramayı kapattı. Bana dönecekken telefonu tekrardan çalmaya başladı.

Küfrederek telefonunu aldı ve arabadan indi. Yaşadıklarımın şokunu üstümden atmam gerekiyordu. Çünkü o şerefsiz geri dönecekti.

Yavaşça doğruldum ve arabanın içini kurcalamaya başladım. Çakı bulmamın üzerine hızla aldım. Bir daha yaklaşmaya çalışırsa bunu kullanacaktım. 

Savaş arabanın kapısını açıp geri içeri girince dolan gözlerim ile ona baktım. Geri kapıları kilitlemişti.  

"Kaldığımız yerden devam edelim." diyen Savaş ile küçücük alanda kaçmaya çalıştım. Onu bıçaklayacak kadar kendimi güçlü hissetmiyordum. 

"Niye kaçıyorsun güzelim? Sen de benim gibi zevk almıyor musun?" diye sordu. 

Ona cevap vermeyince sinirle boğazımı tuttu ve "Cevap ver bana!" diye bağırdı. 

"Bırak beni." diyebildim sadece. 

Sırıtarak "Bekaretini kaybettin diye mi ağlıyorsun yoksa?" diye sordu. 

Bana tekrar yaklaşıyordu, dayanamayarak bıçağı karnına sapladım ve hızla çıkardım. Acıyla bana bakarken bunun iyi geldiğini hissettim ve bıçağı bir kez daha sapladım. 

"Bu beni kandırdığın içindi, alçak herif!" diye bağırdım. 

Sinirle bıçağı çıkarıp bir kere daha sapladım ve "Bu ve bundan sonrakiler de isteğim dışında bana böyle yaklaştığın için," dedim. Tecavüz bile diyememiştim, dilim varmıyordu.

Hissettiklerim berbatken bıçağı dört, beş kez daha çıkarıp sapladım. 

İç organları artık dışarı çıkacak duruma gelince bıçak elimden düştü. Ne yapmıştım?

Sadece bir kez ona bıçakladıktan sonra hemen polisi aramalıydım ama ben onu öldürmüştüm. Bunu kendi isteğimle yapmıştım ve buna dayanılarak hapis yatacağımdan emindim.

Çıplak tenime bulaşan kana baktım. Beni buna zorlamıştı. Sinirden çığlıklar atarken gözyaşlarıma hakim olamıyordum. 

Her türlü bunun benim yaptığım anlaşılacaktı. Savaş'ın zorla çıkardığı kıyafetlerimi geri üstüme giydim ve ona baktım. Gözleri hala açıktı. Bana bakıyordu. 

Kapıların kilidini açtım ve arabadan indim. İçeri baktığımda Savaş'ın kanı her yere bulaşmıştı ama bekaretimi kaybederken akan kanı ayırt edebiliyordum. 

İç güdülerim bana buradan kaçmayı söylüyordu. Biliyorum, bu beni daha kötü gösterecek ama geri dönüşü yok. 

Daha yirmi üç yaşındayım ve hapis yatmak istemiyorum. Acıyla gülümsedim. Bekaretimi de kaybetmek istemiyordum oysa...