Kiralık Katil

Rahatlardım

Sabah uyandığımda gözlerimi bile açmadan banyoya gittim ve elimi yüzümü yıkadım.

Dişlerimi de fırçaladıktan sonra geri odama döndüm ve dolabımı açtım.

Siyah kot pantolonumu ve kırmızı tişörtümü giydikten sonra kalın kemerimi taktım.

Siyah sporlarını giydikten sonra yatağımı toplayıp üstüne oturdum.

Saçlarımı iki yandan balık sırtı ördükten sonra çantamı aldım ve aşağı kata indim.

Silahını çantamda taşıdığım için endişe duyuyordum. Çok dikkatli olmalıydım.

Mutfağa girdiğimde ağzıma birkaç şey attım ve evden çıktım.

Saat daha yedi buçuk olduğu için dışarısı gürültülü değildi ve kuşların sesi duyulabiliyordu.

Bu huzurlandırırken çantamdan arabanın anahtarını aldım ve kilidi açtım.

Şoför koltuğuna geçince çantamı yan tarafa koydum ve arabayı çalıştırdım.

Bugün içimde anlamsız bir his vardı. Kendi dalımda bir meslek buldum diye mi? Yoksa birini öldürüp para kazanacağım için mi? Ya da ikisi değil mi? Bilmiyordum...

Bugün bir terslik olmazsa iş çıkışı Üstün Kara'nın şirketine gideceğim ve ona yanaşacağım.

Eğer kafamdakileri gerçekleştirebilirsem Üstün Kara'nın tüm mirasını üstüme yapıp onu öldürecektim.

Böylece ailesi de beş parasız kalacaktı. Dün gece ailesi hakkında uzun bir araştırma yaptım.

Kesinlikle adamın yaptığı şerefsizlikten haberleri var.

Yine de onun oradan kazandığı parayı yiyebiliyorlardı.

Onlar nasıl gönülleri sızlamadan o parayı harcıyorsa ben de onları harcayacağım.

İşimi zorlaştırırlarsa belki onların da icabından gelip rahatlardım.

Yine de ne olursa olsun o mirası üstüme alıp kadınlar için kurulan vakıflara bağış yapacaktım.

Böylece onlardan iğrenç bir şekilde kazandıkları para yine onlara gidecekti.

Lokantaya geldiğimde saat sekize beş vardı. Vakit kaybetmeden lokantaya girdim.

Mutfak bölümüne geldiğimde diğer çalışanların da geldiğini gördüm.

Rüzgar Bey'i gördüğümde tam selam verecekken "Beliz, odama gelir misin?" diye sordu.

"Tabii," dedim ve onun arkasından odasına gittim.