Kiralık Katil

Hatırlamak

Salona girdiğimde Okan Bey bana şaşkınlıkla baktı ve "Kıyafetler tam olmuş, tahmin etmemiştim," dedi. 

"Evet. Kıyafetlerin sahibiyle tanışmak isterim," dedim gülümseyerek. 

"Ben de tanıştırmak isterdim ama maalesef bazı şeyler istemekle olmuyor." derken yüzü acı çekiyormuş gibiydi. 

Konuyu açtığım için pişmanlık duyarken "Özür dilerim, konuyu açmamalıydım," dedim. 

"Sorun değil. Onu hatırlamak bile beni mutlu ediyor," dedi. 

"Sakıncası yoksa ne olduğunu sorabilir miyim?" diye sordum. 

"Otur da anlatayım." deyince boştaki ikili koltuğa oturdum ve ona döndüm. 

"Bundan yirmi beş sene önceydi. Onu ilk gördüğümde tutulmuştum. Ben de onun dikkatini çekmiştim. Önce ayaküstü muhabbetlerimiz oldu. Sonra bir yerlerde oturduk ve birbirimize güvenerek konuşmaya devam ettik." dedikten sonra derin bir nefes verdi ve anlatmaya devam etti.

"Bu bir yıl sürdü. Sonra daha da yakınlaştık. O doğru kadını bulduğuma emindim. Cinsel anlamda yakınlaştığımız günün ertesinde beni bırakıp gitti. Terk etmişti." 

Ağzım açık kalırken "Neden ama? İlişkiniz çok güzel gitmiyor muydu?" diye sordum. 

"O kadar da güvenmemem lazımmış. Aşıktım ve ona çok güvenmiştim. Onu bir yıl sonra kucağında bebek ile gördüm. İlk başta çok heyecanlandım, benden olduğunu düşünmüştüm." derken acıyla yüzünü buruşturdu. 

"Sizden başka biriyle daha mı görüşüyormuş?" diye sordum. 

"Kocası varmış." demesi ile kendimi tutamayıp "Oha." dedim.

"Sonra hiçbir şey yapamadım. Kocası ile arasına giren 'o adam' olmak istemiyordum. Uzaklaştım ve onu bir daha hiç görmedim," dedi. 

"Bu yaşadıklarınıza çok üzüldüm. O kadın tam bir..." diyordum ki sustum. Sanırım cümlemi bitirmem onu daha da üzecekti. 

"Senin de kafanı şişirdim." deyince "Olur mu öyle şey? Bana açık olup sohbet edecek kadar değerli görmeniz beni mutlu etti," dedim.

Okan Bey bu dediğime gülümsedikten sonra "O zaman senin şu iş isteğin hakkında konuşalım," dedi.