Kiralık Katil

Ev Arkadaşlığı

Saat ona gelirken derin bir nefes verdim. İlk iş günüm bitmişti.

Önlüğümü çıkarırken Defne yanıma geldi.

"İşin bitti mi?" diye sorunca "Evet," dedim.

"Beraber çıkalım mı? Akşam akşam birisi yanındayken yürüyüş yapmak eğlenceli," dedi.

"Aslında arabam ile geldim." deyince suratı düştü.

Bugün biraz sohbet fırsatımız olmuştu, bu şehre yeni geldiğini söylemişti. Sanırım beni arkadaş olarak görmüştü.

"İstersen seni ben bırakayım, hem yolda sohbet ederiz." dememle gülümsedi.

"Olur, ben hazırım. Hadi gidelim," dedi.

Bu dediğime gülerken aşçı şapkamı çıkardım ve çantamı aldım.

Beraber lokantadan çıkarken Rüzgar'ın bana baktığını gördüm.

Ona ne kadar orta parmak çekmek istesem de kendimi tuttum.

Arabamın yanına geldiğimizde çantamdan anahtarı çıkarıp kilidi açtım.

Ben şoför koltuğuna geçerken Defne yanımdaki koltuğa oturdu.

Arabayı çalıştırdım ve "Nerede oturuyorsun?" diye sordum.

"Daha bir ev bulamadım. Golden Otel'de kalıyorum," dedi.

"Yanlış anlama ama bir garson olarak otelde kalmak masraflı olmuyor mu?" diye sordum.

"Aslında öyle ama kalacak bir yer bulamıyorum," dedi.

Dün yemekte Meriç ile konuştuklarım aklıma gelirken birkaç saniye ev arkadaşlığını düşündüm.

"Benimle yaşamak ister miydin?" diye sordum.

"Ev arkadaşı mı arıyorsun?" diye sordu şaşkınlıkla.

"Aslında manevi olarak babam olan biriyle yaşıyordum ama o artık yok ve eve bir yalnızlık çöktü. Evde bir başkası daha olmasını çok isterim," dedim.

Çekinerek "Kira nasıl olacak?" diye sorunca gülümsedim.

"Ev zaten manevi babam dediğim kişiye ait. Yani kira derdi yok," dedim.

"Yine de kalacağım odanın kirasını vermem gerekir," dedim.

"Şöyle düşün, para yerine evde tek başıma aklımı kaçırmamamı sağlayacaksın. Sağlık paradan önemli," dedim.

"Bilemedim." diye mırıldanınca "Oteline gidelim de çıkışını yapalım," dedim.

Defne'nin gülümsediğini fark edince güldüm. İstemsizce kıza karşı yakın hissetmiştim.