Kiralık Katil

Tiksiniyordum

"Bu öyle kolay bir karar değil." diyen adama "Hayatım zaten bir günde elimden kayıp gitti. Daha beter olamaz," dedim. 

Okan Bey arabayı park etti ve "Eve geldik. Şimdi eve geçelim." deyince "Tamam." deyip arabadan indim. 

Beraber iki katlı villaya girince eve göz attım. Sade ama şık bir tasarımı vardı. 

"Şimdi sen duşa gir. İyi gelir. Ben sana uygun kıyafetler bulacağım. Banyo dolabındaki tüm havlular temiz, istediğin gibi kullan." demesi ile çekinerek "Tamam." dedim. 

"Banyo üst katta, soldan ikinci kapı. Ben kendi odamdaki banyoyu kullanıyorum, yani orayı kimse kullanmıyor. Rahat olabilirsin. Ayrıca kapısını kilitleyebilirsin," dedi.

"Anladım, teşekkürler," dedim.

Adam bana tebessüm ederken banyoya gittim ve kapısını kilitledim. Aynada kendime baktığımda iğrenç haldeydim. 

Ağlamaktan kızarmış gözlerim, birbirine girmiş saçlarım ve dövülmekten her renge sahip olan vücudum... 

Kendi vücudumdan tiksiniyordum. Bu kişi olmak istemiyordum. 

Gözlerim tekrar dolarken daha fazla beklemeden duşa girdim. Vücudumdaki tüm deriyi soymak istiyordum. 

Duşta ne kadar süre kaldım, bilmiyorum. Bir saat? Belki de iki... Parmak uçlarım sudan ötürü buruş buruş olurken suyu kapattım. 

Kendimi bir tık da olsa iyi hissediyordum. Sonsuza kadar kalacak bir kirliliğin birazını temizlemiş gibi hissediyordum.

Banyo dolabından bir havlu aldım ve vücuduma doladım. Saçlarım için de bir havlu alınca aynada kendime baktım. Duş iyi gelmesine gelmişti ama bazı yaralarımı da ortaya çıkarmıştı.

Banyonun kapısı tıktıklandı ve kapının diğer tarafından Okan Bey "Buraya kıyafet bıraktım," dedi.

İki dakika bekledikten sonra kapıyı açtım ve önüne konulan kıyafetleri alıp geri kapıyı kapattım.

Kıyafetlere baktığımda tarzına bakarak yirmi yıl öncesinin modası olduğuna emindim. Buna rağmen sapasağlam ve tertemizdi. 

Kıyafetleri giydim ve havluları kapının arkasına astım. 

Banyodan çıktığımda koridorda kimse yoktu. Aşağıdan gelen tıkırtılar ile aşağı kata indim.