Kiralık Katil

Mafya

Kapı çalınca korkuyla ayağa kalktım. Polis olabilir miydi? Hayatım bu kadar hızlı mı elimden gidecekti?

Kapıya gittim ve delikten gelenlere baktım. Tanımadığım bir adamdı. Tahminimce en fazla elli yaşındadır. Buna rağmen çok dinç gözüküyordu. 

Kapıyı hafif araladım ve sadece kafamı göstererek "Buyurun." dedim. 

Adam bana cevap vermeden kapıyı açıp içeri girdi. Cesetleri fark edecek korkusu tüm vücuduma yayılırken o kapıyı kapattı ve oturma odasına gitti. 

"Çok hızlısın. Savaş'tan sonra şok geçirir, hiçbir şey yapamazsın demiştim." deyince şaşkınlıkla ona baktım. 

"Siz.." dedim. 

"Siz kimsiniz? Savaş'ı nereden biliyorsunuz?" diye sordum. 

"Çok kabayım. Kendimi tanıtmayı unuttum. Ben Okan Yılmaz," dedi. 

Sorarcasına "Yani?" dedim.

"Sana bir iş teklifi için gelmiştim ama buraya da bir ekip lazım. Bu cesetler ve ev temizlenmeli." dedi.

"Niye temizleyeceksiniz?" diye sordum. 

Bana bakıp gülümsedi ve "Çünkü Savaş'ın cesedi temizlendi. Artık korkmanı gerektirecek bir şey kalmadı. Polisler ne cesedi ne olay yerini ne de cinayet silahını bulabilir," dedi. 

"Anlamıyorum. Neden yardım ediyorsunuz?" diye sordum.

"Savaş benim düşmanımdı. Her gün olduğu gibi gözetlemeleri için adamlarımı göndermiştim ama adamlarım seni onu öldürürken bulmuşlar," dedi. 

Kafam öne eğilirken "Katil oldum." diye mırıldandım. 

"Hepimiz ilk seferinde böyle oluruz," deyince ona baktım. 

"İsminiz yeterli değil. Kimsiniz?" diye sordum. 

"Mafya olduğumu bulursun diye düşünmüştüm." deyince ağır bir şok yaşadım.

"Katil olmuş olabilirim ama Savaş'ı isteyerek öldürmedim. Mecbur kaldım. O adam bana..." Cümlemi bitiremedim, olmadı. Boğazım düğümlendi. Yine tecavüz kelimesini söyleyemedim. 

Yine de adam titreyen sesimden ne demek istediğimi anlamış olmalı ki yüzü değişmişti. Bana acımıyordu, üzülüyordu. 

"Ne demem gerekiyor, bilmiyorum. Sarılıp ağlamak ister misin?" diye sordu. 

Hiçbir şey demeden sarıldım ve hıçkırarak ağladım. Çok saçmaydı. Babamdan istediğim şeyi iki dakika önce tanıştığım bir adam ile yapıyordum. 

Duygusal anlamda çöküntüdeyim diye mi bilmiyorum ama mafya olduğunu iddia eden birisine yaklaşmam bile çok saçmaydı.

Yavaşça saçlarımı okşarken "Rahatlayana kadar ağla," dedi.