𝑫𝒊𝒎𝒆𝒏𝒔𝒊𝒐𝒏𝒔 𝒂𝒏𝒅 𝑻𝒊𝒎𝒆𝒔: 𝑯𝒂𝒍𝒇-𝑩𝒍𝒐𝒐𝒅 𝑷𝒓𝒊𝒏𝒄𝒆𝒔𝒔

Szpital Św. Munga

Jasne światło dzienne, wpadające przez duże okno oślepiło Lucy, która ledwo co otworzyła oczy. Gdy jej wzrok przyzwyczaił się do jasnego słońca, rozejrzała się po pomieszczeniu w którym, nie miała pojęcia jak się znalazła. Pokój był łudząco podobny do sali szpitalnej, ślizgonka zmarszczyła brwi, uniósła się na łokciach i skierowała twarz w stronę swojego ukochanego, który siedział obok jej łóżka, trzymając jej rękę i uśmiechając się do niej ciepło.

-Dzień dobry księżniczko. - zaczął kreślić okręgi na jej dłoni. - Już się bałem, że cię stracę.

-Dzień dobry Sever. - odwzajemniła uśmiech. - Gdzie jesteśmy?

-W Świętym Mungu. - wyraz twarzy czarnowłosego stał się przygnębiony, a uśmiech z jego twrzt zniknął. - Byłaś w złym stanie, nie dałbym rady sam ci pomóc.

-Udało się chociaż obłożenie runami? - zmartwiła się blondynka.

-Naprawdę? To pierwsze o co się martwisz? - pokręcił głową.

-Nie ale ciebie widzę całego i zdrowego. - odparła przyjaźnie. - Więc?

-Udało się ale naraziłaś przez to swoje zdrowie i życie. - zirytował się mężczyzna, okropnie martwił się o swoją ulubioną ślizgonkę.

-Nie mogłam przerwać, bo by się nie udało. - starała się wytłumaczyć, widząc niezadowoloną minę mężczyzny.

-Jestem na ciebie naprawdę zły. - przez czas, w który dziewczyna była nieprzytomna, czarnowłosy zdążył już wyładować swoje emocje na magomedykach, więc teraz już był dużo spokojniejszy, w szczególności, że cieszył się, iż blondynka się wybudziła. - Mogłem nałożyć te runy zamiast ciebie.

-Nie dał byś rady, może i jesteś bardzo silnym czarodziejem ale nie posiadasz tylu pokładów mocy co ja, a jeżeli ja ledwo dałam radę to... - westchnęła. - Po prostu nie mogę cię narażać.

-Nienawidzę cię. - przeszył dziewczynę wzrokiem.

-Też cię kocham Severusie. - uśmiechnęli się do siebie, czarnowłosy ujął dłoń dziewczyny i złożył na niej czuły pocałunek.

-Przyszły wyniki twoich SUMów. - powiedział po krótkiej chwili wpatrywania się pary w swoje oczy.

-Naprawdę? I jak? - zestresowana się ślizgonka, chciała wypaść jak najlepiej.

-Nie będziesz zadowolona. - odparł poważnie i chłodno.

-Jak to? - zmartwiła się. - Zawaliłam, Salazarze wiedziałam... - mężczyzna widząc smutną minę blondynki, postanowił nie trzymać jej dłużej w niepewności.

-Nie bedziesz zadowolona, bo ze wszystkich przedmiotów dostałaś wybitny, oprócz astronomii... Z niej dostałaś powyżej oczekiwań. - zaśmiał się krótko czarnowłosy.

-Wiesz co, tak mnie straszysz. - ulżyło ślizgonce, myślała, iż będzie gorzej. - Chcesz żebym dostała zawału?

-Oj nigdy w życiu, po prostu twoja przerażona miną była bardzo zabawna.

-Co za czasy. - pokręciła głowa pobłażliwie. - Zamiast mój mężczyzna starać się bym była uśmiechnięta, sprawia, iż się stresuje.

-Mój mężczyzna. - powtórzył dumnie słowa dziewczyny. - Przyjemnie to słyszeć z twoich ust.

-Właśnie, a gdzie moje "kochanie"? - uśmiechnęła się zawadiacko.