AHENK 🦋

Adsız

"Ne oldu neden gidiyoruz."
"Ben bu kapıdan defalarca kovuldum. Şimdi nasıl gireyim kovulduğum yerden içeriye abla."
"Ooooy ablam oy insanla bazen yanılabiliyor. Küçükken büyük olmak gerekiyor, büyüklerimizin göstermediği o anlayış sırası gelir ki biz gençler göstermeliyiz. Hadi bakalım şimdi içeriye giriyoruz."
        Elinden tutup restorana girdi. "Oturalım bakalım, senin hayat hikayeni çok merak ediyorum." "Merak etme abla."
Gözleri dışarıya baktı. Sokaklardan gelmişti oysaki ama yine gözü sokaklarda. Sohbeti garson böldü.
"Hoş geldiniz efendim ne arzu edersiniz."
"Masayı donattın çorbada olsun lütfen tek kişilik servis yapın."
Sıcak çorbayı içtikçe  içi ısınıyordu.
     Konuşmak için çorbasını bitirmesini bekledi.
"Ufaklık anlat bakalım nasıl bu hale geldin."
"Abla neyini anlatayım."
Garson yanına geldi.
"Çiçekçi kız dışarıdan seni çağırıyorlar."
"Tamam geliyorum. Hesap bende sen de karnını doyur beni bekle tamam mı? dışarıya  çıkıp dükkana geldi. Dükkanına turistler akın etmişti. Karanfilleri ve papatyaları bitmiş, arada yarım saat geçmişti.
" Artık gidebilirim. "
       Restorana girdi. Çocuk kalkmış gitmişti. Garsona bakıp çocuk nerede? "Gitti o sana da bunu notu bıraktı." Eline aldı dışarıda arabanın fren sesleri geldi.
"Eyvah çocuk!!" gitti diye sesleri duyuldu. Aysima
"Çocuk mu?" dışarıya çocuk diye  koşarak gitti. İsmini bile bilmediği çocuktu dua etti ne olur olmasın,. Kanlar içinde yırtık elbisesiyle yatan oydu.
         Elleri dizlerine vurdu.
"Hayır yaaa... Neden neden? yanına yaklaştı. Nabzını dinledi kalp atışları yoktu. İlkyardım bilmediği için bir şey yapamadı.
" Allah aşkına içinizden ilkyardım bilen yok mu?
Feryadı o caddeyi inletti. Çırpınışları boşunaydı. Adını bile bilmediği adsız çocuk son yolcuğuna ulaşmıştı. Kısa zaman sonra ambulans geldi alıp götürdüler. Polisler gelip tutanak tutuldu kazayı anlatan bir Allah kulu çıkmamıştı.
    Bu dünya yolculuğundan tek başına gelmiş tek başına gitmişti. Çiçekçi kız yaşananların şokundaydı. Gözde dükkanına götürüp sandalyeye tutturdu. Suyu içirip,  bardakta kalan suyla da yüzünü yıkattı. Adsızın yazmış olduğunu not elindeydi. Aysima'nın yüzüne bakıp,
" ne olur korkutma beni yüzüme bak." Kulaklarında fren sesleri  çınlıyordu. "Gözdem... "
Diyebildi:
" Gel bana," sarıldı.
"Ya anlam veremiyorum daha birkaç dakika önce karşımda oturmuş konuşuyorduk. Nasıl olur da daha çocuktu çocuk !Kim olduğunu bile bilmediğim çocuk .İçindeki acı ile birlikte gitti. Bana da bu notu bırakmış."
" Ne yazıyor."
       Ağlamaktan konuşamıyordu. "Bilmiyorum ki."
"Ver canım ben okuyayım..."

        Altı yaşında annem tarafından terk edildim. Zengin koca bulmuş beni istememiş. Beni doğuran büyütün annem zengin adamdan yana tercihini kullandı. Ben sokaklarda büyüdüm yarı aç yarı tok. Yeni elbise nedir bilmem ben. Karnım en son ne zaman tıka basa doluydu hatırlamıyorum bile.
     Dilencilik yaptırıldım. Dayak yedim biliyor musun ablam ismimi bile unuttum. Sokaklarda ismim ADSIZ olarak geçer. Abla senden çok iyi anne olur, kucağın sıcacık... Kadınlar sahip çıkamayacağı çocukları lütfen doğurmasınlar. Karnım bugün doydu altı yaşından sonra ilk kez bugün ısındım. Çok teşekkür ederim...