AHENK 🦋

Sözünü Tutamadın...

    Elada Yasenna'nın kolundan tutup; "Hadi eve gidelim." 
Külkedisi arkadaşına sımsıkı sarıldı. "Ne olursa olsun ister çamurdan olsun benim annem ne yaparsa yapsın yok sayamam. Biliyorum gittiği yol, yol değil ama çaresiz."
Altay 'a dönerek yaşlı gözlerle konuşmaya çalıştı. Kömür karası gözlerinden dudaklarına süzülen göz yaşlar genç delikanlının ciğer paresini param parça etti.
" Sen kazandın  okuldan ayrılıyorum.  Annemin yükü ağır kaldıramadı. "
Mavi Kelebeğin öyle bakışı vardı ki Altay  bakışların altında ezildi. Buğulu gözlerdeki yaşları görünce öfkesini kurbanı olduğunu anlamıştı.  Kalbinden geçenleri susturmaya çalışıyor;
Kaan nede haklıymış meğer  pişman olacaksın."
Cümlesi içine dert olmuştu. Elada yere düşen kitapları toparlamaya eğilmişti ki, Yasenna engel oldu.
"  Bırak kalsın ihtiyacım yok artık." "Ama nasıl  yok."
"Artık bitti buraya kadarmış, ufkunu genişlet diyordun ya genişlettim. Başlamadan bitti..."
Gördüklerine inanmak istemiyordu. Bir ihtimal olsun istiyordu. Üniversiteden kanayan yaralarıyla ayrılırken Altay 'ın koşup boynuna atlayası vardı. Aşkları başlamadan bitmeyecekti. Altay istediğini almadan bırakmazdı. Durağa gidip servisi bekleyip bindiler. Koltuğa oturunca;
"Canım iyi misin."
Konuşmadan öylece oturuyordu. "Konuş benimle susup içine atma." Yüzüne bakmada önüne bakıyordu. Durakta inip eve doğru yürüdüler.
"Eleda ayaklarım gitmiyor görüntüler  çok çirkin kaldıramıyorum."
"Bak Aysima  ablaya fazla yüklenme kadın zaten perişan sende yaralama."
   Bahçe kapısına geldiklerinde Elada konuşma ihtiyacını hissetti.
"Kuzum yanında olmamı ister misin." "Hayır yalnız konuşsak iyi olacak galiba."
"Pekii..."
Bahçeden eve doğru yürüyüp  kapıyı açtı  Aysima uyanmış koltukta oturuyordu. İçeriye girdi Yasenna'yı karşısında görünce korkmuştu. Ayağıya kalkıp yüzüne baktı.
"Kızım   ne oldu?
Rengin solmuş."
"Sen söyleyeceksin anne. Tekstilde işler nasıl gidiyor."
"Tekstil doğru  evet iyi işte iş nasıl gitsin."
"İyi demek  bayağı iyi ve de eğlenceli masanın üzerine çıkmalar, yüksek topuklu ayakkabılar,  dekolteli   elbiseler... Anne pavyonda ne işin var.  Sen nasıl düştün bu hale, Allah aşkına  gecelerin kadını mısın?
"Kızım bak anlatabilirim yaklaştı yüzüne dokunmak istedi.
" Dokunma bana kirli ellerinle, benim masum kokulu annemin elleri değil."
" Yapma böyle ben Erva ve senin için;
Cümlesini bitmesine izin vermedi. "Yapma anne yapma bizim için yapma  nasıl yaptın bunu nasıl?
Sana anne demeye  utanıyorum. Sen babamın aşkına ihanet ettin. Her gece başka bir erkekle resmen kendini  dilim varmıyor söylemeye."
"Kes sesini benden utanıyorsun öyle mi?
Kardeşin hasta ve nefes almasını istiyorum. Çıktı her sabaha şükrediyorum. Ateşlendiği zaman yüreğim ağzımda, ağrıları artınca benim canım yanıyor. Çaresizlik beni sürükledi."
     Kolundan tutup mutfağa götürdü. "Buzdolabının kapağını aç Yasenna..." Korkmuştu annesini ilk kez böyle çıldırmış şekilde görmüştü.
Bu buzdolabın kapağını açtı.
"Ne görüyorsun?
Kollarını sıktı:
" Bir soru sordum sana cevap ver. "
" Bir şey yok. "
" Yok tabii kanser hastası böyle mi beslenir. Kolay mı sanıyorsun benim için böyle yaşamak, bakkala gittim veresiyem yok bütün borçlarını silerim beni memnun et manava gittim meyveler sebzeler benden bu akşam sana geleyim. Kasap zaten alışmış et parçaları ile uğraşmaya beni elindeki et parçası sandı.
Evladım gözümün önünden ölüyor bütün kapılar yüzüne kapandı. Ben istemedim bu hayatı  yaşamaya mecbur bırakıldım. Annemden günahkar doğmadım. Baban hayatımın en güzel yerindeydi ama olmadı. "
Yasenna konuşacaktık ki Aysima'nın telefonu çaldı. Hastaneden arıyorlardı.
" Efendim. "
" Aysima hanım hastaneden arıyoruz, Erva fenalaştı. Doktor bey sizinle görüşmek istiyor. "
Cümlesinden sonrası telefonu elinden düştü. Tek bir kelime çıktı ağzından Erva.

{Merhaba bende bir anneyim çocuklarım benim  dünyam
Çocuklarım olmadan nefes almam mümkün değildir. Rahmetli babamın bir cümlesi vardır kulağıma küpe ettiğim. Seninle bir gün anne olunca bizi daha iyi anlayacaksın. O zamanlar düşünmüştüm neden bu cümleyi kullanmıştı ki ben bencil  bir evlat miydim acaba  diye kendimi  sorgular olmuştum. Aslında öyle bir durum değil konu çocuklarım olur olunca dünya gözümde kararıyor. Emin olun anneler babalar böyledir. Tabi sorumsuz kıymet bilmeyen elindeki hazinenin değerinin farkında olmayan Anneler de vardı.}