AHENK 🦋

İncelen İp〰️

"Aşkım sözünü tutamadın bıraktın beni. Birlikte yaşayıp yaşatacaktık elli yıllık aşkı. Çocuklarımızı büyütecektik, yarım kaldık duy sesimi gitme."
Yasenna annesine sarılıp;
"Annem yapma böyle benim için de zor daha fazla zorlaştırma. Bak benim de canım yanıyor. Kendi bedenim bana yabancı anne. Çınar ağacı devrilip altında kaldım. Ben gölgesiz kaldım anne sensiz olmaz toparlan Erva seni böyle görmesin."
"Kızım can parem benim, anlayamazsın beni. Senin çınar ağacın yıkılıp gölgesi aldılar. Benim ömrümü hayatımı yarınımı bir günümü yaşam kaynağım ellerimin arasından kayıp gitti."
"Biliyorum annem haydi gel içeriye girelim. Artık rahat bırakalım bolca dua edelim. Yalnız kalmasın haydi anne."
Yasenna güçlükle annesini sarıldığı mezardan zor da olsa kaldırdı. Yavaş adımlarla eve doğru ilerlediler. Alaçatı'nın havası suyu değiştiği gibi insanları da değişmişti. Soğuk kış gecelerini aratmıyordu. Bütün hızıyla devam ediyordu. Ayaklarını doldurana kar buz gibiydi. Aysima bir ölüden farkı yoktu yaşayan bir ölüydü .Ya mezarda ya hayatta hiç fark etmezdi. Çünkü bedenine açılan mezar bırakmıştı. İki çocuklu güzel ve dul hayat zor geçecekti.
   Evinde  Elada'nın annesinin getirdikleri yiyecekten başka yiyecek yoktu.
Beş parasızdı kış ayındaydı ve soğuktu. Kızının okul masrafları eklenince çaresizlik içinde can çekişecekti. Hayat kim bilir daha nasıl sürprizleri vardı. Eve gelip elektrik sobanın karşısında oturttu.
Çamurlu taze mezar kokusu sinen kıyafetlerini çıkartıp yenilerini giydirdi. Aysima oracıkta uyudu akşam saatleri olmamıştı ama zifiri karanlık düşürmüştü. Dışarıdan ağlama sesleri geliyordu. Alparslan'ın Aysima'ya yakın olabilmek için kiraladığı evde, Eda'nın Ailesi yaşıyordu. Küçük odaya yöneldi sesler dün tanıştığı aileden geliyordu. Adam karısını acımasızca dövüyordu. Eleda babasını tutmaya çalışsa da nafile, belinden kemeri çıkardı .Vurdukça vurdu...
"Para diyorum para, para ver."
"Yok para yok canımı mı   alacaksın be adam .Canımı alda kurtulayım senin gibi baba olmaz olsun. Senin ne hayrını gördük ki yokluğundan korkalım. Sızıp bir köşede geberip gitsen yollara düşüp babam nerede diye merak edip aramam bile." Asya hanım kızını susturmaya çalışıyordu ama Elada isyan bayrağını çoktan çekmişti.
" Haydi vur eskisi gibi canım yanmıyor artık. Tenim dayağına alıştı."
Kollarını çekip;
" Söndür... söndür izmaritlerini. Benim geleceğimin parasına sana yedirmem. Tırnaklarımla çalışıp biriktirdim senin gibi sarhoşa vermem."
"Gebertirim lan seni öldürürüm."
Bir baba nasıl oluyor ki acımasızca dövebiliyordu. Gördüklerine inanamadı tek bir kelime...
"Babacığım."
Bir an düşündü.
"Polisi arasam mı?
diye telefon elinde tuşlarına bastı. Arama tuşuna basacaktı ki adam evde öfkeli şekilde çıkıp karanlığa karıştı.
Yasenna montunu alıp anahtarı eline alıp kapıyı yavaşça örtüp, koşarak yeni arkadaşının evine gitti. Bilemezdi babasının zamanın birinde kiralamış ev olduğunu. Çelik kapıya geldi tereddütle zili bastı. Kapıyı açan Eleda idi. Yasenna'yı görünce hıçkırarak ağladı.
"Yasenna..."
Konuşmayı gücü kalmamıştı boynuna attı kendini ilk defa sıcak bir kucak aramıştı. Az önce hırçın kafa tutan zalimliğin karşısında dimdik duran kız gitmiş, yerine sokaklarda sığınak arayan köpek yavrusu gibi bir şey olmuştu. Yüzü kanlar içindeydi kapı ağzına kadar açıktı. Açık kalan kapıdan görülen şiddet şiddet değil dehşetti. Her bir yer bir yerdeydi.
Nasıl yaşanırdı böyle insan nefes alabilecek ortam yoktu. Kaç kurtar kendini ev çığlık atıyordu sanki. Yasenna arkadaşına sımsıkı sarıldı. Elleriyle gözlerini kapadı görmek istemedi yaşanan dehşeti...

⏳Bir insanın görmek istemediği yaşantı.
Ve o yaşantıdan nefes almaya çalışan insanlar.
Bizlerin düşünemediği dehşeti insanlar yaşıyor.
Hiç bir dehşet ilkle kalmayacak. Birincisini yapan ikincisini de yapacaktır.
Bir kere affedince devamı da gelecektir.
Kendinizden ödül verince değiştiremiyorsunuz.⏳

Kendinize yapmayın ip İnceldiği yerden koparmış. Bırakın kopsun ilişki tek taraflı değildir. Tek başınıza omuzlamak zorunda değilsiniz...