Buğulu Gözler

17 0 0
                                    

    Alta yastığı alıp koltuğa attı. Yasenna umursamaz tavırlar giyinme odasına geçip  giyinip gelmişti. Uzun saçlarını salmış, Altay'ın bakışları yok sayarak yatağına uzanıp sırtını dönmüştü. Altay yatağa yaklaşmış, diz çöküp saçlarını okşadı. Öpüp kokladı ayağa kalkıp eğildi. Kulağına ;
"İyi geceler küçük meleğim... 
Yorganı kafasına çekti. Aslında bir nevi duygularından saklamaya çalışıyordu .Zayıf düşmek istemiyor güçlü görünmek dimdik karşısında durmak  o kadar da kolay olmuyordu. Herkes uykuya kendini teslim etmişti.
    Saatler geçmiş sabah güne günaydın demişti. Saatler yedi sıfır sıfıra ayarlanmış, ayarlanan alarm çalınmıştı. Zor da olsa toparlanıp Ateş böceğini öpücük  kondurulup banyoya gidilmişti.  Düşüne alıp giyinme odasına geçip siyah keten pantolon beyaz göleğini giyinmiş her zaman olduğu gibi gömleğin düğmelerin bir kaç tanesi açık bırakılmış şarkılar söyleyerek  alt kata inilmişti.
    Koray Bey ve Asel Hanım kahvaltı masasından  hayretler içinde Altay'a bakıyorlardı.
"Benim ben  oğlunuz tanıyamıyor musunuz?
Çıt ses çıkmamış bakışlar rahatsız edecek kadar belirgindi.
" Tamam cevabımı aldım. Tanıştırayım o zaman adım Altay Kozcuoğlu...
"Sen bu saatte kalkmazdın şaşkınlığımız o yüzden."
"Babacım yükümü yükünü hafifletmeye karar verdim."
" Ne yükü anlamadım.?
" Seninle birlikte şirkete geleceğim. "
" Şirkete mi geleceksin. "
"Babacığım uyan artık sabah  oldu. Annemle birlikte kahvaltı yapıyorsun sevgili oğlun şirkete gelip yardımcı olacak daha az yaşlanacaksın diyorum."
"Altay Artık ölsem de gam yemem işte Alta Kozcuoğlu benim oğlum."
"Her daim yanındayım babacığım. Koray Bey'in telefonu çalmıştı. Telefonunu açtı arıyan doktor Fuat beydi.
" Evet!
"Koray Bey Erva'yı  odaya aldık. Her şey olması gerektiği gibi dokular uyum sağladı. Bir gece daha misafirimiz sonrası çıkışını verebiliriz."
"Anladım  Doktor Bey teşekkür ederim. Erva yarın aramızda  odaya almışlar her şey yolundaymış. Biz gidelim Hanım gelinimi uyandır kızımızı yalnız bırakmayın."
" Siz şirkete  gidin gözünüz arkada kalmasın, ben hallederim."
    Koray Bey ve Altay evden ayrılmışlardı. Asel Hanım üst katı çıkıp kapıyı çalmıştı. Haberi vermek için sabırsızlanıyordu. Yasenna uyanmış düşünü almış kıyafetlerini giymiş hazırdı.
" Gel."
Asel Hanım içeriye girdi. Güzel kızım uyanmışsın."
"Evet uyandım sizde erkencisiniz." "Benim uykuyla aram yoktur. Yalnız çok tatlı olmuşsun. Siyah keten pantolon, beyaz bluz  yakışmış. Altay' la kombin yapmışsınız."
Altay'ın ismini durmak bile yeterliydi kalp atışlarının hızlanmasına, yanakları al al olmuştu. Asel Hanım utangaçlığını görmezden gelip konuyu fazla uzatmadan konuşmaya  başladı.
" Gidiyoruz kızım. "
" Nereye?
Erva'ya gidiyoruz odaya almışlar bizi bekliyor."
"Gerçekten mi Allah'ım şükürler olsun sana."
Asel Hanım elini tutup her şey için teşekkür ederim. Altay'da gözle görülür değişim var. Babasıyla şirkete gitti. Sana borçluyuz biliyorum senin için de zor kabullenmek yaşananları ama Altay'ın çırpınışlarını  görmezden gelme.  Gerçek seveni bulmak zor bulmuşken kaybetmeyin. Şimdi Erva'yı bekletmeyelim."
    Hastaneye gidilmiş  miniğin kapısı çalınmış içeriye girilmişti. Bir ay sonra kardeşine  ilk sarılışıydı. Ufacık sözler annesine aramıştı. Nasıl anlatabilirdi ki annesinin öldüğünü,  kızgın oklar bir bir ciğerlerine saplanmaya başlamıştı. Beklediği an gelmiş soru sorulmuştu.
"Abla annem nerede neden gelmedi." Yasenna'nın buğulu gözleri yaşla dolmuştu. Asel Hanım daha fazla üzülmesini istemeyip konuşmaya başlamıştı.
"Merhaba Erva'cım ben Asel nasılsın bakalım."
"İyiyim Annem neden gelmedi özledim." Şimdi bak minik güzellik  biz iyileşip kendimi toparlayıp evimize gidiyoruz. Her şeyi konuşacağız olur mu?
"Olur teyze."
     Yasenna dayanamayıp odadan dışarıya çıktı. Asel Hanım arkasında takip etti.
"Nasıl anlatacağım kardeşime ben kabullenmezken annemiz öldü kelimesini nasıl telaffuz ederim. Küçük bedenini annem özlemini hayal kırıklığıyla nasıl sonlandırırım. Canım yanıyor Asel Hanım."
"Evet farkındayım ama anlatmak zorundayız.  Psikiyatri doktordan yardım alırız. Gerekirse bir uzman tarafından en doğru zamanında söyleriz. Biraz daha toparlanmasını bekler konuşuruz. Sen üzülme yalnız değilsin. Biz varız her daim yanında olacağıma söz verdim. İzin ver yükünü hafifleteyim. Asil Hanıma bir evlat sıcaklığıyla sarıldı.
"Teşekkür ederim annem..."

⏳Dil anne kelimesini unutmaya yüz tutmuşken,
Yeniden telaffuz ederek çiçekler açmıştı.
Acıyla kıvranan kalbinden...⏳

        AHENK 🦋Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin