"Gel abla götüreyim yazık olacak sana patronun acıma duygusu yoktur. Yapılacak denildi mutlaka yapılacaktır. Aksi takdirde canından olursun, sözünün üzerine söz konuşulmaz."
"Ben hazırım ve mecburum kızım kanser hastası beş kuruş param yok. Gözlerimin önünde eriyor kış günlerindeyiz ev soğuk yiyecek ekmeğim yok."
Yüzüne acıyarak baktı. Merdivenlerden üst kata çıkardı. İçeriden ağlama sesleri geliyordu. Kaldın feryat ediyordu...
"Öldür beni öldür umurumda değil yaşamak... Ne yaparsan yap bir kuru canım kaldı ol onuda senin olsun. Eve gidiyorum yine dayak kendimi etimi, ruhumu, bedenimi satıyorum ve yine dayak. Yaşamak mı lan bu... Sen yaşa bak bakayım yaşanıyor mu?
" Bak abla geç değil hiç bir şey için vazgeçme için hala bir şansın var." Aysima başını salladı. Genç kapıyı çaldı. "
" Gel. "
" Patron bayan sizinle konuşmak istiyor. İri yaralı bakınca korkutuyordu sakallı gözleri hortlak gibi bakıyordu. Kilolu acıma duygusu olmayan ve yüzünde bir kesik izi vardı.
" Ne konuşacaksın bakalım konuş."
Alçak sesle konuşmaya başladı.
"Ben çalışmak istiyorum."
Yanındaki kadın dayak yemişti yüzük kanlı ve de kafası güzel güzeldi. Ayakta duramıyor iki genç adam koluna girmişti.
"Kızım kaç kurtar, kana susamış vampirlere bırakma kendini."
Hortlak görünümlü adam elinin tersiyle yüzünelini sert tokat attı. Ağzından kanlılar boşaldı. Yanındakilerini öfkeyle hiddetlendi.
"Ne bekliyorsun götürün."
Kadını bağıra çağıra götürülüyordu .Kadın can haliyle son nefeslik konuşmaya çalıştı.
"İlk önce kendi bakacaktır tadına, akşam olunca aç kurtların sofrasına sunacak seni."
Koluna girmiş gençlerin biri ağzını kapatıp susturdu. Aysima çok korkmuştu ayakları titriyordu. Gözlerde yaşlar süzüldü. "
Demek çalışmak istiyorsun. Kendi isteğinle geldin, benim isteğimle çıkarsan. Son söylediğimi sözde imkânsızdır. Buradan ancak kefeninle çıkarsın." Benim acil paraya ihtiyacım var. "
" Tamam para kısım kolay prosedür gereği imzalanan gereken evraklar var. Sonrası istediğin kadar para." "Hayır imzalamam ama kaçmaya da kaçamam. Hangi kadın pavyona kendi ayağıyla gelir."
"Tamam imza yok olur da yan çizersen, en yakınını ve sevdiğin en kıymetlilerini burada bulursun. Acımam bilmiş ol."
Yanındaki çalışanına sen dışarıya çık işini başına dön. "
Geç delikanlı kapıya dönüp çıktı.
" Evet şimdi sana avans veriyorum. Bu kadar ücret yeter herhalde elinden tutup avucunun içine bıraktı.
" Parayı çantana koy ve soyun." Aysima yaşlı gözlerle acımayan adama baktı.
"Ne bakıyorsun öyle soyun. Babamın hayrına o kadar avansı vermedim."
Parayı çantasına koydu. Ağır hareket ediyordu. Sanki yaşanacaklarına gecikse yaşamayacakmış gibiydi. Adamın tahammülü yoktu kolundan tutup koltuğa fırlattı. İlk kez kadın görmüş gibi saldırgan her hareketi dokunuşu canına yakıyor sesini çıkartamadı. O kadar canı yanıyordu ki adamın hoyratça yaklaşımını hissetmiyordu. Yine aynı gözler, gözlerle bakıyordu. Alparslan'ın gözleri gözlerinin önündeydi. Sımsıkı gözlerini kapayıp, ellerini yumruk yaptı. Üzerinde bir dağ ağırlığında ağırlık yük ağır beden de kaldıramıyordu.
Adamın işi bitince üzerinden kalkmış konuşmaya başlamıştı. "Seninle iyi anlaşacağız yalnız akıllı olursan ikimiz de kazançlı çıkarız." Konuşulan cümleler daha çok canını yakıyordu.
İç sesi devreye girmiş konuşmaya başlamıştı.
"Artık Aysima öldü alışmalısın bu sözlere daha çok neler duyup yutacaksın midene ağır oturup hazımsızlık yapacak. Allah'ım sen affet beni bu sınavdan sabrımla çıkamadım."
"Şimdi git akşama saat dokuzda burada istiyorum. Erken gel ama sakın ola geç gelme."
vücudun da silinmeyen izlerle odadan dışarıya çıktı. Merdivenlerden aşağıya inerken içinde bir korku ürperdi.
Pavyondan çıkmadan sonrasını düşünür olmuştu. Caddeye çıkınca herkes kendine bakılıp lanetlenecekmiş gibi hissediyordu. Yaşadıklarını biliyor hesap soracakmışlarsa bakıyorlarmış gibi geliyordu. Kendini karanlık kuyulara atıp çıkması mümkün olmasın istiyordu.
⏳Bazı yükler ağırdır bedene öldürseler kanı kanatmaz belki de.
Acı ile kıvranırken düşmandır beden. Aynaya baksa bakamaz utanır kendinden.
Bazen konuşamazsın anlatamazsın kendini.
Kimse anlamaz, anlayamaz içindeki acıyı.⏳
***İsteseydi yapmazdı sözcükler çıkar ağızdan. Ben olsam yapmazdım denilir. Unutulan bir nokta var herkes aynı beden değil ve aynı güçlükte olmayabilir. Çaresizliğin üzerine çaresizlik eklenince hele birde aç kurtlar beklerse yolunu, söz vereni çok bulursun ama ekmek vereni karşılıksız zor bulursunuz.***
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AHENK 🦋
Ficção Geral"Anne nasıl yaptın bunu nasıl? " Sana anne demeye bile utanıyorum. Sen babamın aşkına ihanet ettin. Her gece başka bir erkekle resmen kendini satıyorsun " " Kes sesini benden utanıyorsun öylemi. Kardeşin hasta ve nefes almasını istiyorum. Çıktığı he...
