Gözde kabustan erken uyanmak istedi. Titreyerek gözlerini açtı. Gözlerinden yaşlar süzülüyor, hıçkırıklarını susturmak için ağzını elleri ile kapattı. Kendini sakinleştirmeye çalıştı. Gözleri Aysima'ya baktı. Hayal aleminde öylesine mutluydu ki bu evren onun mutluluğu için var olmuştu. Bir an olsun ona imrenerek baktı. Nasıl oluyor da bir insan bu kadar mutlu olabiliyordu. Bütün hayatı geçmişi yarını bu günü kendinden çalınmıştı.
Rüzgar serin esmeye başlamış içindeki acılarını alıp götürüyordu. Ağaçlar bir sağa bir sola eğiliyor eylül ayı sonbaharın habercisiydi. Yan yatıp hayalinde ki mutlu olan arkadaşına baktı. Nasıl da mutluydu en azından aşık olmuş sevebiliyordu. "Artık benim göç etme zamanım geliyor, acılarım son bulmalı."
Çiçekçi kız hayalini bırakıp yavaşça gözlerini araladı.
"Sen beni mi izliyorsun ? Allah aşkına." "Yok ben de yeni uyandım hayalimden."
"Peki neyi hayal ettin."
"Ben mi?"
"Evet sen fıstık güzelsin bakımlısın kara gözlerde çok güzel bakıyor yalnız."
Çimenlerin üzerinden kalkarak: "Hadi oradan benim kalbi güzel arkadaşım baktığın gibi konuşuyorsun. Ama bazı gerçekler vardır saklayamazsın benim hayalim bu saatten sonra geçmişimle sınırlı olacaktır."
"İlaçlarını kullanmayı bıraktın mı?" "Ne ilacı ya bıktım artık ilaçla düzelecekse ruhum düzelmesin daha iyi."
Yattığı yerden ayağa kalktı. . Neyse artık hadi ben gideyim eğilip yanağına bir öpücük kondurdu. Bahçeden hızlı adımlarla ilerledi.
"Ben de içeriye gireyim, üüüf üşümüşüm hava bayağı soğuk."
Eve yönelip kapıyı açıp odasına kadar çıktı. Odasının camı Alparslan'ın evine bakıyordu. Sevdiği adamı merak ediyordu. Perdeyi çekip baktı elinde şarap bardağı koca heybetli adam tam da karşısındaydı. Bir an paniğe kapılıp bakmaya utandı. Hemencecik perdeyi çekti. Kalbi daha fazla çarpıntıya dayanamadı.
Kendini kıyafetleri ile birlikte yatağa attı. Yüz üstü yatıp ayıcığına sarıldı.
"Ben aşık oldum." deyip gözlerini uykuya teslim ettim. Yarın başka bir gün, farklı bir nefes...
Gözler bambaşka bakacaktı yaşadığı gezegene Alparslan Çiçekçi kızın geleceği günü sabırsızlıkla bekliyordu. "Bir ihtimalim olsa hayatımda Aysima ile sürdüreceğim bir dünya ve o dünyada koşturacak çocuklarım. Ah keşke hayallerim gerçek olsa."
Artık hayalleri bir kenara bırakıp geceye teslim olup, yarına hızlı başlaması gerekiyordu. Bardaktaki şarabı yarım bırakıp yatağına uzandı. Gözlerini kapatıp gecenin sessizliğine bıraktı kendini.
Güneş bulutların arasından kaçamak kaçamak bakıyordu. Karabulutlar Alaçatı'ya ele geçirmişti. Eylül ayının ilk yağmuruna hazırlanıyordu. Aysima uyanmış, yataktan bir sağa bir sola dönüyor sıcacık yataktan kalkıp hiç dışarıya çıkası gelmiyordu. Kendini zorlayarak yataktan esneyerek kalktı. "Ne güzel uyumuşum sanki yıllardır uyumamışım gibi. Acaba benimki ne yapıyor perde aralığından baksam mı?
Yok duygularımı kontrol edip her şeye sazan gibi atlamamam gerekli. Kadın dediğin ağırdan almalı kendini. Söz konusu ben isem nasıl olur bilemem." Nefes egzersizleri yapıp vücudunu rahatlattı.
Kıyafetlerini değişip mevsimine uygun giyindi. Kahvaltı yapma alışkanlığı yoktu. Haberleşmiş gibi sokağa beraber çıkıldı. Rüzgar sert esiyor saçları havada uçuşuyordu." "Günaydın çiçekçi kız"
"Günaydın"
"Sizi dükkana bırakabilir miyim?" "Teşekkür ederim ben bisikletimle gidebilirim. "
"Lütfen şiddetle ısrar ediyorum, yamyam değilim sizi yemem."
Gülümseyerek önüne baktı nazikçe yapılan teklifi kabul etti. Arabasına doğru yürüdüm.
{İki ayrı yürek bir yürekte birleşmiş aynı yolla yürüyordu. Can Cananını bulmuştu artık. Bence her canın bir cananı olmalı...}
***Yürümüş olduğum bu yolda beni yalnız bırakmadığınız için teşekkür ederim. Yorum yapım beğenmeyi unutmayın olur mu ? ***
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AHENK 🦋
Ficción General"Anne nasıl yaptın bunu nasıl? " Sana anne demeye bile utanıyorum. Sen babamın aşkına ihanet ettin. Her gece başka bir erkekle resmen kendini satıyorsun " " Kes sesini benden utanıyorsun öylemi. Kardeşin hasta ve nefes almasını istiyorum. Çıktığı he...
