AHENK 🦋

İntikam

"Her neyse ne yaşandı  ve bitti. Mümkün oldukça gözüme görünme bu saatten sonra tek görüşeceğiniz  kişi sekreterimdir. 
Şimdi  çık git!
" Benimle konuşurken ses tonuna ve üslubuna dikkat et. Senin doğduğuna pişman ederim.  Karşında pısırık karın yok...
   Öfkeyle ayağı kalkıp yanına yaklaştı. Kolundan tutup geriye doğru ettirdi. Koray Bey şirketin durumunu kontrol etmek için gelmişti. Altay'ın odasına yaklaşınca sesleri duyup yavaşlayıp konuşmaları kulak misafiri olmuştu. Aniden kapı açılmıştı. Koray Bey  sert bir dilde oğlunu uyardı.
"Altay neler oluyor biri bana anlatsın."
"Bir şey olduğu yok baba Nehir hanım da zaten  çıkıyordu."
" Kendine gel konu her ne olursa olsun karşındaki bayan olduğunu asla unutma."
     Nehir sessizce  odadan dışarıya çıktı. Kendi kendine mırıldandı. "Babasında duymuş                           mudur acaba. Ekmeğimiz yağ sürdü planım bu kadar hızlı gelişeceğini düşünmemiştim. Hiç uğruna girin birbirinize her şey benim olacak." "Duyduklarım doğru mu anlat bakalım."
    Nasıl anlatsa doğru anlatabilirdi. Hatırlanmayan gece nasıl anlatılırdı. Doğru cümleler kullanmak mümkün müydü düşünmeye başladı. Bakışlarını kaçırıp başını eğdi.
"Kaldır başını konuşmaya başla."
"Baba ben de bilmiyorum dün gece Nehir ile birlikte olmuşum ve hiçbir şey hatırlamıyorum. Çok  zorluyorum en ufak ayrıntı bile yok, tek hatırladığım gözlerim kapanırken bana yaklaşması. Başka ayrıntı yok düşüncelerim geceden farksız."
Koray'in öfkesi yiyip yutulur cinsten değildi.
" Sen nasıl böyle bir hataya düşersin, çalışanlarla olan  samimiyetin şu kapıdan içeri taşınmayacaktı."
" Yasenna duyarsa beni asla affetmez. Onunla yaşamaya alışmışken, onsuzluğa dayanamam kaybolup giderim."
"İlk önce olayın gerçek yüzünü öğrenelim sonrasını düşünürüz."
    Koray Bey odadan çıkıp muhasebe arayıp  Nehir Hanım'ın maaşını verip tazminatı ödeyip işine son verin." "Hemen efendim."
Nehir Hanım'ın tazminatı ve maaşı ödenmiş işine son verilmişti. Öfkesi çığ gibi büyüyen Nehir kusacak yer arıyordu. Hedefine ulaşması için mantıklı düşünmesi ve sabırlı olması gerekiyordu.
"İntikam soğuk yenen yemektir. Altay senin iplerin benim elimde.  Hafife alınmayacak kadın olduğumu zamanla öğreneceksin. Akşam yemeğinde bir araya toplanmışlardı. Yüzler gülüyor sadece Altay'ın içi kan ağlıyordu. Bir gün mutlaka Ateş Böceği öğrenecekti. O gün bırakıp gidecektim. Olayın üzerinden bir ay geçmiş, Nisan ayının son haftası günlerden Cumartesi sabahı bahçede kahvaltı yapılıyordu. Sessiz sakin geçen bir ay yaşananlar unutmuş düşüncesi Altay'ı rahatlatmıştı. 
     Bilmezdi bir gün karşısına çıkacağını. Masayı bir gölge yansıdı. Aileye yansıyan gölgeyi sahibine merak edercesine bütün gözler aynı noktaya bakıyordu. Altay karşısında Nehir'i görünce ağzındaki lokma boğazına kaçıp tıkandı. Öksürmeye başlayınca Nehir pişkin pişkin konuşmaya başladı.
"Yasenna  Hanım su içir kocana birazdan büyük lokmalar tıkanacak boğazında düğümlenecek yutmada zorluk yaşayacak."
"Asel Hanım ve Yasenna konuyu bilmedikleri için olayı anlamaya çalışıyorlardı.
" Küçük beyninizi yormayın ben yardımcı olayım sizlere. "
    Çantasından Altay ile çekilen fotoğraflarını, bebek filmini çıkartıp masanın üzerine attı .Her şey öyle ani yaşanmıştı ki konuşamadılar .Nehir konuştu aile halkı dinledi.
"Ben konuşacağım sizler dinleyeceksiniz. Evet gördükleriniz ve duyduğu duyacaklarınız gerçekten ibaret. Altay'la bir ilişkim, o ilişkiden bir çocuğumuz olacak. Anlayacağın varsa güzelim kocan  senin benimle aldattı. Biraz gururun, onurun varsa pılını pırtını toplar defolup bu evden gidersin. "
     Koray Bey daha fazla dayanamayıp ayağa kalkmıştı. Söylenecek son sözler henüz bitmemişti.

⏳Umutlar son bulmuştu artık.
Yıkılan gurur yerle bir olmuştu. Konuşulanlar mavi kelebeğin bağrına, Taş gibi oturmuş sözler...
Gitmeli miydi kalmalı mı?⏳

***Temeli kuvvetli olmayan evlilik yıkılmaya mahkumdur. Ne yaşanırsa yaşansın kendi adıma konuşayım güven olmayan yerde durmam duramam. Evliliğin temeli başta iman  sonra güvendir....***