AHENK 🦋

Kış Günü☃️

Yalın ayakları karda sırılsıklam olmuştu. Yıllar güzelliğinden hiçbir şey alıp götürmemiş, aynı güzellikte kadındı. Kahvehane iki sokak ötedeydi. Nefes nefese kalıyor, ayakları gitmiyordu. Dizlerinin bağı çözülmüş sanki. Ellerin üzerine yere düşüyor avuçların arasına kalan kar tanelerini sıkıyor gözyaşlarına boğuluyordu .
Avucundaki kar taneleri bağrına vura vura ağlıyordu.
"Aşkım, canım benim yalnız bırakma beni..."
İleride koşan Elada Aysima'nın her düştüğünde geriye dönüp, ayağa kaldırmaya çalışıyordu.
"Aysima abla korkma bir şey olmayacaktır."
"Hayır hayır bir şey oldu. bileğim kesildi sanki yüzüm kanlar içinde, bedenimde sancılar var. Acısı geçmek bilmeyen."
"Hadi ablam gidelim geldik zaten şimdi öğreniriz. Köşeyi dönünce kahvehane azıcık gayret." "Anlamıyorsun beni ayaklarım gitmeme izin vermiyor. Kanayan yaralarım çok acıyor Elada."
Koluna girdi yürümekte zorluk çekiyordu. Komşu kızı Aysima'nın yüzüne baktıkça beyninde sorular oluştu.
"Gerçekten böyle bir şey olabilir mi? hissetmesi mümkün mü Öğreniriz birazdan."
Köşe başına gelince polis arabasını gören Aysima
"Alparslan" diye bağırarak koşar adımlarla kahvehaneye geldi. Polisler engel olmaya çalıştı.
"Bayan olay yerine böyle giremezsiniz."
"Alparslan nerede aradık çalışan telefonunu açtı buraya gelseniz iyi olacak dedi. Benim kocam nerede? "Şeey başınız sağ olsun."
"Ne nasıl yani?
Yerdeki bedeninden ayrı duran eli görünce;
" Canım canım benim. "
Yere yığıldı emekleyerek üzeri örtülen Alparslan'ın yanına geldi. Yüzünü açmaya çalıştı, açtığında yüzü tanınmayacak haldeydi. Elada şaşkındı. Aysima'nın hissiyatı doğru çıkmıştı. Eli kopmuş yüzü ve bedeni yaralar içindeydi kanayan yaralar... "Aman Allah'ım nasıl bir aşkmış bu böyle."
Elini yüzüne götürdü.
"Hayır hayır uyan... uyan.... uyan... Lütfen beni böyle bırakamazsın hakkın yok. Aşkım Kalk bak küçücüğün geldi. Sensiz yaşayamam mümkün değil. Beni böyle bırakıp gidemesin."
Ağlamaktan yorgun düşmüş, sesi kısılmıştı. Kanı donmuş hiç bir şey hissedemez olmuştu. Dünyası başına yıkılmıştı ambulans gelip Alparslan'ı alıp götürmüştü. Kılını kıpırdamadı gözyaşlarıyla gidişini izledi. Evden ayrılırken son öpücüğü, son sarılışıymış.
"Nasıl bir acıymış Allah'ım dayanacak gibi değil Sabır ver sabır..."
Çaycı Alparsla'nın maketten almış olduğu malzemeleri uzattı. Aysima baktı baktıkça ağladı.
"Aç kalsaydık da alışverişe göndermeseydim;" diyebildi.
Polisler Aysima ve Elada'yı eve bıraktılar. Yasenna camdan annesini, babasını bekliyordu. Evin önünde duran polis arabasını görünce;
"Çok şükür geldiler ama bir terslik var. Annem nereden perişan halde, babam neden yok. "
Hemen kapıya koştu annesine sarıldı. "Anneciğim nedir bu halin babam nerede?
Aysima sadece ağladı. Kızının kucağında yıkılıverdi. Olanları daha fazla dayanamadı.
" Annem aç gözlerini annem nasıl bu hale geldi Eleda.?
"İçeriye geçelim anneni kurutalım her şeyi anlatacağım." Eve gelip, elektrikli sobayı koltuğa yaklaştırıp, yaş kıyafetleri değiştirip kurullarına giydirdiler. Üzerine kalın yorgan ve battaniye örtüler.
"Elada bana şimdi anlatır mısın? Babam neden yok...
"Söylemesi çok zor Alparslan abi kahvehanede karıştığı olayda maalesef ."
"Nasıl yani babam kahvehane hiç gitmezdi ki ne işi varmış."
"Çok üşümüş ısınmak için içeriye girmiş."
"Eee sonuç babam nerede?
" Anla artık anla dilim varmıyor baban babanı kaybettik daha fazla açık konuşturma. "
" Baba babacığım kahramanım benim annesinin başucunda yere yığıldı.
Annesinin yüzüne baktıkça ağladı. Kadın uykuda bile ağlıyordu. Yastığı ıslanmıştı.
" Bak canım kendini koyuverme annen zaten perişan halde sen dik dur ki senden cesaret alıp toparlarsın."

⏳Kurulan hayaller habersizce solarmış,
Fırtınanın nereden eseceği belli olmazmış.
Her güzel hayat bir gün bitermiş, Geçen yılların telafisi yokmuş. Ağlamak gideni geri getirmezmiş, Ama sevgi aşk gideni her daim içinde yaşatırmış.⏳

Siz siz olun kalbinizde nefret ve kindi biriktirmeyin insanı bu duyguların nasıl zarar verdiğini ilerleyen bölümlerde hep birlikte göreceğiz...