AHENK 🦋

Yalan Ve Gerçek

"Anne ne olmuş kardeşime?
Yüzüme bak!
" Erva fenalaşmış doktor benimle görüşmek istiyormuş. "
Aysima da durgun bakışlar oluşmuştu.
" Annecim kendine gel yapma böyle beni korkutuyorsun.
Yasenna hastane gidelim. "
" Gidelim anne. "
Aysima kapıya doğru koştu. Kapıya yaklaşınca arkasına baktı. Yasenna kımıldamadan olduğu yerdeydi.
" Kuzum gelsene. "
" Annecim kıyafetlerin..."
"Ne varmış kıyafetlerimde."
"Böyle mi gideceksin hastaneye."
Kıyafetlerine göz gezdirdi. Yataktan çıktığı kıyafetleriyle kala kalmıştı. Odaya geçip giyinip salona geldi.
"Hazırım şimdi çıkabiliriz."
Ana kız birlikte hastanenin yolunu tutmuşlardı. Mavi Kelebek yol boyunca düşünme fırsatını bulmuştu. "Anneme fazlamı yüklendim. Kadıncağız bizim için çırpınıyor her ne olursa olsun mantıklı açıklaması olamazdı. Biz ölmeliydik ama kendinden vazgeçmemeliydi."
Hastaneye gelmişlerdi. Servisten inip hızlı adımlarla ilerlediler. Doktor beyin odasına vurup içeriye girdiler.
Telaşla sordu:
" Kızım nasıl doktor bey?
"Buyurun oturun , soluklanın konuşuruz."
Aysıma nefesini dengelemeye çalıştı. Yasenna çantasında suyu çıkarıp uzattı.
"Al annecim biraz su iç."
"Tamam canım teşekkür ederim. Doktor bey konuşur musunuz?
Erva'm nasıl!
"Evet sizinle açık konuşacağım. Tahliller gösteriyor ki sezinde iliğiniz uyumlu değil...
Yasenna hanımın iliğinden umutluydum. Fakat uyumlu olmayınca tek çaremiz kemik ilik nakli gerçekleştirmek. Nakil yapmak şansımız var. Maliyeti oldukça yüksek karşılayabilir misiniz bilemem. Ben yardımcı olmaya çalışacağım. Doktor olarak yapacağım ameliyatın ücretini almam. Ancak ücretli ilik bulmak güzel sonuçlar doğulabilir ödeyebilir misiniz bilemem. "Yasenna annesine yüzüne baktı .Aysima'nın yüzünde hafif tebessüm oluşmuştu. Aysima doktorun iki dudağının arasından çıkan sözcükler anne yüreğine su serpmişti .Ufukta umut ışığı doğmuştu. Her ne olursa olsun belirlenen ışığı elinde tutmalıydı.
" Nakil için işlemler başlatın doktor bey, ben ücreti size getireceğim." "Tamam Aysima hanım konuşacaklarım bu kadar, şimdi ameliyathaneye geçmem gerekli. Sizden müsaade istiyorum." Aysima Kızıyla birlikte odadan dışarıya çıktı.
Erva'nın odasına doğru ilerlediler. Dünya gözüyle kızına doya doya bak istedi. Cam ekranından miniğine bakarak konuştu.
" Sen haklıydın kızım. Aşkımın aşkına ihanet ettim. Sözümü tutamadım. Fakat her şeyden önce kadın değil anneyim. Canımdan can gidiyor, BİR ELİM SENSEN , DİĞER ELİM KARDEŞİN , KALBİMİN YARISI SENSEN, DİĞER YARASI KARDEŞİN , GÜNDÜZÜM SEN İSEN GECEM KARDEŞİN , SAĞIM SENSEN, SOLUM KARDEŞİN ... SİZİ BİRBİRİNİZDEN AYIRAMAM . ANLA BENİM SOL YANIMDA GEÇMEK BİLMEYEN SIZI VAR. O ÖYLE BİR SIZI Kİ HEKİMLER ÇARE BULAMAZ . Yüklü parayı bulmak için bu işi yapmak zorundayım. Affet beni... "
Yanından ayrılırken saçını koklayıp öptü. Sımsıkı sarılıp arkasını dönüp yürüdü.
" Annem dur gitme!
Bırak biz ölelim ama bunu kendine yapma. "
Kızına dönerek ;
" Yapmak zorundayım çünkü siz olmadan olmaz yaşayamam. "
Koşarak kattan ayrıldı. Yasenna yere çöküp ;
Gitme anne biz ölelim ama sen ölme .Biz bir kere öleceğiz sen her gün öleceksin annecim."
Hastaneye çıkışına kadar koşmuş nefes nefese kalmıştı. Çıkışta Altay'la karşılaşmıştı. Bakışarak konuşmadan Yollarına devam ettiler. Aysima taksiye binip pavyona gelmişti. Ücreti ödeyip pavyona doğru ilerledi. İçeriye girdiğinde patron ve Sibel tartışıyordu. Çalışanlar Sibel 'i susturmaya çalışıyor, korumaları patronu tutuyordu. Yine dayak yemiş ama ne dayak. Aysima hızlı adımlarla Sibel'in yanına gelmişti. Olup biteni anlamaya çalışıyordu. Patronla olan ilişkisi Aysima' da merak uyandırmıştı.
"Oğlum nerede?
Yıllar oldu çocuğumu benden aldın. Bir kez olsun yüzünü göstermedin. Yavruma olan zaafımı yıllardır kullandın Yaşasın dedim sustum, her zulmüne eyvallah dedim. Yetti canıma yetti yaşıyor mu onu bile bilmiyorum."
"Ne çocuğu Sibel oğlun mu var?
" Gel Aysima sende duy!
Bu şerefsiz var ya bu şerefsiz...
Yıllar önce benimle evlenme bahanesi ile kandırdı. Tek derdi beni pavyonda çalıştırmak, için yaklaşmış duygularımla oynamış. Ben gerçeği öğrenince gücümün yettiğince dövdü. Baktı olmuyor beni altı yaşındaki çocuğumla tehdit etti. O da olmadı, kollarımın arasında söküp aldı. Polise gidersem öldüreceğini söyledi. Gidemedim çünkü dediğini yapar yavrumu öldürürdü. Kendi ayaklarımla pavyon lanet yere geldim. Sonra öğrendim ki çocuğumu sokakları atmış. İsmini "ADSIZ "olarak değiştirmiş. Ben çocuğum istiyorum. Nerede çocuğumu istiyorum. "
" Daha fazlasını yaptım oğluna. Annen seni değil beni seçti seni istemiyor dedim. Sokaklara salıp dinlendirdim. Aç yatıp dayak yedi. Alkole alıştı elindeki parayla her defasında içkiye verdi. "
Aysima şaşkındı yaşananlar karşısında sadece;
" ADSIZ" diyebildi.

⏳Nasıl bir vicdan ki evladı anadan ayırıp sokaklara salıp, bir yalanla yaşanmasına neden olup, içindeki yara ile büyümek. Her anında annem beni değil sevdiği adama gitti demek. Ne kadar acıdır kim bilir böyle yaşamak. Bir anne yıllar süren evlat hasretiyle yanıp tutuşması, onun için kendi canından hayatından vazgeçip her zulme katlanması. Bir gün kavuşmak ümidiyle yaşanması.⏳

Evet arkadaşlar her zaman söylediğim cümledir. "Rabbim karşımı hayırlı insanlar çıkar" Çok şükür Rabbime...