AHENK 🦋

Yosun🐿️

   " Kabul ediyorum zor dönemden geçmiş, fakat kendini bu durumdan sorunu tutamazsın. "
"Evet ama yine de üzülmeden geçemiyor insan."
Alparslan çiçekçi kızın tam karşısında oturuyordu. Gözlere baktıkça mum gibi eriyor, güzel kız azda olsa gözlerini kaçırıyordu. Kendine bakarken kaptırmış görmesini istemiyordu. Duygusal dokunsan ağlayacak, sessizliği Alparslan bozmuştu. Sürekli sorular soruyor kafasını dağıtmasını istiyordu.
"İlk randevumuz böyle olacakmış demek ki "
"Galiba inanın size bekletmek gibi düşüncem yoktu. Fazlasıyla bu durumdan etkilendim."
"Farkındayım o zaman bu konuyu kapatalım ki fazla canımız yanmasın. Bu dünya böyle bu düzen uğruna kurulmuş değiştiremezsin, doğup büyüyoruz ve bir şekilde ölüyoruz. Kader deyip geçeceğiz. Bazen hayat bize istemediğimiz yaşatabiliyor asla yaşayamam deme yaşarsın. "
" Bir insan nasıl yaşar ki istemediği hayatı. "
" Yaşar güzel kız hem de o noktaya nasıl geliştiğini inan bana kendin bile fark edemezsin. Şimdi söyle bakalım arabadan inerken sohbet yarım kalmış, randevuda iptal olduğuna göre konuşmamıza burada devam edeceğiz. Yalnız evinde çok sade ve sıcacık ahşap, nasıl bir genç kız sen özenti yok mu sende. "
" Yok ben eskiye bağlı yaşamasını seviyorum yeniliğe açık bir insan değilim. Kolay sevmem, sevdiğimi kolay terk edemem. O yüzden alışkanlıklarım sıradan ve vazgeçilmez."
" Adama da sorarlar ama ya aşk hayatın, aşktan da kolay vazgeçer misin?
"Aşkı tatmadım sorunun cevabı bilmiyorum ama bilmiyor olmam öğrenemiyeceğim anlamına da gelmez."
Alparslan kımıldadı. Aşkın ilk kıvılcımlarını içine düşürmek istedi. Dokunup öpmek içindeki arzuyu karşıki taraf aktarmak bir an durakladı aksayan ayağı aklına geldi yüzünün şekli değişti. Aysima içindeki duyguyu yaşamaktan kendinin eksikliğiymiş gibi gören adamın aksayan ayağını fark etmedi. Fark etse bile değişmeyecek bir duygu...
Lafı dolandırmadan merak ettiği soruları sordu. Gözlerin içine bakarak;
"Evli misin? delikanlı gözlerini kaçırmadan cevap verdi.
" Hayır. "
İlk adımı çiçekçi kızdan bekliyordu. O zaman aldığınız beyaz güllerin sahibi var."
Gülümseyerek
" Hayır ne evliyim nede sevgilin var. İlişkilerim oldu kısa sürdü. Ciddiyete dökülmeden sonu geldi. Maddiyat ve önüne baktı."
"Ve ne açık konuşun lütfen."
" Sen şaka mısın farkında değil misin?
" Neyi Allah aşkına kuzum açık konuşur musun. "
Şaşkın gözlerle baktı gerçekten farkında değildi. Bu durum hoşuna gitmişti. Görünüşe ve maddiyata önem vermeyen bir insan duruyordu karşısında. Aysima durmadan esniyor papatya çayı işe yaramıştı. Alparslan oturduğu yerden kalktı sehpanın üzerine oturdu yüzünü avuçlarının içinde aldı. Kısık bir sesle;
" Yarın yeni bir gün olacak şimdi dinlenmelisin koltuğa yatırdı. Battaniye nerede bulabilirim."
"Sol taraftaki odada gardıropta."
Kalkıp odaya doğru yürüdü odada sadece bir yatak iki tane tek kişilik koltuk ortada küçük ahşap masa üzerinde üzerinde solmaya yüz tutmuş beyaz gül, hemen sağ tarafta duran gardıropta bir battaniye alıp salona geri döndü.
" İşte geldim. "
   Yüzüne baktı çoktan uyumuştu. olduğu yerde uzun uzun baktı. Battaniyenin katını açıp üzerini örttü. Sehpanın üzerine oturdu bebek gibi uyuyan güzele baktı. Elini saçlarına doğru götürdü dokunamaya kıyamadı. Yumruk yapıp geriye doğru getirdi. Gideyim artık ayağa kalktı eğildi kulağına "SENİ SEVİYORUM KÜÇÜĞÜM" Çiçekçi kızın saçların kokusunu içine çekip doğruldu. Evden geriye bakarak ayrıldı.

{Sevmek dokunmak değildir.
Dokunmadan da sever insan.
Aşkın yüz tutmuş yosunla hali,
Yumuşak yeşilimsi gri renk...}