Sabr-ı Sükut 5. Seri ( Hicran ) TAMAMLANDI

Öğretilmiş Çaresizlik/25

🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿

Medyadaki müzikle dinleyin isterseniz...

🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿

Arkadaşlar rica etsem satır aralarında duygu ve düşüncelerinizi
bildirseniz 🤗

Arkadaşlar, kız kardeşimin sözüne gidemedim 😔😔 Rabbim nasip etmedi. Hafta sonundan beri midemden rahatsızdım. Doktor reflü olabileceğimi söyleyerek ilaçlar yazmıştı.
Dün malum Istanbul trafiği de eklenince ben daha İstanbulu çıkamadan mahvoldum iyice rahatsız oldum, arabada tutunca. Trafikten ilerlemek nerdeyse imkansızdı. Dur kalk dur kalk beni daha kötü etti.
11, 12 saatlik yola dayanamayacağım için, kız kardeşlerimi otogara bırakarak malesef biz geriye dönmek zorunda kaldık 😔 Tam üç saat trafikte kaldık Istanbul içinde ☺
Kız kardeşlerim zaten okul müdürlerinden zorla izin almışlardı hazır 29 Ekim tatiliyle yapalım demiştik... O yüzden ertelemek gibi bir seçenekte yoktu.
Damatta zorla izin almıştı.

Neyse Rabbim'e isyan etmek ne hadime... Ama nasibe bir kez bir kez daha inandım. Zaten inanıyorum Elhamdülillah ama yaşadığım tekrar bir şefkat tokatı gibi geldi bana.
Sen bir plan yaparsın ama Allah'ın da bir planı vardır. Ve Allah'ın planı, tüm planların üzerindedir.

Tek üzüntüm annem ve babam oldu . Ben gidemeyince çok ağlayıp üzüldüler...Ana , baba yüreği işte 😔
Allah hepimizin anasını ve babasını başımızdan eksik etmesin 🤲
Ölmüş olanların da mekanları Cennet olsun 🤲🤲
Sizlere de anlatmak istedim. Çünkü benim için özelsiniz...😍

Zorla da olsa biraz bir şeyler yazdım.
İyileşir iyileşmez döneceğim o güzel yorumunuza inşallah. Siz yine de yorumlarınızı esirgemeyin benden yatakta olsamda, ayakta olsamda okuyorum ben...Ve kendimi daha iyi hissediyorum...🤗🤗
Dua edin bana...

🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺

Cihangir beyden...

Şu anda masum bir bebek gibi uyuyan Hicran'ı ve acıların kadını anasını izliyordum.
Gözüme uyku girmiyordu...
Bir tarafım, sinir harbi yaşıyordu Meryem'in anlattıkları yüzünden. Bir tarafım da sızım sızım sızlıyordu şu hallerine ve duyduklarıma.
O Mustafa' yı parça pinçik etmemek için kendimi zor tutuyordum.
Nasıl bir insan bunu karısına ve evlatlarına yaşata bilir? Aklım hafsalam almıyordu.

Hicran! Ah Hicran, sen ne kadar güzel ve mantıklı, yerli yerinde sanki büyümüş ve bir sürü acılar, tecrübeler yaşamış , sonra tekrar küçülmüş gibi olabiliyorsun?
Hoş küçük yaşında çok büyük acılar çekmişsin. Ve çektiğin acılar seni yaşından büyük ve olgun birisi yapmış bu bariz bir şekilde belli.

Bazen sanki karşımda, en iyi okullardan eğitim almış bir filozof varmış gibi görüyorum seni.
Konuşman, diksiyonun, bilgin, kıvrak zekan, bu yaşta bu kadar beceriye ve yeteneğe sahip olman, naif ve zarif, usturuplu, sessiz sakin, dingin hallerin şaşırtıyor beni.
Kim der daha ilkokulu bile bitirememiş bir kız ? diye. Sen misin benim kız kardeşimin namussunu iki paralık yaptıran, kötülükler eden görümcesi ?
Söyle Hicran sen hangi Hicran'sın?
Ben hangisine inanayım?
Aklım kalbim darma duman oldu...

Ben duygularımı yıllar önce gömmüştüm...
Olayların, karşısında sinirli veya donuk bir şekilde olduğumdan dolayı, bana o olayların neler hissettirdiğini, yüzümden okunup okunamadığını çözmek için çok uğraşan insanlar oldu.
Ama duygularımı okuyamadılar...

Duygu okumada insanların ne kadar başarısız olduğunu birebir gördüm...
Çözemediler beni ve duygularımı...

Ya da kendileriyle aynı duygulara sahip olduğumun kanısına vardılar.
Ama unuttukları en büyük gerçek, hepimizin aynı şeyleri hissettiği doğru değildi...Ve herkes, insanların yüz ifadelerinden doğruları anlayamıyor.
Beni de kimse anlayamadı. Ama şimdi kendimi ben bile anlayamıyorum artık.