Sabr-ı Sükut 5. Seri ( Hicran ) TAMAMLANDI

Medeniyet Demek /22

🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿

Medyadaki müzikle dinleyin isterseniz...

🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿

Arkadaşlar, rica etsem satır aralarında duygu ve düşüncelerinizi bildirseniz...Şayet zahmet olmazsa. 😍

🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺

Eve girdikten sonra, Gülizar abla anasının talimatı üzerine gerekli incelemeleri yaparak ve laflarını acımasız bir şekilde söyleyerek gitti.
Gül abla ve Betül ablayla konuştuğumuzu duyduysa da hiç birşey demedi.

" Belki duymamıştır bana öyle gelmiştir... "diye kafayı yemek üzereydim.

Hayat, bir bilinmeze doğru giden yolculuktur bana göre.
Bilinmez bir yolculuktur, çünkü ne yaşayacağını, kimlerle karşılaşacağını bilemiyorsun. Yürüyorsun bir yolda...
Ama o yolun sonunda seni bekleyen süprizi bilemiyorsun.

İyi bir sürpriz mi yoksa kötü bir süpriz mi ? Bilemeden durmaksızın akıp giden zamanla birlikte yürüyorsun.
Yürümemek gibi bir şansın da yok. Sen durmak istesen bile zaman durmuyor.

Daha dün küçücük bir kız çocuğu Hicran' dım ben.
Ne zaman büyüdüm bilemedim. Yaşıtlarım oyun oynarken ben el kapılarında çalıştım.
Ama asla isyan etmedim. Çünkü Handan'ı gördükçe Rabbim'e daha çok şükreder olmuştum.

O kadar güzel bir aileye sahipti. Zengin kızıydı. Yeter ki Handan istesindi annesi ve babası dökerler indirirlerdi...
Ama yürüyemiyordu ve tüm hırçınlığı o yüzdendi. Ağlardı saatlerce sinir krizleri geçirerek.
" Keşke bende Hicran gibi olsaydım ama yürüye bilseydim..."der dururdu.

İşte herkes hayata kendi penceresinden bakıyor. Rabbim bir taraftan imtihan ederken, bir taraftan başka bir ödül veriyor bizlere...
Kul olarak bizlere düşen tam bir teslimiyet için de olmaktır...

Bu eve geleli altı ay olacak kısa bir süre sonra. Ve ben aylardır ne
" olacağım acaba, hayatım nereye doğru gidecek... ?" Diye çok düşünüp ağladım.

Başka şeyleri bilemem ama hayat ne kadar bilinmez bir yolculuk olsa da, tek gerçek bu yolculukların sonu yine Rabbim'e kavuşmak olacak.
İşte bu biraz da olsa rahatlatıyor beni.

Rabbim, Secde Suresi 17. Ayeti Kerime de ;
🥀🥀" Hiç kimse kendisi için gizlenen müjde ve mutluluğu bilemez."🥀🥀
Bildirmiştir.

Elhamdülillah ne güzel ferahlatıcı bir Ayeti Kerime böyle. Müjdelerle ve tevafuklarla dolu.
İşte bu zor günlere dayanmamı sağlayan en büyük sığınağım ve rehberim Kuran-ı Kerimim ve O'nun bana anlatmak istedikleriydi.

Birde tüm zorluklardan sonra gelen kolaylıkları Hadis-i Şerifleriyle bildiren Efendimizin bizlere bıraktığı öğütlerdi.
Bakalım bu yol beni nereye götürecek şu fani dünyada..." diye düşüne düşüne akşamı etmiştim yine.
Ama boşta durmamıştım.

Çeyiz bohçamdan çıkan kumaşlardan, siyah saten kumaş üzerine beyaz puantiyeli olandan, bir elbise diktim kendime.
Üstü gömlek yaka tarzında, önden düğmeli, alt kısmını da volen kesim olarak dikmiştim. Kol uçlarını da manşetli yapmıştım, evde giymek için çok rahat ve şıktı.

Bordo kumaştan da yüksek bel volen kesim ama belinden küçük küçük pileler verdiğim bir etek diktim.
Üzerine de küçücük bir parça olan krem rengi gömleklik kumaştan bir buluz diktim ve hepsini ütüledim.
Bu kumaşlar önceden anama ve ablama, kendime diktiğim şeylerden kalmıştı. Öylece sandığa koymuştum. Anam bunları bile göndermiş.