Sabr-ı Sükut 5. Seri ( Hicran ) TAMAMLANDI

Kalbini Temiz ve Ferah Tut/85

🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿

Medyada ki müzikle dinleyin isterseniz...

Arkadaşlar bekleyen ve isteyen  okuyucularım için alel acele yazdım.
Malûm misafirlerim var ve çok yoğunum. O yüzden buralara fazla vakit ayıramıyorum...Ama yorumlarımızı okuyorum...
Seviyorum Allah için sizleri....😍😍

🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿

Cihangir beyden...

Saatler geçmek bilmiyordu.
Hicran'ım solgun bir vaziyette ve baygın bir şekilde yatakta yatıyordu.
Çok zor olsada şu anlık kanamayı durdurmayı başarmışlardı. Ve bebeğimiz halen daha bizimle birlikteydi. Ama düşük riski halen daha devam ediyordu ve bu beni çok derinden yaralıyordu.
Zorlu bir süreç ve yolculuk bizi bekliyordu. Kısa bir süre de olsa Fadime anamla birlikte Hicran'ımı görebilmiştik.
Şu anda koridorda Hicran'ın uyanmasını bekliyorduk.

Fadime ana " Hicran'ım benim güzel kuzum. Affet beni...Seni bu olaylardan uzak tutmalıydım. Ama bilemedim kuzum... Halbuki senin ne kadar hassas ve naif ruhlu olduğunu biliyordum. Allah'ım kızımı da yavrusunu da bize bağışla..." diye ağlıyordu.

Derin bir iç çekerek ve bana bakarak
" Cihangir, oğlum keşke herşeyi açık açık söyleseydik Hicran'ıma...Kapıya gelince halini bir görseydin... Perişandı... Durmadan ağlıyordu. Eve bile girmek istemedi.
' Ana ben artık bu eve girmem... Hemen gidiyoruz. Cihangir üzerime kuma getiriyor... Hemde yarın akşam...' diye deli gibi ağlıyordu. Öncesinden de çok ağlamış belli ki, yüzü gözü kıpkırmızıydı, sesi bile kısılmıştı yavrumun..." dedi.

Muhammed hoca bize dönerek
" Cihangir umarım bir sorun yoktur? Neler oluyor böyle? Yardım edebileceğim bir şey varsa çekinme sakın..." Dedi.

Derin bir nefes alarak " sorun Hicran'la benim aramda değil ki hocam. Sorun başkalarının yaptıkları yüzünden bu halde olmamız... Sorun benim anam ve bacım Meryem, ablam Gülizar hocam. Ne yapacağımı bilemez bir haldeyim. Bir eşya değiller ki, atsan atılmazlar, satsan satılmazlar. Önce Rabbim'in sonra da rahmetli babamın emanetleri...
Ben dışarıdan birileri olsa anında hallederim bazı şeyleri ama kalleşler bu kadar yakınımken elim kolum bağlı kaldım.
Ben düzeltmeye çalıştıkça, daha da içinden çıkılmaz bir hal aldı.
Bir yol göster bana yalvarırım hocam. Ben artık içinden çıkamıyorum..." dedim dayanamayıp ağlaya ağlaya.

Ben ilk defa dışarıdan bir kişiye ailem hakkında mahrem bir konuyu anlatıyordum. İsmail ve Bilal'le bile bu kadar yakın olmamıza ve birbirimizin her şeyini bilmemize rağmen, ailemde ki bazı olayları sınırlı bir şekilde biliyorlardı. Ama benim şu anda Allah aşığı olan, akıllı ve olgun, doğru ve dürüst, güvenilir  bir kişiliği olan Muhammed hoca gibi bir alimin yol göstermesine çok ihtiyacım vardı. O yüzden herşeyi en başından itibaren anlatmıştım.

İsmail ve Muhammed hoca, Fadime ana üzgün bir şekilde bana bakıyorlardı.
Muhammed hoca, herzaman ki o vakur duruşu ve yüce gönüllülüğüyle,  o huzur veren sesi ve üslubuyla " Cihangir, herşey düzelir elbette...Sen sadece Allah'a güven ve sırtını O'na daya. Bu âlemde yaşadığımız herşey acısıyla tatlısıyla bir imtihandır. Varlıkta yoklukta, üzüntü ve mutlulukta bir imtihandır. Çünkü bir kul asıl imtihanı varlık ve mutluluk içinde yaşarda farkına bile varamaz.
Peygamber Efendimiz S.a.v ;
🥀🥀'Bolluk ve rahat içinde iken Allah'ı tanı ki zorluk ve sıkıntı zamanında O da seni tanısın.' (İbn-i Hanbel, Müsned)
'Biliniz ki, bedende bir et parçası vardır. İyi olursa bütün beden iyi olur; bozuk olursa bütün beden bozuk olur. O kalptir.' (Buhârî)🥀🥀Bildirmiştir.
Sen gönlü geniş ve cömert birisisin.