Sabr-ı Sükut 5. Seri ( Hicran ) TAMAMLANDI

Nasıl Öğrendin Bu Kadar Dili/51

🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿

Medyadaki müzikle dinleyin isterseniz...

Arkadaşlar rica etsem satır aralarında duygu ve düşüncelerinizi bildirseniz ve beğeni verseniz...☺🤗☺☺

Arkadaşlar malum hafta sonu ve ailem evde...
Yinede bekliyorsunuz diye yazdım...
Yorum ve beğeni bekliyorum...Inşallah 😉

🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿

Cihangir beyden...

Hicran korku dolu gözlerle bana bakıyordu. Adeta dili tutulmuştu.
" Çabuk giy üzerini!" Dedim...
Elleri titreyerek ve utanarak geriye giyindi.
Vakit kaybetmeden bir anda omuzuma aldım ve yukarıya çıkmaya başladım.
Böyle bir şeyi beklemediği için panikle " beyim sen ne yapıyorsun?
Bir gören olacak! Evde bir sürü insan var...Üniversitede ki arkadaşların Belma abla ve Helin abla, Hasan abi ve Kemal abi de dahil olmak üzere...
Rezil olacağız indir beni...!" diye kısık bir sesle çırpınıp duruyordu.

" Hicran asıl sen susmazsan herkes uyanacak..." diyerek yatak odasında girdim.
Yavaşça omuzumdan bıraktım...

Kaşlarımı çatarak " evet Hicran hanım şimdi bana cevap ver bakalım niye kilerde yatıyorsun?
Ben şu yatakta yarım saattir seni bekliyorum..." dedim ve elimi başörtüsüne uzatıp çıkardım. Saçındaki tokayı da yavaşça çektim.
Gözünü benden başka heryerde gezdiriyordu ama bir türlü bana değdirmiyordu... Şu anda çok sevimli ve güzel bir ahu dilber gibi utanarak süzülüyordu karşımda.

O bakışlarını gördüğüm anda, adeta ardı ardına oklarını atıyordu kalbime...
" Seni kirpiklerimle öldürürüm Cihangir Ferman bey..."der gibiydi. Öyle güzeldi ki gözleri ve öyle bir bakıyordu ki ruhumu delip geçiyordu... Ama yeter ki Hicran bana baksın, o güzel gözleri ve kiprikleri öldürürse öldürsün razıyım...

Nedense hiç kızamıyorum da... Hicran bu eve ilk geldiği günden beri ben hiç kızamadım, sadece kızar numarası yapıyorum...Ama kendime de çok kızıyordum" bu küçük kıza niye kıyamıyorum ki ? Ne var bu Hicran'da da böyle oldum ben...?" Diye.

Hicran'ın beni güçsüz düşürmesinden çok korkuyorum.
Ya rahmetli can dostum Duran'ın dediği gibi " aşk bir acizlik ve güçsüzlükse...İnsanın gören gözünü görmez ederse...Herşeyden önemli olanı ise aşk ve sevda koca bir yalandan ibaretse...Ya kadınlar bir yılansa ve en ummadığın anda elindeki gizlediği hançeri sırtına saplarsa...?"diye düşünmekten kahroluyordum. Hicran böyle birisi değildi...

Ama yine de içimde ki korkularıma bir türlü söz geçiremiyorum...
Kulaklarımda durmadan Duran'ın dedikleri yankılanıp duruyor... Elimde olmadan geçmişin acısı ve etkileri yüzünden kendimi ve duygularımı gizlemek asla çıkarmak istemiyorum. Ben Hicran'a daha fazla kapılmak istemiyorum...Zaten bu kadar kapılmam bile beni ne kadar değiştirdi...Bunun daha ilerisini düşünmek bile istemiyorum...

Biliyorum ki, benim bu halime Hicran'da çok üzülüyor.
Zifaf gecesi aşağıda banyoda ağlayarak dediği herşeyi bir bir duydum.
" Bana bir gelinliği çok gördünüz...Hayallerim yıkıldı. Bugün içimde ki çocuk Hicran öldü...
Ben kendimi on yedi yaşında, beni hiç ama hiç sevmeyecek, karısı olarak benimsemeyecek birine teslim ettim..."diye hıçkırarak ağlıyordu.

İçim gitti ama yanına gidip gözyaşlarını silemedim.
Bir tarafım git sar sarmala karını
" ağlama ben seni her şekilde çoktan benimsedim...Hemde bu eve geldiğin ilk andan itibaren de..."diyordu ama ayaklarım gitmiyordu bir türlü.

Şu anda karşımda masum bir şekilde ellerini bir birine ovuşturup duruyordu...
Daha fazla dayanamayarak ellerimin arasına o küçük ve güzel yüzünü avuçladım ve " Hicran karı ve koca ayrı yatar mı ?" Diyerek sert bir şekilde dudaklarından öpmeye başladım.
Titriyordu kollarımın arasında. Sanki düşecekmiş gibi o küçücük elleriyle tutunmuştu kollarıma...
Benim gibi bir adamı şu tutuşu bile büyük bir ateşe atıp yakıyordu.