Sabr-ı Sükut 5. Seri ( Hicran ) TAMAMLANDI

Ben Seninim Sende Benimsin/82

🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿

Medyada ki müzikle dinleyin isterseniz...

🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿

Hepimiz kükreyen Cihangir'e bakıyorduk. Susmuştu susmuştu şimdi sesiyle adeta ortalığı inletiyordu. Esma hanım ve Gülizar abla, Meryem çok korkmuşlardı.
Ben bile titremiştim. Çünkü gözü dönünce nasıl birisi olduğunu en iyi ben bilirdim.

Kaşlarını çatarak ve bastığı yerleri yine titreyerek tam orta yerde durdu.
Gözlerini herkesin üzerinde gezdirerek " yapmışsınız bir haltlar... Susun artık hepiniz... İyice elaleme rezil müsva edeceksiniz kendinizi...!
Meryem sakın bana artık hastalık numarası yapma! Biraz önce gayet iyiydin! Her ne olduysa yalanların ortaya çıkınca oldu!" Dedi.

Meryem ağlayarak ve zorlanarak
" özür dilerim abi..." dedi.

Cihangir kaşlarını kızgın bir şekilde çatarak " yaptıklarının hangisine özür diliyorsun Meryem? Çünkü yaptıkların bir değil iki değil...Sen nasıl bu kadar gaddar ve kötü olabildin!" Dedi.

Meryem ağlayarak Esma hanıma bakıyordu. Esma hanım telaşeyle ayağa kalkıp Meryem'in koluna girdi.
" Oğlum Cihangir'im, yapmış bir hata gençliğine ve toyluğuna ver. Kardeşlerin sana babanın emaneti..." dedi.

Cihangir " haklısın ana... Biz şu anda yarın akşam ki büyük gün olan benim resmi nikahıma odaklanalım. Ve sana söz veriyorum ki yıllar geçse bile hiç biriniz unutamayacaksınız. Öyle muhteşem ve layıkıyla olacak ki... Hak eden hak ettiğini bulacak. Sende kaynana olarak bayağı bir mutlu olacaksın..." dedi.

Abim bana, ben de abime bakıyordum. Gözyaşlarım ardı ardına durmadan akıyordu yine.
Sadece abimin duyacağı bir şekilde sessizce " gördünmü abi Cihangir bey ailesine nasıl da sahip çıkıp koruyup kolluyor...Hemde onca hata yapmış olmalarına rağmen. Cihangir bey böyle davranmasa bu aile bir haftada darma dağın olup gider...Ben yedi aydır çok iyi öğrendim bazı şeyleri..."

Sızlayarak " Biz niye böyle olamadık? Babamız pisliğin tekiydi... İflah olmuyordu... Sende O'na yarana bilmek için O'nun yolundan gittin, gerçek Kadir'i yok ettin. Ne oldu sonuç olarak yine yaranamadın. Sen bari bizim başımızda dimdik dursaydın bizler şimdi bu halde olmazdık. Ablam bir yerde, anam bir yerde, ben buradayım. Ve nelerle mücadele ediyorum görüyorsun..."

Yılların verdiği yorgunlukla " Onca çektiklerim yetmezmiş gibi birde üzerime kuma geliyor. Ben aylarca bir nikah için yalvardım..."

Yüreğim yanıyordu. Titreyen sesimle
" Resmi nikaha zaten layık görülmedim. Ama içimde bir umut vardı daima. Bugün üzücü bir şekilde görüyorum ki beni hiçbir şekilde layık görmüyorlar..."

Aklımı kaçırma noktasına gelmiştim.
" Anası, Cihangir beye layık ve denk bir kadın buldu ve nikahı O'na kıyacaklar..."
Abim donmuş bir şekilde bana bakıyordu. Ama gözleri dolu doluydu.

Elimle kapıyı işaret ederek " Gördün işte, bu evden tamamen gitmek istiyorum ona bile izin vermiyor...Söyle abi ben nasıl dayanacağım bu ızdıraba? Benim yüreğim yanıyor...Kadınlık gururum ayaklar altına alındı. Ben asla ve asla kadınlık gururumu kimselere ayak altına aldırmazdım ama bak elim kolum bağlı kaldım...Bu dert beni yaşatmaz abi. Ben harcandım ama seni de, o çok sevdiğin karın harcadı!" Dedim hıçkırarak.

Başımı kaldırınca Cihangir'le göz göze geldik. Bana bakıyormuş. Demek ki sadece abim duymamış dediklerimi O'da duymuş. Elleri sım sıkı yumruk halindeydi. Gözleri de buğuluydu...
Onca yaptığı şeye rağmen bir bakışı beni alıp bambaşka diyarlara götürüyordu. O'nu çok sevmiştim ben. Hemde öyle böyle değil. İlk aşkım ilk heyecanımdı. Sanırım bir ömür boyu da benim için öyle olacaktı. Ama ben artık aşkımdan ölsem bile elinin elime değmesine bile razı olamam. Ve ne pahasına olursa olsun bu evden gideceğim...