KAR BEYAZ

BÖLÜM 6

Arşın, ağlamasını durduramıyordu. Kalbi yanıyordu, içi acıyordu. Körfez'in yaptığı bu hareket, onu gerçeklerle yüzleştirecek kadar acımasızdı. Yalnız olmanın, sahipsiz olmanın, kimsesiz olmanın acımasız tokadı...

Evin evlatlık olan ama Yarkın ailesini Körfez'den daha çok sahiplenen Sarp, köpeği Çiko ile birlikte biraz uzaktan geçerken Arşın'ı gördü. Köpeğinin tasmasını bırakıp Arşın'a doğru gitmesini işaret etti. Çiko, Arşın'a doğru gidip havlamaya başlayınca Arşın, ani bir şekilde ayağa fırladı. Sarp, kahkahalar eşliğinde Arşın'a yaklaşırken bir hayli keyifliydi.

" Korkma, korkma, bir şey yapmaz. "

Arşın, zaten korkmamıştı.

" Korkmadım ben, refleks. "

Sarp, Sedef'in söylediği gibi biri olduğunu her kelimesinde belli ediyordu.

" Kimsin sen güzellik? "

" Adım Arşın. Burda çalışmaya başladım. "

" Annem işe yeni birini aldığını söylemişti ama işe çok güzel birini aldığını söylememişti. "

" Anlamadım. "

" Diyorum ki, bence sen yetenek kontenjanından değil, güzellik kontenjanından girmiş olmalısın bu işe. Hayat ne kadar acımasız, değil mi Arşın? Bu kadar güzel olup kraliçeler gibi yaşaman gerekirken sen bir hizmetçisin. "

" Sarp Bey, ben halimden memnunum. "

Sarp, Arşın'a çok zor dakikalar yaşatırken Sedef, mutfağın penceresinden Arşın'ın Sarp ile konuştuğunu gördü. Aceleyle hemen yanlarına gitti.

" Sarp Bey, Eda Hanım sizi bulamamış da, benden sizi çağırmamı istedi. "

Sedef, bir çeşit bahaneyle yanlarına gelirken bakışları Arşın'daydı. Sarp ise çok sıkıldığı Eda'nın yanına giderken Arşın'a son bir söz söylemeyi de ihmal etmedi.

" Bitmedi bunun aşermeleri de... Neyse, see you later Arşın..."

Sarp gider gitmez Sedef, Arşın'ı azarlamaya başladı.

" Sana demedim mi ben Sarp'dan uzak dur, onun sana yaklaşmasına izin verme diye. Evde hamile sevgilisi var, burda resmen sana yürüyor. Öyle biri o. Asıldı hemen. Yüz verme şu herife. "

Arşın, o kadar doluydu ki patladı.

" Ya nasıl bir yer burası? Niye herkes bu kadar tuhaf ? Kendilerini ne sanıyor bunlar? "

Sedef, bu aileye doğduğu günden beri doluydu.

" Kızım, alış bunlara. Sarp'ın ahlaksızlıklarına, Körfez'in deliliklerine, Aslıhan Hanım'ın gelgitlerine, Yavuz Bey'in bitmek bilmeyen kurallarına alış. Bunların dünyası böyle. Bir tek kendilerine dönüyor. Seni beni insan yerine koymaz bunlar. O yüzden görünür de onlara itaat etsen de içten içe onlardan nefret edeceksin. Bak, ben öyle yapıyorum. Ekmek parası, susuyorum mecbur. Ama tırnağım kadar sevmiyorum hiçbirini. "

Sedef, içinde derinden derine beslediği Sarp'a duyduğu aşka rağmen böyle konuşuyordu. Bu hayat ezen ezilen üzerine kuruluysa eğer Sedef her zaman ezilen olmuştu çünkü. Siniri, öfkesi, kini hep bundandı. Bir hiç olarak görülmenin acısı böyle nefretle çıkıyordu içinden. Kelimelere ancak böyle sertçe dökülüyordu. Tıpkı yaşlı inciler gibi... Sevmek her zaman zordur ama yanlış birini sevmek bin kat daha zordur. Sedef, yanlış birini sevmişti...

                              ***

Sabah oldu her gecenin sabahı gibi. Mutfak tayfa, salonda kahvaltıyı hazırlıyorlardı. Arşın, kahvaltılıkları masaya yerleştirirken yavaş yavaş evin sakinleri masanın etrafında toplaşıp yerlerine geçmeye başladılar. Körfez hariç... O daha teşrif etmemişti. Arşın, işini yaparken Sarp'ın gözleri sürekli olarak Arşın'ın üstündeydi. Bunu farkeden Eda, imalı bir surat ifadesiyle bir soru sordu.